Παράκλησις ὁσ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ τοῦ Σάρωφ.

Παράκλησις ὁσ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ τοῦ Σάρωφ.

Ἡ  μνήμη  αὐτοῦ τῇ 2^α Ἰανουαρίου  καί  τῇ 19^η Ἰουλίου

Ποίημα  Ἀνωνύμου

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός·

Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιο-σύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν. Ἦχος δ΄.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.

Τόν φλογοφόρον ἀσκητήν τοῦ Κυρίου, ἀνευφημοῦντες οἱ πιστοί ἐκβοῶμεν, τήν τοῦ Χριστοῦ ἀγάπησιν ἐγκαίνισον ψυχαῖς, Πάτερ ἀγγελώνυμε, Σεραφείμ θεοφόρε, καί Ἁγίου Πνεύματος, πάντας πλῆσον εὐχαίς σου· τήν δέ χαράν τοῦ Πάσχα δός ἡμῖν ἀεί, τῶν Ὀρθοδόξων γλυκύτατον καύχημα.

Δόξα. Τό  αὐτό  ἤ  τό  Ἀπολυτίκιον.

Καί νῦν. Θεοτοκίον, ὅμοιον.

Σύν ἐκλεκτοίς σου ἀριθμήσασα, Κόρη, τόν ἐν ἐρήμω τοῦ Σαρώφ θεοτρόπως, ὑπερφυῶς δοξάσαντα Υἱόν σου καί Θεόν, Σεραφείμ, κατάλεξον καί ἡμᾶς Θεοτόκε, παρ’ ἀξίαν θέλοντας, ἀπολαῦσαι τῆς δόξης, ἤν χορηγεῖς τοῖς πόθω σου πολλῶ, ὄνομα Μῆτερ, φωνούσιν ἑκάστοτε.

ΨΑΛΜΟΣ Ν'. 50.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γι-νώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας˙ τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι˙ πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.        Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐ-φροσύνην˙ ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. 

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου˙ ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν˙ ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδί-αν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. 

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους. 

Κανών.

Ὠδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ἀρματηλάτην Φαραώ.

Πεπυρωμένος τῷ Ἁγίω Πνεύματι κατά τήν κλῆσίν σου, ψυχρανθέντας, πάτερ Σεραφείμ, τοῖς πταίσμασι, τίμια ἐναπόδειξον ἡμᾶς Πνεύματος σκεύη, ὡς ἀπαιτεῖ, Ἀγγελώνυμε, τῶν Χριστιανῶν τό πολίτευμα.

Υἱοθεσίας θεϊκῆς τό ἔνδυμα ἀπημαυρώσαμεν, ὅθεν ὡς φωτός σοί οἴκω καταφεύγομεν, ὅπως ἀκτίσιν, Ὅσιε, πρεσβειῶν σου, στιλβώσης, ἡμῶν τά θεία γνωρίσματα καί Χριστῷ ἑνώσης, μακάριε.

Ρευμάτων θείων ποταμός γενόμενος, χάριτι Πνεύματος, πάθη ἀποπλύνεις τῶν ψυχῶν, τρισόλβιε· διό καί τούς αἰτοῦντάς σου ἀποκάθαρον, μάκαρ· πολλήν γάρ ἔχεις τήν δύναμιν, ὡς θεός μεθέξει γενόμενος.

Θεοτοκίον.

Ἡ οὐρανίων στρατιῶν Βασίλισσα, ὅτε ἠσθένησας, Σεραφείμ παμμάκαρ, ὑγιά κατέστησεν, εἰκόνα ἀσπασθέντα σέ τήν Αὐτῆς καί πλημμύρα τόν ὑετόν προοιμίασε, θείων χαρισμάτων σου, Ὅσιε.

Ὠδή γ’. Οὐρανίας ἁψίδος.

Μητρική ὁδηγία ἀπό παιδός, Ὅσιε, μόνον τόν Θεόν ἐξεζήτεις, ὡς σόν θησαύρισμα, ὅθεν ὡς ἔμπορος τόν νοητόν Μαργαρίτην, εὑρῶν ἠγόρασας, Ὅν ἡμῖν δώρησαι.

