Παράκλησις Παν. ΜΑΚΡΥΜΑΛΛΗΣ Εὐβοίας.

Παράκλησις Παν. ΜΑΚΡΥΜΑΛΛΗΣ Εὐβοίας.

Ποίημα Πηνελόπης Ἀθ. Νικολάου

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Ἦχος δ΄.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὑπακοῆς καὶ ταπεινώσεως πρότυπον, ταμεῖον ἅγιον τοῦ Πνεύματος Ἄχραντε, συντετριμμένων ἄκουσον κραυγὰς τῆς ψυχῆς· Δέσποινα ἐφθάρημεν ἐν τοῖς πάθεσιν ὅλως, τῇ στοργῇ Σου λύτρωσαι καὶ ἱκάνωσον πάντας, ἐπὶ τοῖς ἴχνεσιν Υἱοῦ Σου δραμεῖν, καὶ μιμητάς Σου γενέσθαι ἀξίωσον.

Δόξα. Το Ἀπολυτίκιον τῆς Κοιμήσεως.

Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς Σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου...

Ὁ Ν´  Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ τολμῶ Ἁγνή, Κυρία Παρθένε Μακρυμάλλης ζῶσα Πηγή, ὑμνῆσαι τὸ κλέος καὶ τὸ τάχος, τῆς κραταιᾶς προστασίας Σου Δέσποινα.

Ἀλγῶ καὶ ταράσσομαι ὡς ὁρῶ, βυθὸν τῆς ψυχῆς μου ἐν σαπρίᾳ ἁμαρτιῶν, δακρύων παράσχου μοι ὦ Μῆτερ, κρουνοὺς πρὸς ῥῶσιν καὶ ἴασιν δέομαι.

Τοῦ Λόγου εὐρύχωρε Σὺ Σκηνή, τῆς κτίσεως πάσης ὡραιότης καὶ ἀπαρχή, ἀγλάϊσμα καὶ δόξα μοναζόντων, ἱλέῳ ὄμματι σῷζε ἱκέτας Σου.

Τὸν πλοῦτον ἐσκόρπισα ἀφειδῶς, τῆς χάριτος Κόρη ὡς ὁ ἄσωτος ὁ υἱός, λιμώττουσα σπεύδω ἐπιστρέφειν, ὡς σεσηπὸς ἀγοραῖον περίτριμμα.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ἐπλανήθην Παρθένε καὶ τρόμῳ φεῦ! νῦν συνέχομαι· πόθεν μοι βοήθεια ἥξει καὶ ἐπιστρέψει με; ὡς ὀρειάλωτον, εὑροῦσα πρόβατον Κόρη, ποίμνη τοῦ Παντάνακτος Σὺ ἐπανάγαγε.

Θεοτόκε Κυρία βροτῶν Ἀγγέλων καὶ κτίσεως, ἄνοιξον ἀγκάλας στοργής Σου ὡς Μήτηρ Πάναγνος· καὶ θυγατέρων Σου, ἀνάπαυσις μόνη ὅτι, πρὸς τὴν Μόνην Σου μόναι κατέφυγον.

Ἀλογίας μου πράξεις καὶ λογισμῶν βόρβορον, καὶ ἐπιθυμίας ἀτόπους Σὺ διασκέδασον, πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς Μήτηρ οὖσα τοῦ Λόγου, Ὃς ταῖς ἱκεσίαις Σου πᾶσι χαρίζεται.

Φοβερὰ Προστασία γονυπετῶς κράζω Σοι, φρούρει οἶκόν Σου Μακρυμάλλης καὶ διαφυλάττε, ἐξ ἀοράτων ἐχθρῶν, καὶ δυσσεβῶν πολεμούντων, ὄνομα ὑπέρτατον τοῦ Παντοκράτορος.

Διάσωσον, τὴν ἀπορήσασαν Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, καὶ ἐν τάφῳ κατακειμένην ἔργοις ἀνόμοις μου, Θεόνυμφε, Παναγία Παρθένε.

