Παράκλησις Παν. ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ Κιλκίς.

Παράκλησις Παν. ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ Κιλκίς.

Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ψαλμὸς 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.

Ὃτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.

Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε· πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἓνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου· καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς,

Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῆς Θεοτόκου τῇ παντίμῳ Εἰκόνι, τῆς Γουμενίσσης, ὁ Χριστώνυμος δῆμος προσπέσωμεν κραυγάζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Δέσποινα Γουμένισσα ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, λύτρωσαι τοὺς σπεύδοντας, τῇ θερμῇ ἀρωγῇ σου· καὶ τῷ παρόντι κλήρῳ σου, Ἁγνή, δίδου εἰρήνην καὶ χάριν καὶ ἔλεος.

Δόξα. Καὶ νῦν. Ὅμοιον.

Τοῖς προσιοῦσι τῷ ἁγίῳ ναῷ σου καὶ ἐξαιτοῦσι τὴν θερμήν σου πρεσβείαν, Θεογεννῆτορ μόνη Ἀειπάρθενε, δίδου ὡς φιλάγαθος τὰ αἰτήματα πάντα καὶ παθῶν ἐκλύτρωσιν καὶ πταισμάτων τὴν λύσιν· σὺ γὰρ ἡμῶν θερμὴ καταφυγή καὶ προστασία καὶ μέγα προσφύγιον.

Ψαλμὸς 50

Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὃτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς. Σοὶ μόνω ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεὸς, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. ‘Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὃτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς· Δέχου ἡμῶν τὰς δεήσεις Κόρη. Γερασίμου.

Ὠδὴ α´. Ἦχος πλ. δ´. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Δοχεῖον ἀνέδειξας μυστικόν, τῆς σῆς προμηθείας τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ᾗ πίστει Παρθένε προσιόντες, πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης πληρούμεθα.

Ἐν πάσῃ ἀνάγκῃ καὶ συμφορᾷ, σπεύδομεν Παρθένε, τῷ ναῷ σου τῷ ἱερῷ, ὡς ἐν ἀσφαλεῖ Κόρη λιμένι, καὶ τρικυμίας ἁπάσης λυτρούμεθα.

Χαράκωμα πέφηνας καὶ ἰσχύς, Κεχαριτωμένη, Γουμενίσσῃ τῇ εὐσεβεῖ· διὸ κατὰ χρέος μεγαλύνει, τῆς σῆς θερμῆς προστασίας τὰς χάριτας.

Ὁ οἶκος ὁ θεῖος σου καὶ σεπτός, ἐν ᾧ ἡ Εἰκών σου, ὥσπερ ῥόδον ἀειθαλές, παρέχει τὴν θείαν εὐωδίαν, καὶ δυσωδίαν παθῶν λύει Ἄχραντε.

Ὠδὴ γ´. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ὑπερτέρα τῶν ἄνω Ἀγγελικῶν τάξεων, ὤφθης ἀσυγκρίτως Παρθένε, Χριστὸν κυήσασα· ὅθεν ὑπέρτερον, δεῖξον τὸν νοῦν ἡμῶν πάσης, χαμαιζήλου σχέσεως, φόβῳ τῷ κρείττονι.

Ἡ ἁγία Εἰκών σου ἁγιασμὸν βλύζουσα, πάντας ἁγιάζει Παρθένε, καὶ τὴν ἑξάγιστον, ἐχθροῦ ἐπήρειαν, ἀποσοβεῖ ἐκ τῶν πίστει, προσιόντων πάντοτε, τῇ ἀντιλήψει σου.

Μεγαλύνομεν Κόρη, τὴν πρὸς ἡμᾶς σκέπην σου· ὅτι ἐκ μεγάλων κινδύνων καὶ περιστάσεων, λυτροῦσαι πάντοτε, τοὺς ἀκλινῶς ἀφορῶντας, πρὸς τὴν ταχυτάτην σου, Ἁγνὴ βοήθειαν.

Ὡς ηὐδόκησας Κόρη, ἐπανελθεῖν τάχιστα, τὴν σὴν ἁρπαγείσαν Εἰκόνα, ἡμῖν τοῖς δούλοις σου, οὕτως εὐδόκησαν, μένειν αὐτὴν ἐν τῷ μέσῳ, τοῦ λαοῦ σου πάντοτε, τοῦ πεποιθότος σοι.