Ἱερῶν σου γονέων συνεχιστής γέγονας, ἄριστος ψυχῶν ναοδόμος, ἄς κατεκόσμησας, σοφοῖς διδάγμασι καί φιλοθέοις ἐννοίαις· μεθ’ ὧν ναοποίησον τούς ἀνυμνοῦντας σέ.

Νικηθεῖς τῷ Δεσπότη, ὡς ψαλμική ἔλαφος, ἔδραμες Σαρώφ ἐν ἐρήμω, σταυρόν δεξάμενος, ὡς καταθύμιον παρά μητρός σου Ἀγάθης, ὅν φιλεῖν ἀξίωσον ἡμᾶς πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Ἅπαντά σου βίον ὁλοτελῶς δέδωκας, τῇ Μητρί Κυρίου τρισμάκαρ, Ταύτης γενόμενος οἰκεῖος, Ὅσιε, καθάπερ εἴρηκεν Αὕτη· Ἥ ἡμᾶς οἰκείωσον ταῖς ἱκεσίαις σου.

Διάσωσον, τούς ἐκ καρδίας σέ ἀνυμνοῦντας, θεοφόρε Σεραφείμ, Σαρώφ ἐγκαλλώπισμα, καί δώρησαι εὐχαῖς σεπταῖς, τήν τοῦ Πνεύματος χάριν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.

Κάθισμα. Ἦχος β’. Πρεσβεία θερμή.

Πυρίπνους φωστήρ ἐδείχθης ὡς ἀσώματος, τήν ὕλην σαρκός σοφῶς ἀναχωνεύσας σου καί Χριστόν ἐδόξασας, Σεραφείμ ἀγγελομίμητε, ἐκδιδάσκων σαφῶς ἡμῖν, τήν κτῆσιν τοῦ Πνεύματος τῷ βίω σου.

Ὠδή δ’. Σύ μου ἰσχύς, Κύριε.

Νέας ζωῆς σύ ἀναπνέων, μακάριε, τόν ἀέρα γέγονας ἰσάγγελος, ὅθεν εἰσδύς ἔνδον οὐρανοῦ, ἔσχες κατά φύσιν τά ὑπέρ φύσιν θεάματα· διό καί ἡμᾶς, Πάτερ, ἀξιώσαις εὐχαίς σου, θεωρεῖν κατ’ ἐνώπιον Κύριον.

Ἀναδιφῶν τῶν οὐρανίων τήν ἔννοιαν καί στοχεύων μόνον εἰς ἀγάπησιν τοῦ Ἰησοῦ, ἔρημον ποθεῖς καί καταλαμβάνεις, τούς παλαιούς ἐκμιμούμενος Πατέρας, θεοφόρε· ὧν τόν ζῆλον τόν θεῖον καί ἡμῖν ἐγκαίνισον πρεσβείαις σου.

Ψυχῆς τρυφήν  εὐχομένῳ ἐκέκτησω παμπλουσίως, Πάτερ· σοί γάρ δεδώρηται εὐχήν Χριστός, ὡς ὑπέρ παντός κόσμου εὐχομένου, τῇ φλογοφόρῳ ἀγάπη σου· διό τῶν αἰτουμένων τάς δεήσεις ἐκπλήρου, ὡς ἑκάστῳ συμφέρει, μακάριε.

Θεοτοκίον

Ὅλην ζωήν ὁ ἀθλητής σοί ἀνέθετο, ὅτε Κόρη πόθω ἀνεχώρησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ καί τόν σταυρόν ἡσυχίας ἦρε, τόν σόν Υἱόν ἐκθηρώμενος· ὅθεν ὡς συμπαρέστης τούτω, Μῆτερ, ἐν πᾶσι, καί ἡμῖν συμπαρίστασο πάντοτε.

Ὠδή ε’. Ἴνα τί μέ ἀπώσω.