Ἀνάστησον, τὴν νεκρωθεῖσαν ψυχήν μου ἐκ ῥᾳθυμίας, καὶ ζωῆς αἰωνίου σκεῦός με Σὺ ἀνάπλασον, καὶ στήριξον, ἀσταθὲς τῶν βημάτων.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κάθισμα. Ἦχος β ´. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Ἱκέτας οἰκτροὺς τοῦ ᾍδου τὸ κατάβρωμα, ἐλπίδι ἐσχάτῃ πρὸς Σὲ χεῖρας τείναντας, μὴ παρίδῃς Ἄχραντε, Θεοτόκε Δέσποινα, ἕλκυσον τῇ Σῇ δυνάμει ἀπὸ τοῦ βυθοῦ παθῶν, πταισμάτων καὶ δεινῶν κακώσεων.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Εὐχαρίστως βοῶμέν Σοι· χαῖρε Μητροπάρθενε, χαῖρε Παντάνασσα, χαῖρε ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε τῶν ᾀσμάτων ᾆσμα ἄῤῥητον.

Τὴν εἰκόνα Σου Πάνσεπτε, πόθῳ περιπτύσσομαι καὶ ἀσπάζομαι, καὶ αἰτοῦμαι τὴν συγχώρησιν, τῶν πολλῶν πταισμάτων μου Θεόνυμφε.

Τῆς ψυχῆς μου ἀγλάϊσμα, Μήτηρ καὶ Προστάτις παρθενευόντων Σύ, τὴν Μονήν Σου διαφυλάττε, ἐκ τῶν πολεμούντων τὰ τοῦ Οἴκου Σου.

Ἐξ ἰλύος ἁρπάσασα, τὴν ῥερυπωμένην ψυχήν μου Πάναγνε, χάρισαί μοι καθαρότητα, νοῦ καρδίας βίου ὡς Παντάνασσα.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ψαῦσον ὦ Ἁγνή, τῷ δακτύλῳ Σου τῆς γλώσσης μου, ὅπως ᾄδω καθαρῶς καὶ ἀληθῶς, Σοὶ τὰ θεῖα μεγαλεῖα καὶ τὴν δόξαν Σου.

Ἅρδευσον Πηγή, τῶν ναμάτων Σου τῇ χάριτι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν τὴν ἔρημον, ὡς Ζωοδόχος καὶ Μητέρα τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Δίδαξον ἡμᾶς, ταπεινώσεως ὁδὸν Σεμνή, ἡ διὰ ταύτης ὑψωθεῖσα Σύ, ἕως χωρῆσαι τὸν ἀχώρητον ἐν μήτρᾳ Σου.

Ἕαρ τὸ γλυκύ, τὸν Υἱόν Σου καὶ Θεὸν ἡμῶν, ταῖς ἱκεσίαις Σου δυσώπησον, ὅπως ῥυσθῶμεν, ἐκ παγίδων τοῦ ἀλάστορος.

ᾨδὴ στ´. Τὴν δέησιν, ἐκχεῶ πρὸς Κύριον.

Ἀφρόνως, ὅλον ἠνάλωσα βίον, ἐν τοῖς πάθεσι καὶ πλείσταις ἁμαρτίαις, ἀλλὰ θαῤῥοῦσα τῇ Σῇ εὐσπλαγχνίᾳ, καθικετεύω ἐν δάκρυσι Δέσποινα, γενοῦ μοι θύρα ἱλασμῶν, πρὸς Σωτῆρα Υἱόν Σου καὶ Κύριον.

Τῷ κράτει, τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν μου, ὑποκύψασα ἐν βάθει ἀμελείας, καὶ ῥαθυμίας καὶ ζάλῃ ἀγνοίας, φιλαμαρτήμων ὑπάρχουσα Πάνσεπτε, ἀγκάλαις Σου ταῖς μητρικαῖς, δέξαι ῥῦσαι καὶ σῶσόν με δέομαι.

Κηρύττω Σου, Υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου, τὸ φιλεύσπλάγχνον, τὴν ἄπειρον ἀγάπην, ἀλλὰ κενὸν ὄντως οὖσα δοχεῖον, ἀπαῤῥησίαστον ἔχουσα δέησιν, θερμῇ πρεσβείᾳ Σου θαῤῥῶ, ὅπως τύχω πταισμάτων ἀφέσεως.

