Παράκλησις Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος,ἐπισκόπου Λαρίσης.

Παράκλησις Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος,ἐπισκόπου Λαρίσης.

-τιμᾶται 15 Σεπτεμβρίου-

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ψαλμὸς 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.

Ὃτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.

Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε· πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. Ἓνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου· καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς,

Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Εἶτα τὸ τροπάριον. Ἦχος δ' . Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῷ τοῦ Χριστοῦ ἰερομύστη προσδράμωμεν, οἱ ἐν νόσοις χαλεπαὶς κατακείμενοι, ἐν κατανύξει κράζοντες ἐκ βρέφους ψυχῆς· Ἅγιε βήθησον, Βησσαρίων θεόφρον, σπεύσον ἐξελού ἡμᾶς, τῆς δεινῆς ἀσθενείας, μὴ ἀποστρέψὴ ὑγείας κενούς, τοὺς προσκυνοῦντας τὴν πάνσεπτον κάραν σου.

Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμὸς 50

Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὃτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντὸς. Σοὶ μόνω ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεὸς, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. ‘Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὃτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών.

Ὠδὴ α' . Ἦχος πλ. δ' . Ὑγρὰν διοδεύσας.

Νόσος συνεχόμενος χαλεπή, πρὸς καταφεύγω, τὴν ὑγείαν ἐπιζητῶν, ὦ πάτερ θεόφρον Βησσαρίων, ὀξὺς μοι νῦν ἰατρὸς ἐπιφάνηθι.

Πειρασμῶν κλοίουσὶ με προσβολαί, δεινῆς ἀθυμίας ἐμπιπλώσαί μου τὴν ψυχήν, γαλήνην παράχου Βησσαρίων, τῷ τῇ θεία κάρα σοῦ πίστει προστρέχοντι.

Χριστὸν τὸν Σωτήρα Πάτερ σοφέ, δυσώπει ἀπαύστως, λυτρωθῆναὶ με τῶν κακῶν, σοί γὰρ νῦν προσφεύγω Βησσαρίων, πνεῦμα ἀνατείνων και διάνοιαν.

Θεοτοκίον.

Νοσοῦντα τὸ σῶμα καί τὴν ψυχήν, ἐπισκοπῆς θείας καί προνοίας τῆς παρὰ σοῦ, ἀξίωσον μόνη Θεομήτορ, ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τε λοχεύτρια.

Ὠδὴ γ' . Σὺ εἰ τὸ στερέωμα.

Σὺ ἡμῶν βοήθεια, ὦ Βησσαρίων μακάριε, σὺ ἰατρὸς παθὼν ἀνιάτων, καί δεινῶν ἀπολύτρωσις.

Κάρα σοῦ ἡ πάνσεπτος, πηγάζει χύδην τὰ θαύματα, πᾶσι πιστοίς, τοῖς προσκαλουμένοις, εἰς παθὼν ἀπολύτρωσιν.

Ξένα καί παράδοξα, βλύζουσι θαύματα ἔνδοξε, κάρας ἐκ σῆς, τοῖς πιστὼς αἰτοῦσι τὴν θερμὴν σου ἀντίληψιν.

Θεοτοκίον.

Δὸς ἡμῖν βοήθειαν, ταῖς ικεσίαις σου πάναγνε, τὰς προσβολὰς ἀποκρουομένη, τῶν δεινῶν περιστάσεων.

Διάσωσον, ἐκ νοσημάτων τοὺς δούλους σου Βησσαρίων, ὅτι πίστει μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν, τὴν κάραν σου προσκυνοῦντες ἐκ πόθου.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμήν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Κάθισμα. Ἦχος β' . Πρεσβεία θερμή.

Νοσοῦντας ἡμᾶς καί πίστει καταφεύγοντας, πρὸς σκέπην τὴν σήν Βησσαρίων μακάριε, ἴασαι τάχος δεόμεθα, ὡς ἰατρός πανάριστος, καί ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ πόθου τὴν κάραν σοῦ γεραίροντας.

Δόξα. Και νῦν. Θεοτοκίον.