Νοερᾶς ἐργασίας ἔσχηκας ἀλείπτας σου Ἁγίων τάγματα, ἄλλων μέν τόν ζῆλον καί ἑτέρων μιμούμενος ἄσκησιν· ὅθεν κοινωνίας τούτων ἐγένου κληρονόμος, ἐν ἦ τόπον Σοί, Πάτερ, Χριστός ἐχάρισε.

Στενήν ὤδευσας τρῖβον, ἐκ τῆς πλησμονῆς θείας ἐφέσεως, σιωπήν ἐν πάσιν ἑξασκήσας ἐν πλείστοις τοῖς ἔτεσι, μόνος τῷ Κυρίω ἀδολεσχῶν, Σεραφείμ θεῖε, τοῦ αἰῶνος τοῦ μέλλοντος ἄνθρωπε.

Ἐπί πέτραν σούς πόδας ἔστησας Κυρίου, κατά τό λόγιον, ὅθεν

τῶν χιλίων ἡμερῶν καί νυκτῶν τό κατόρθωμα, τῆς εὐχῆς εὐκόλως εἰς πέρας ἤγαγες, θεόφρον· ὅθεν ταύτην ἡμῖν, Πάτερ, δίδαξον.

Θεοτοκίον.

Ρῶσιν ἔχων τήν ἄνω, ἤσκησε νηστείαν τροφῆς ὑπερθαύμαστον, ἅπασι διδάσκων τήν ἐγκράτειαν, Κόρη, ὁ δοῦλος σου· ἧν ἡμῖν χαρίσαις συμβίον ζείδωρον εὐχαίς σου, ὅπως ὕλης ὀφθῶμεν ἀνώτεροι.

Ὠδή στ’. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.

Ἁγνείαν σου οἱ πιστοί θαυμάζοντες, πρός αὐτήν σή εὐλογία ἐχώρουν· ὅθεν Χριστῷ φιλοάγνων ὑπάρξεις, ὡς προσφοράν προσενήνοχας ἄϋλον· μεθ’ ὧν μνημόνευε ἡμῶν,  Σεραφείμ, τῶν ἁγνείαν ποθούντων σου.

Φιλοψύχε, Σεραφείμ, ἠγάπησας τοῦ Δεσπότου κτίσιν θείᾳ ἀγάπῃ καί ὡς Ἀδάμ πρό τῆς πτώσεως ὤφθης, ὅθεν καί ἄρκτον χερσί σου ἐξέτρεφες· δεόμεθά σου τῶν ψυχῶν τά θηρία ἡμῶν καθυπόταξον.

Ἐθραύσθη σου τό πηλῶδες, Ὅσιε, ἐπιθέσει τῶν ληστῶν θεῖον ἄγγος, ὅμως Χριστός ἐπαυξήσας τήν Χάριν, θαυματουργίαις πολλαῖς σέ ἐκόσμησε· διό βοῶμεν τῶν ψυχῶν τούς ληστᾶς ἡμῶν πόρρω ἐκδίωξον.

Θεοτοκίον.

Ἰάτραιναν τήν Κυρίαν Δέσποιναν κατεπλούτησας ἀδάπανον, Πάτερ, Ἧ θαυμαστῶς συνοδεία Ἁγίων, κατ’ ἐπανάληψιν σέ ἐπεσκέψατο· ἱκέτευε Ταύτην θερμῶς, ὅπως νόσους ἡμῶν ἐξιάσηται.

Διάσωσον, τούς ἐκ καρδίας σέ ἀνυμνοῦντας, θεοφόρε Σεραφείμ Σαρώφ ἐγκαλλώπισμα, καί δώρησαι εὐχαῖς σεπταῖς τήν τοῦ Πνεύματος χάριν.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνoς) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ των δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων.