Τῷ πλήθει, ἁμαρτιῶν ὀλεθρίων, ἀπωλέσασα ὑγείαν καὶ δυνάμεις, ἐν συντριβῇ, μετανοίας Παρθένε, ὡς ὁ Δαυΐδ Σοι κραυγάζω ἱλάσθητι, καὶ ἴασόν μου τὴν ψυχήν, καὶ τὴν ῥῶσιν τῷ σώματι δώρησαι.

Διάσωσον, τὴν ἀπορήσασαν Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, καὶ ἐν τάφῳ κατακειμένην ἔργοις ἀνόμοις μου, Θεόνυμφε, Παναγία Παρθένε.

Ἀνάστησον, τὴν νεκρωθεῖσαν ψυχήν μου ἐκ ῥᾳθυμίας, καὶ ζωῆς αἰωνίου σκεῦός με Σὺ ἀνάπλασον, καὶ στήριξον, ἀσταθὲς τῶν βημάτων.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

 Κοντάκιον. Ἦχος β´.

Μακρυμάλλης ἡ δόξα Κοσμήτωρ καὶ Ἄνασσα, μοναζόντων ἡ παραμυθία καὶ δύναμις, σῶζε σκέπῃ τῇ Σῇ Κυρία, πάντας τοὺς πιστούς, τοὺς Σὲ ἔχοντας καταφυγὴν καὶ ἰαμάτων χορηγόν, καὶ ἀξίωσον Δέσποινα, δάκρυσι μετανοίας, καὶ ἔργοις τῆς εὐποιίας, ἐν παρθενῶνί Σου εὑρεῖν, σωτηρίας τὴν ἀπόλαυσιν.

Προκείμενον: Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου, ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

Στίχ.: Ἄκουσον θύγατερ καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς Σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός Σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους Σου.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν.

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν Ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο, ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη καὶ εἶπεν. Εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς μέ; Ἰδοὺ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ Σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριὰμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῳ Σωτήρι μου. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεία ὁ Δυνατός, καὶ ἀγίον τὸ ὄνομα Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα. Ἦχος β´: Πάτερ Λόγε Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἑξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Μὴ βδελύξη Δέσποινα, ῥερυπωμένην μὲ οὖσαν, καὶ οἰκτρὸν κατάλοιπον δόξης Πλαστουργήσαντός με εἰκόνι Του. Ἄθυρμα γέγονα, παίγνιον ἄθλιον, δαιμονίων ἐμπαιξάντων με, ἐξ ἀμελείας μου, καὶ κατακριτέας ἁγνοίας μου. Ἔκτεινον χεῖρα, Ἄχραντε, καὶ δεινοῦ βυθοῦ με ἀνάγαγε, ὅπως ἀνανήψω, καὶ ὅπλοις τοῦ φωτὸς ὀχυρωθῶ, καὶ μετὰ Σοῦ συμπορεύσωμαι, ὅπου ὁδηγήσῃς με.

Οὐδείς, προστρέχων ἐπὶ Σοί, κατησχυμένος ἀπὸ Σοῦ ἐκπορεύεται, Ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ᾿ αἰτεῖται τὴν χάριν καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.

Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῶζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζόμενων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Ἐν τῇ μήτρᾳ Παρθένου εὐδοκήσας εἰργάσω βροτῶν τὴν λύτρωσιν, ὡς ὄντως Θεοῦ Λόγος, γεννηθεὶς πρὸ αἰώνων, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Εἰς ἀβύσσους κριμάτων, πελαγίζουσα μόνη Μῆτερ ἀπείρανδρε, βοῶ Σοι ἐν ὀδύνῃ· ὁλκὰς τῆς σωτηρίας, ναυαγήσασαν σῶσόν με, ὅπως δοξάζω Υἱόν, τὸν Σὸν καὶ Κύριόν μου.

Τὸν βλαστόν Σου Παρθένε προσκυνοῦσαι θερμῶς ἱκετεύομεν, τὰς πόθῳ τετρωμμένας γλυκείας Σου ἀγάπης μὴ παρίδῃς ὡς εὐσπλαγχνος· ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ὑπέρτερα Ἀγγέλων καὶ τῆς κτίσεως δῶρον πανυπερτέλειον, ἐδείχθης ὦ Παρθένε, καὶ γέγονας ἀφράστων μυστηρίων τὸ ὄργανον· ὁ εὐδοκήσας ἐν Σοί, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

ᾨδὴ η´. Τὸν Βασιλέα τῶν Οὐρανῶν.