Διάσωσον, Θεογεννῆτορ Γουμένισσα πάσης βλάβης, τοὺς ἐν πίστει τῇ ἀρωγῇ σου προσπίπτοντας, καὶ ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος.

Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ (κώμῃ, πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου.

Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.

Ἀμήν.

 Κάθισμα. Ἦχος β´. Πρεσβεία θερμή.

Προστάτις θερμή, τῆς Γουμενίσσης πέφηνας, ἀεὶ τῇ σεπτῇ, Εἰκόνι καυχωμένης σου, Παρθένε Παναμώμητε, ὡς βλυζούσῃ τὴν ἄφθονον χάριν σου. Ἀλλὰ ἐκ πάσης ὀργῆς καὶ φθορᾶς, ἡμᾶς ἀνωτέρους διαφυλάττε.

Ὠδὴ δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.

Νοσημάτων ἀπάλλαξον καὶ πολυειδῶν κινδύνων καὶ θλίψεων, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τοὺς τῇ σῇ πρεσβείᾳ καταφεύγοντας.

Τὴν ἁγίαν Εἰκόνα σου, ἣν πρῴην ἐσύλησαν χεῖρες βέβηλοι, ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν ἔχοντες, εὐφροσύνης Δέσποινα πληρούμεθα.

Ἅπας σπεύδων τῷ οἴκῳ σου, πάσης ἐκλυτροῦται τάχος κακώσεως· διὰ τοῦτο Ἀειπάρθενε, ἐν σοὶ ἐγκαυχᾶται ἡ Γουμένισσα.

Στεναγμῶν ἡμᾶς λύτρωσαι καὶ ἀσθενειῶν καὶ πόνων, Πανύμνητε, καὶ τὴν λύπην διασκέδασον, τὴν καταλαβοῦσαν τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὠδὴ ε´. Φώτισον ἡμᾶς.

Δέχου εὐμενῶς, τὰς δεήσεις ἡμῶν πάντοτε καὶ δεινῶν δυσχερειῶν ἀπαλλαγήν, ἡμῖν δίδου Θεοτόκε ὡς φιλάγαθος.

Ἔχει ἀληθῶς ἡ Γουμένισσα, Πανάχραντε, τὴν ἁγίαν σου Εἰκόνα καὶ σεπτήν, ὥσπερ μέγα φυλακτήριον καὶ καύχημα.

Ἤνεγκε πικρῶς τῆς Εἰκόνος σου τὴν στέρησιν, ὁ λαός σου Θεοτόκε ὁ πιστός, ἀλλ᾿ αὐτὴν ἀπολαβὼν χαρᾶς πεπλήρωται.

Σκέπη ἀσφαλής, Θεοτόκε ἔσο πάντοτε, τῷ λαῷ τῆς Γουμενίσσης τῷ πιστῷ καὶ εὐλόγει Παιονίας τὴν περίοικον.

Ὠδὴ στ´. Τὴν δέησιν, ἐκχεῶ.

Ἐπλήσθη, ἀγαλλιάσεως θείας, ὁ λαός σου ὁπηνίκα Παρθένε, ἐκ τῶν χειρῶν, τῶν κλεπτῶν ἐπανῆλθεν, ἡ θαυμαστή σου Εἰκὼν καὶ ὑπερτιμος, καὶ ᾔνεσαν χαρμονικῶς, ἐν φωναῖς εὐχαρίστοις τὴν δόξαν σου.

Ἰάσεις, ψυχῶν ὁμοῦ καὶ σωμάτων, ἀναβλύζει ἡ ἁγία Εἰκών σου, καὶ μολυσμὸν τῶν παθῶν ἐκκαθαίρει, τῇ ἐπομβρίᾳ τῆς σῆς ἀγαθότητος· διὸ κηρύττομεν τὴν σήν, πρὸς ἡμᾶς ἀρωγὴν Παναμώμητε.

Συνῆλθε, πᾶς ὁ λαὸς Γουμενίσσης, σὺν Ποιμένι τῷ καλῷ Θεοτόκε, καὶ ἐν χαρᾷ ὑπεδέξαντο πάντες, τὴν σὴν ἁγίαν Εἰκόνα κραυγάζοντες· Μεῖνον Παρθένε μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι σὺ τοῦ λαοῦ σου προσφύγιον.

Κυμάτων, τῶν ἐν τῷ βίῳ φροντίδων, ἐκλυτρούμεθα ταχέως Παρθένε, ὡς ἐν λιμένι τῷ θείῳ ναῷ σου, μετ᾿ εὐλαβείας προστρέχοντες πάντοτε· ὅθεν γαλήνης ἀληθοῦς, τὰς ψυχὰς ἡμῶν πλήρωσον Δέσποινα.