Πρεσβεία θερμὴ καί τεῖχος ἀπροσμάχητον, ἐλέους πηγὴ τοῦ κόσμου καταφύγιον, ἐκτενῶς βοῶμὲν Σόι· Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, καί ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Ὠδὴ δ' . Εἰσακήκοα Κύριε.

Τοὺς θορύβους τοῦ βίου μοῦ, ἱεράρχα κόπασον ταῖς πρεσβείαις σοῦ, καΊ τὸν κλύδωνα κατεύνασον, τῶν παθὼν ψυχῆς, καί τοῦ σαρκίου μου.

Ὁ Χριστὸς ὃν ἐπόθησας, καί δι' ὃν ἡγήσω πάντα ὡς σκύβαλα, ξεφαλὴν σήν ἐδωρήσατο, τοῖς νοσούσι μέγα παραμύθιον.

Ἀπολαύοντες πάντοτε, Βησσαρίων Πάτερ τῶν δωρημάτων σοῦ, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ γινώσκοντὲς σὲ εὐεπήκοον.

Θεοτοκίον.

Οἱ ἐλπίδα καί στήριγμα, καί τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε, δυσχερείας πάσης ἐκλυτρούμεθα.

Ὠδὴ ἐ' . Φώτισον ἡμᾶς.

Ἔμπλησον χαρὰς, Βησσαρίων τὴν ἐμὴν ψυχήν, βεβυθισμένην ἐν περιστάσεσι, καί ἐπιφοραῖς ἀνιαραῖς κινδυνεύουσαν.

Λύτρωσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων Βησσαρίων σοφέ, ὡς παρρησίαν ἔχων πρὸς Κύριον, καί δυσώπει ἐκτενῶς, ὑπὲρ ἡμῶν τὸν Θεόν.

Παῦσον τὴν δεινήν, τῆς ἐμῆς ψυχῆς ἀσθένειαν, ἐν κατανύξει θερμὴ δέομαι, ὦ Βησσαρίων, ἱεράρχα παμμακάριστε.

Θεοτοκίον.

Ἴασαι ἁγνὴ, τῶν παθὼν μου τὴν ἀσθένειαν, ἐπισκοπῆς σου ἀξιώσασα, καί τὴν ὑγείαν, τῇ πρεσβεία σου παράσχου μοι.

Ὠδὴ στ    Ἰλάσθητὶ μοι Σωτήρ.

Ἡ σὴ σεπτὴ κεφαλὴ, θεόθεν χάριν ἐδέξατο, ἰᾶσθαι πάθη βροτῶν, ἐλαύνειν τε δαίμονας, λοιμῷ συσχεθέντας τε, τῷ πανώλει τάχος, ἐξαιρεῖσθαι παμμακάριστε.

Ἐβίωσας ἐπὶ γῆς, ὡς ἄσαρκος παναοίδιμε, ἰσάγγελον δὲ τιμήν, Χριστὸς σοί δεδώρηται· διὸ καί ἡ κάρα σου, πηγάζει ὡς κρήνη, τοῖς νοσοῦσι τὰ ἰάματα.

Ἡ Λάρισσα ἐπὶ σοί, ἐν δίκη μάκαρ ἀβρύνεται· Δουσίκου δὲ σῇ Μονή, δικαίως ἀγάλλεται, τὴν πάντιμον ἔχουσα, κεφαλὴν σοῦ Πάτερ, θησαυρὸν ὥσπερ πολύτιμον.

Θεοτοκίον.

Ῥυσθείημεν τῶν δεινῶν, πταισμάτων ταῖς ἱκεσίαις Σοῦ, Θεογεννήτορ ἁγνὴ· καί τύχοιμεν πάναγνε, τῆς θείας ἐλλάμψεως, τοῦ ἐκ Σοῦ ἀφράστως, σαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Διάσωσον, ἐκ νοσημάτων τοὺς δούλους σου Βησσαρίων, ὅτι πίστει μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν, τὴν κάραν σοῦ προσκυνοῦντες ἐκ πόθου.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.

Κοντάκιον. Ἦχος β' . Ἐπεφάνης σήμερον.