Θεία εἰκών Σου, ὡς θαυμαστῶς δωρηθεῖσα, τοῖς ποιμέσι ἐν φωτὶ τῆς Σῆς ἀγάπης, γέγονεν ταμεῖον ἰάσεων παντοίων.

Τῶν ἀοράτων, καὶ ἀκαθάρτων ἐχθρῶν μου, τὰς παγίδας ἀχρηστεύουσα Παρθένε, φρούρησόν με ὅπλοις, τῆς Σῆς εὐεργεσίας.

Νυμφαγωγοῦσα, τῷ Σῷ Υἱῷ συναρμόττεις, τοὺς Αὐτὸν ποθοῦντας καὶ ὑμνοῦντας, ἄπειρον στοργήν Σου, καὶ κράτους Σου τὴν δόξαν.

Οἶδας τραυμάτων, καὶ πικροτάτων παθῶν μου, τὸ ἐπάναγκες ἰάσεως Κυρία, καταξίωσόν με, θαυμάτων Σου μερίδος.

ᾨδὴ θ´. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἡμάρτηκα Κυρίῳ, καὶ ὅλως κυλινδοῦμαι, ἐν λογισμοῖς ἀκαθάρτοις καὶ πράξεσιν, ἐν ἀπογνώσει κραυγάζω Σοι, Μῆτερ σῶσόν με.

Ἀθλήσεως τὸν τύπον, δίδαξον Παρθένε, μοναζουσῶν ὁδηγός τε καὶ σύμβουλος, ὑπογραμμὸς τῶν θελόντων σωθῆναι Δέσποινα.

Δοξάζω Σου τὸν τόκον, καὶ ὑμνολογῶ Σε, τῶν ἀποῤῥήτων ἐράσμιον ὄργανον, τῆς σωτηρίας ἀνθρώπων σκεῦος τὸ τίμιον.

Χειρί Σου τῇ πανάγνῳ, ἔγειρον καὶ ῥῦσαι, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου Ἄχραντε, ὅπως κηρύττω στοργής Σου βάθος τὸ ἄμετρον.

Ἄξιόν ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκούσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, Σὲ μεγαλύνομεν.

Εἶτα τὰ ἑπόμενα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις μοναζόντων ὑπογραμμός, δύναμις καὶ κλέος Μακρυμάλλης τε γλυκασμός· χαίροις προστασία, ὑμνούντων Θεοτόκε, ἐν τῇ σεπτῇ μονῇ Σου τὰ μεγαλεῖά Σου.

Χαίροις ταπεινώσεως κορυφή, χάριτος ταμεῖον, μυροδόχε θείας βουλῆς, πίστεως ἀδάμας, ὑπακοῆς ὁ τύπος, ὑπομονῆς ἀκρότης, ἐλπίδος ἔρεισμα.

Κεχαριτωμένη Σὲ προσφωνεῖ, Γαβριὴλ ὁ μέγας, Ταξιάρχης καὶ εὐλογεῖ, τόκον Σου τὸν θεῖον, δι᾿ οὗ πᾶσιν ἀνθρώποις, Παράδεισος ἠνοίχθη καὶ χρέος σβέννυται.

Δέομαι δακρύων δός μοι πηγάς, δήγματα δρακόντων θεραπεύσαι ῥοαῖς αὐτῶν, ὅτι παιδιόθεν, πληγὰς ἔχω ἐκ τούτων, ἱλάσθητι Σῇ δούλῃ Παρθένε Ἄχραντε.

Κάλλος τῶν παρθένων Μήτηρ Θεοῦ, ἴασιν παράσχου τοῖς νοσοῦσι καὶ πειρασμοῖς, καταπονουμένους, ἐνίσχυσον εὐχαῖς Σου, καὶ πάντας ὑπὸ σκέπην τὴν Σὴν συντήρησον.