Διάσωσον Θεογεννῆτορ Γουμένισσα πάσης βλάβης, τοὺς ἐν πίστει τῇ ἀρωγῇ σου προστρέχοντας, καὶ ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν τῶν δούλων του Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ (κώμῃ, πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.

Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.

Κοντάκιον. Ἦχος β´. Τοῖς αἱμάτων σου.

Ὡς θησαυρὸς θεϊκῆς ἀγαθότητος καὶ προστασία ἡμῶν καὶ ὑπέρμαχος, ἐκ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως, τήρει ἀτρώτους ἡμᾶς Κόρη Πάναγνε, πρὸς σὲ γὰρ ἀεὶ καταφεύγομεν.

Προκείμενον: Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

Στίχ.: Ἄκουσον θύγατερ καὶ ἴδε. . .

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο, ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη καὶ εἶπεν: Εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς μέ; Ἰδοὺ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ Σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριὰμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῳ Σωτήρι μου. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεία ὁ Δυνατός, καὶ ἀγίον τὸ ὄνομα Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Δόξα: Ταῖς τῆς Θεοτόκου. . .

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Παναχράντου. . .

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλεῆμον, Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου. .

Χάριν πολλὴν εὕρομεν, Θεογεννῆτορ Παρθένε· ὅτι ἡμῖν δέδωκας, ὡς πλοῦτον οὐράνιον καὶ ἀκένωτον καὶ πηγὴν βλύζουσαν, θείαν εὐφροσύνην, τὴν Εἰκόνα σου τὴν πάντιμον, ᾗ καταφεύγοντες, πάσης δυσχερείας λυτρούμεθα καὶ πᾶσαν τοῦ ἀλάστορος, καθ᾿ ἡμῶν ἐπήρειαν λύομεν· Ἀλλ᾿ ὦ Θεοτόκε, μὴ παύσῃ περιεποῦσα ἡμᾶς, τοὺς ἀδιστάκτως προσπίπτοντας, τῇ θερμῇ πρεσβείᾳ σου.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων. Τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου τῆς Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ΄ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ὠδὴ ζ´. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Ὁ ναός σου Παρθένε, ὡς παράδεισος ἄλλος προκεῖται ἅπασιν, ἐν ᾧ καθάπερ ξύλον, ζωῆς τὴν σὴν Εἰκόνα, καθορῶμεν οἱ σπεύδοντες, καὶ ἔργων νεκροποιῶν, λυτρούμεθα τοῦ ἄχθους.

Ῥείθροις τῶν οἰκτιρμῶν σου, τῶν παθῶν ἡμῶν σβέσον Κόρη τοὺς ἄνθρακας, καὶ ἄναψον τὴν φλόγα· τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ταῖς ψυχαῖς τῶν βοώντων σου· χαῖρε Παρθένε Ἁγνή, ἡμῶν ἡ προστασία.

Ἡ ἀνευρεσις Κόρη, τῆς κλαπείσης Εἰκόνος σου ἡμῖν γέγονεν, αἰτία φαιδρότατης, χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης, καὶ λαμπρὰς πανηγύρεως· σὺ γὰρ ἀφεῖλες ἡμῶν, τῶν καρδιῶν τὴν λύπην.

Γῆ ἀνήροτος ὤφθης, γεωργήσασα Κόρη ζωῆς τὸν πρύτανιν· καὶ νῦν τὴν σὴν Εἰκόνα, γεώργιον εἰργάσω, τῆς πολλῆς σου χρηστότητος, εἰς εὐφροσύνην ἡμῶν, Ἁγνὴ καὶ σωτηρίαν.

Ὠδὴ η´. Τὸν Βασιλέα.

Ἐπανελθοῦσα, ἐκ τῆς κλοπῆς ἡ Εἰκών σου, τρανῶς ἔδειξε τὴν πρὸς ἡμᾶς σου χάριν, ἣν μὴ ἀντανέλῃς, ἐκ τοῦ λαοῦ σου Κόρη.

Ῥύπων κακίας, τὴν ῥυπωθεῖσαν ψυχήν μου, ἀποκάθαρον Παρθένε Θεοτόκε, νάμασιν ἀΰλοις, τῶν θείων σου χαρίτων.