Κατανύξει κράζομεν, και θερμὴ πίστει· Βησσαρίων Ἅγιε, ἐκ τοῦ δεινοῦ λοιμοῦ ἡμᾶς, και πάσης νόσου ἐκλύτρωσαι, τοὺς προσκυνοῦντας, τὴν ἔνδοξον κάραν σοῦ.

Προκείμενον:

Τὸ στόμα μοῦ λαλήσει σοφίαν, καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.

Στ'.:Οἱ ἱερεὶς Σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καί οἱ ὅσιοὶ Σοῦ ἀγαλλιάσονται.

Εὐαγγέλιον ἱεραρχικὸν:

Ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας...

Δόξα:Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου...

Καί νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β' . Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ'.: Ἐλέησὸν μὲ ὁ Θεός...

Ψυχὴ τε και σώματι, νοσοῦντες δεῦτε ἐν πίστει, νῦν κατασπαζόμενοι ἀγιάσθητε· νόσους γὰρ παύεται, δαίμονας ἐλαύνει, και ψυχῆς ἰᾶται πταίσματα· και γὰρ ἐδέξατο, χύδην ἐκ Κυρίου τὰς χάριτας, Βησσαρίων ὁ μέγιστος, ζήσας ἐπὶ γῆς ὥσπερ ἄσαρκος· σημεῖα δὲ ταῦτα τὰ θαύματα, και κάρα ἡ σεπτὴ· ἣν προσκυνοῦντες δεόμεθα· σῶσον ἡμᾶς Κύριε.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων. Τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου τῆς Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ΄ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὠδὴ ζ' . Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Τῷ ἀγίω τεμένει ἐν ω σῶμα τὸ θεῖον σοῦ κατατέθειται, προστρέχωνς πᾶς τὶς πίστει, εὐμοιρεῖ ἰαμάτων καί κραυγάζει γηθόμενος· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἰ.

Ὦ θαῦμα πὼς τῷ τάφῳ ἀπεκρύβη ἡ κάρα σου Βησσαρίων σοφέ, ἡνίκα τὴν σωρὸν σου, τῆς πίστεως ὁ ξένος, ἀτεσύλει ὁ ἄθλιος· εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν.

Ὡς καλὴ ὡς εὐώδης Βησσαρίων παμμάκαρ ὡς χαριτόβρυτος, ἡ κάρα σου τυγχάνει· διὸ καί εὐχαρίστως γεγηθότες κραυγάζομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἰ.

Ὄλβον σὲ ἰαμάτων καί πηγὴν εὐσπλαγχνίας καί ἁγιότητος, καί τεῖχος σωτηρίας, νοσούντων τε ὑγείαν, ἐπιστάμενοι κράζομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.

Σωμάτων μαλακίας καί ψυχῶν ἀρρωστίας Θεογεννήτρια, τῶν πόθω προσίοντων, τῇ σκέπη σου τῇ θεία θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστόν, ἡμῖν ἀποτεκοῦσα.

Ὠδὴ η' . Τὸν Βασιλέα.

Τοὺς ἐκ λοιμοῦ τε, καί πάσης ἄλλης ἀνάγκης, συσχεθέντας πάτερ Βησσαρίων, φύλαττε καί σῶζε, θερμὴ σοῦ προστασία.

Τοὺς ἐν πίστει, καί ἐυλαβεία ζητοῦντας, εἰς ἴασιν τὴν σήν κάραν θεόφρον, φύλαττε και σκέπε, εἰς πάντας τοὺς αἰώνας.

Τὰς ἀμπελώνων τε, καί ἀγρῶν ἀφορίας, νόσους τε βοσκημάτων ἀλόγων, άλθανον θεόφρον, εὐχαίς σου εὐπροσδέκτοις.

Θεοτοκίον.

Τῶν πειρασμῶν Σύ, τὰς προσβολὰς ἐκδιώκεις, καί παθὼν τὰς ἐφόδους Παρθένε· ὃθεν Σὲ ὑμνοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰώνας.

Ὠδὴ 'θ . Κυρίως Θεοτόκον.