Φρούρει τὴν Μονήν Σου ὡς στρατηγός, ἀεὶ νικηφόρος καὶ καμνόντων ὡς ἀρωγός· δέξαι τὰς αἰτήσεις, λαοῦ καὶ μοναζόντων, τῶν ἐπικαλουμένων τὴν Σὴν βοήθειαν.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα προσκυνοῦμεν Πανύμνητε, ἥν καὶ θαυμαστῶς κατεδέξω δωρηθῆναι τῇ ποίμνῃ Σου, ἐν μέσῳ ὑπερλάμποντος φωτός, νυκτὶ ᾗ οἱ ποιμένες εὐλαβῶς, ἐν τῇ πέτρᾳ καθεώρων τῆς σεμνοτάτης μορφῆς Σου τὸ ἄῤῥητον. Δόξα τῇ ἐμφανείᾳ Σου Ἁγνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου ἀνεκφράστῳ προνοίᾳ Ἄχραντε.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καὶ νύν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς. Ὃτι σου ἐστιν…..

Tά  Τροπάρια  ταῦτα.

Ἦχος  πλ. β΄.

Ἐλέησον  ἡμᾶς,* Κύριε,  ἐλέησον  ἡμᾶς,* πάσης  γάρ  ἀπολογίας  ἀποροῦντες,* ταύτην  Σοι  τήν  ἱκεσίαν,* ὡς  Δεσπότῃ, οἱ  ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν,* ἐλέησον  ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε  ἐλέησον  ἡμᾶς,* ἐπί  Σοί  γάρ  πεποίθαμεν.* Μή  ὀργισθῆς  ἡμῖν  σφόδρα,* μηδέ  μνησθῆς  τῶν  ἀνομιῶν  ἡμῶν.* Ἀλλ’ ἐπίβλεψον  καί  νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος*  καί  λύτρωσαι  ἡμᾶς* ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  ἡμῶν.* Σύ  γάρ  εἶ  Θεός  ἡμῶν*  καί  ἡμεῖς  λαός  Σου,* πάντες  ἔργα  χειρῶν  Σου*  καί  τό  ὄνομά  Σου  ἐπικεκλήμεθα.

Καί  νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας  τήν  πύλην  ἄνοιξον  ἡμῖν,* εὐλογημένη  Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες  εἰς  Σέ  μή  ἀστοχήσομεν,* ῥυσθείημεν  διά  Σοῦ  τῶν  περιστάσεων·* Σύ  γάρ  ἡ  σωτηρία  τοῦ  γένους  τῶν  Χριστιανῶν.

Ἐκτενής.

Ὁ Ἱερεύς.

    Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Πρὸ δὲ τοῦ δι’ εὐχῶν·

Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Σῶσον τοὺς ἐλπίζοντας τῇ Σῇ, μητρικῇ πρεσβείᾳ καὶ ῥῦσαι, ἀπὸ ἐχθρῶν δυσμενῶν, σβέσον Χαριτόβρυτε, παθῶν τὴν κάμινον, ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἡμῶν, τὴν νέκρωσιν οἶδας, τὴν ἀποχωρίζουσαν, ἐκ τοῦ Υἱοῦ Σου ἡμᾶς, σπεῦσον, καὶ ἀνάστησον πάντας, ὅπως δυνηθῶμεν Κυρίου, ἱματίου ἅψασθαι καὶ ζήσωμεν.

Μεῖνον, μεθ᾿ ἡμῶν ἡ ἀρωγή, καὶ ἡ βακτηρία αἰτούντων τὴν Σὴν βοήθειαν, σκέπασον τῇ σκέπῃ Σου τὴν Σὴν Μονὴν καὶ σεμνῶς, καταξίωσον Δέσποινα, δουλεύειν Κυρίῳ, τὰς ἐν Παρθενώνι Σου βίον ἀσκήσεως, ὅλως, ἐκ καρδίας ποθούσας, τύπον Σε Ὑπέραγνε ἔχειν, λόγοις τε καὶ ἔργοις τε καὶ πράξεσιν.

Ἦχος πλ. δ΄.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Ἦχος β.

Τὴν πάσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ Εὐχῶν.

Δίστιχον:

Δέξαι εὐηκόως Κυρία Μακρυμάλλης,

Δούλης Σου ταλαίνης, ὕμνους καὶ ἱκεσίας.