Ἀγγέλων δόξα καὶ τῶν βροτῶν σωτηρία, Ἀειπάρθενε δεδοξασμένη Κόρη, ῥῦσαι ἀδοξίας, ἡμᾶς τῆς τῶν χειρόνων.

Σκέπε καὶ σῷζε, ἐπιβουλῆς τοῦ Βελίαρ, τὴν Γουμένισσαν καὶ πάσης ἐπηρείας, Κεχαριτωμένη, ἀνθρώπων κακοτρόπων.

Ὠδὴ θ´. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἰσχὺν ἡμῖν παράσχου, ἐν ταῖς δυσχερείαις, ταῖς ἐν τῷ βίῳ καὶ χάριν σωτήριον, ὡς ἂν Παρθένε τῶν πόνων ὑπερισχύσωμεν.

Μητράνανδρε Παρθένε, κλέος Γουμενίσσης, καὶ τῆς Ἑλλάδος κραταίωμα ἄσειστον τῷ εὐσεβοῦντι λαῷ σου δίδου τὴν χάριν σου.

Οἱ σπεύδοντες Παρθένε, τῷ σεπτῷ ναῷ σου, καὶ τῆς μορφῆς σου τὸ Τύπωμα σέβοντες, πάσης ῥυσθείημεν βλάβης καὶ περιστάσεως.

Ὑμνοῦμεν  ἀσιγήτως,  οἱ  ἐν  Γουμενίσσῃ,  τὴν  πρὸς ἡμᾶς σου

Παρθένε χρηστότητα, καὶ τῇ σεπτῇ σου Εἰκόνι πιστῶς προσπίπτομεν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

 Μεγαλυνάρια.

Χαίρει Γουμενίσσης πᾶς ὁ λαός, ἔχων ἐν τῷ μέσῳ, τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ἥν καὶ ὀνομάζει, Γουμένισσαν Παρθένε, καὶ ἐξ αὐτῆς λαμβάνει, χάριν καὶ ἔλεος.

Ἤνεσαν τὴν δόξαν σου εὐλαβῶς, ἡνίκα ἀνεῦρον, τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, τῶν πιστῶν οἱ δῆμοι, ἥνπερ βεβήλων χεῖρες, ἐσύλησαν Παρθένε, φθόνῳ τοῦ ὄφεως.

Ῥύεται κινδύνων παντοδαπῶν, καὶ πάσης ἀνάγκης, τὸν πιστόν σου Κόρη λαόν, ἡ ἐκ τῆς Εἰκόνος· τῆς σῆς βλύζουσα χάρις· διό σε Θεοτόκε, ἀεὶ δοξάζομεν.

Πάλαι ἀοράτως ἡ σὴ Εἰκών, ἐν τῷδε τῷ τόπῳ, μετηνέχθη θείᾳ ῥοπῇ, πᾶσαν εὐλογίαν, καὶ χάριν χορηγοῦσα, Παρθένε Θεοτόκε, τοῖς σὲ δοξάζουσι.

Ὥσπερ διεφύλαξας ἀσινῆ, πάλαι τὸν λαόν σου, ἐκ παντοίων ἐπιφορῶν, οὕτω καὶ νῦν Κόρη, δεινῶν ἐπερχομένων, ἀτρώτους διατήρει, τούς σε δοξάζοντας.

Δίδου Γουμενίσσῃ τῇ εὐσεβεῖ, τῇ πιστῶς τιμώσῃ, τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, πᾶσαν εὐπραγίαν, εἰρήνην καὶ ὑγείαν, ὡς ταύτης προστασία, Κόρη Πανάχραντε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Ἦχος πλ. β'

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα...

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν...

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ἐκτενής

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πάντας, τοὺς προσπίπτοντας πιστῶς, τῇ χαριτοβρύτῳ Εἰκόνι, τῇ σῇ Πανάχραντε, πάσης περιστάσεως, καὶ πάσης θλίψεως, ἀσινεῖς διαφυλάττε, τῇ σῇ ἀντιλήψει, ἴασιν καὶ λύτρωσιν, καὶ φῶς οὐράνιον, πᾶσι χορηγοῦσα Παρθένε, καὶ πλημμελημάτων τὴν λύσιν, ταῖς πρὸς τὸν Υἱόν σου παρακλήσεσι.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Ἦχος β'

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δίστιχον.

Γεράσιμον λύτρωσον παθῶν κακίας,

Γουμένισσα Πάναγνε σοι προσπεσόντα.