Ἑλλὰς σὺν Θετταλία, πέδον τε Βλαχίας, Ἠπείρου τόπος τὴν κάραν ὑμνήσατε, τοῦ Βησσαρίωνος θείαν καί χαριτόβρυτον.

Πηγάζει γὰρ ὡς κρήνη, θαύματα τοῖς πόθω, προσκαλουμένοις αὐτὴν καί ἐκ πίστεως, καί διασώζει ἐκ πάσης βλάβης καί θλίψεως.

Τοὺς πόθω προσκουνούντας, τὴν σεπτὴν σοῦ κάραν, καί τὴν σήν μνήμην φαιδρῶς ἑορτάζοντας, πατὴρ ἡμῶν Βησσαρίων, πάντας εὐλόγησον.

Θεοτοκίον.

Κακώσεως ἐν τόπω, τῷ τῆς ἀσθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον, ἐξ ἀρρωστίας εἰς ρώσιν μετασκευάζουσα.

Μεγαλυνάρια.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Ὁ τῶν Λαρισσαίων μέγας ποιμήν, καί τῶν μοναζόντων ὁ προστάτης καί ὁδηγός, Βησσαρίων πάτερ, παμμάκαρ ἱεράρχα, ἡμῶν τῶν σὲ τιμώντων ἀεὶ μνημόνευε.

Κάραν σοῦ τὴν θείαν ὡς θησαυρόν, ἄσυλον πλουτοῦσα, Βησσαρίων ἡ σὴ Μονὴ, χαίρει καυχωμένη, καί σὲ ἀεὶ δοξάζει, τὸν ῥεῖθρα ἰαμάτων ἀναπηγάζοντα.

Δέησιν προσάγαγε τῷ Θεῶ, Βησσαρίων Πάτερ, ὑπὲρ τέκνων τῶν σῶν σοφέ, τῶν τὴν θείαν κάραν, τὴν σὴν ἐπιζητούντων, καί εὐλογίαν δίδου τούτοις καί ἔλεος.

Πᾶς ὁ τῶν Ὁσίων θεῖος χορός, καί ἀρχιερέων Βησσαρίων στῖφος σεπτόν, θεῖον σοῦ τὸ πνεῦμα, ἐδέξαντο σὺν πάσῃ, χαρὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, ὡς τούτων σύσκηνον.

Τάγμασι τοῖς ἄνω συμπαρεστώς, θρόνῳ τῆς Τριάδος, καί σὺν στίφει ἱεραρχῶν, καί χοροῖς ὁσίων, θεόφρον Βησσαρίων, μνημόνευε τελούντων ἡμῶν τὴν μνήμην σου.

Βησσαρίων πάτερ θαυματουργέ, ῥύου σοὺς ἱκέτας, ἐκ λιμοῦ τε καί τοῦ λοιμοῦ, πληγῆς τε ἀκρίδος, καί τελευτῆς τῶν ζῴων, καί πάσης ἄλλης βλάβης, ταῖς ἱκεσίαις σου.

Αἴγλης ἐμφορούμενοι τριλαμποῦς, ἐν μεθέξει θεία, Βησσαρίων σὺν τῷ σοφῷ, Ἀχιλλείῳ ἅμα, καί τῷ Οἰκουμενίω, ἀκτῖνα φωτο-

φωτοφόρον, ἡμῖν ἐκπέμψατε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι

καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Ἦχος πλ. β'

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα...

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν...

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ἦχος πλ. β' .

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σόι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότη, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ…

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ Σοί γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθὴς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ' ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἰ Θεὸς ἡμῶν καί ἡμεῖς λαὸς σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καί τὸ ὄνομὰ Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν…

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἂνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ρυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Καί τῶν Χριστιανῶν ἀσπαζομένων τὴν Εἰκόνα καί χριομένων δι' ἁγίου ἐλαίου, ψάλλονται τὰ παρόντα Τροπάρια:

Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου φύλαττε, πάτερ θεόφρον Βησσαρίων, ἴνα προσκυνῶμὲν σοῦ κεφαλὴν τὴν χαριτόβρυτον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σοῦ, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μοῦ εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μήτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξὸν μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι' εὐχῶν.