Κάθισμα. Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Μοναζόντων ἐδείχθης τό καύχημα καί μιγάδων θερμόν καταφύγιον· ὅθεν, Πάτερ, ὡς πρεσβευτήν σοί χρώμενοι Θεῶ, φωνᾶς ἑξαφίεμεν σοί νῦν, ἐκ καρδίας καί κράζομεν· Πνεύματος δός τήν κτῆσιν, ὅπως Αὐτοῦ πληρῶμεν τάς ζωηφόρους ἐντολᾶς, Σεραφείμ Σαρώφ ἀγλάϊσμα.

Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοί.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον (ια’ 27 - 30).

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς, πάντα μοί παρεδόθη ὑπό τοῦ Πατρός μου καί οὐδείς ἐπιγινώσκει τόν Υἱόν εἰ μή ὁ Πατήρ, οὐδέ τόν Πατέρα τίς ἐπιγινώσκει εἰ μή ὁ Υἱός καί ὤ ἐάν βούληται ὁ Υἱός ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός μέ πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, καγῶ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πράος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι.

Δόξα. Ταῖς τοῦ Σοῦ Ὁσίου…

Καί νῦν.  Ταῖς τῆς Θεοτόκου…

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός…

Eἴτα τό Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενη.

Μέγας μάρτυς γέγονας τῶν δωρεῶν Παρακλήτου, Σεραφείμ τρισόλβιε, ἄς Δεσπότης δίδωσι τοῖς φυλάττουσι τά Αὐτοῦ ἐντάλματα, καθαρᾷ καρδίᾳ καί ποθούσιν ἐξομοίωσιν πρός τό Ἀρχέτυπον, ὡς ἐν ἀληθεία ἐπήγγελται. Ὅθεν ἡμῶν τήν αἴτησιν μή παρίδης, Πάτερ, ἀτέλεστον, ἀλλά σαῖς πρεσβείαις, οἰκείωσον Χριστῷ τῷ ποθητῶ, ναούς ποιῶν Θείου Πνεύματος, εἰς ζωήν αἰώνιον.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων. Τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου τῆς Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ΄ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὠδή ζ’. Παῖδες Ἑβραίων.

Μνήμην Κυρίου περιφέρων, ἐπωνόμασας Ἁγίων Τόπων κλήσει,

τῆς ἐρήμου Σαρώφ τούς χώρους, θεοφόρε, ὅθεν ἡμᾶς ἀξίωσον, πολιτεύεσθαι ἁγίως.

Πένθους ἐργάτης ζωηφόρου, ὧν μακάριε, Ἀνάστασιν ἐφίλεις· διό Πάσχα χαράν ἐγκαίνισον καρδίαις, ὅπως Χριστόν δοξάζωμεν Ἀναστάντα, εἰς αἰώνας.

Ἀλλοῦ αἰῶνος σύ πολίτης, πρός ταῖς ἄλλαις σου ἀσκήσεσιν εἰργάσω, σιωπήν παντελῆ καί σχολασμόν Κυρίω· διό ἡμᾶς ἐκδίδαξον, σιωπᾶν χριστοφιλήτως.

Θεοτοκίον

Ρεύματα ἰαματοφόρα, Μῆτερ, δέδωκας σύν θείω Θεολόγω, τῷ πτωχῶ Σεραφείμ, εἰς ἀσθενούντων ρῶσιν καί ψαλμικά ὡς ὕδατα τήν παράκλησιν ἐν λόγοις.

Ὠδή η’. Τόν ἐν ὄρει ἁγίω.

Ἀφθαρσίας στολήν ἐπενεδύθης, θεία χάριτι τοῦ Παρακλήτου, Πάτερ, ἧν σκοπόν τῆς ζωῆς ἐδίδαξας ἀνθρώπων, ἧς χάριτος ἀξίωσον τούς τιμώντας σέ ἐν ὕμνοις.

Καί ἐν λόγοις γλυκύτατος ὑπάρχεις καί ἐν ἔργοις παμφίλτατος τοῖς πᾶσι· ὁ Χριστός γάρ ἐν σοί καί φθέγγεται καί πράττει· Ὅν ἐξιλέου, Ὅσιε, τοῖς τόν βίον σου ποθοῦσι.

Ληρωδοῦσιν οἱ λέγοντες μή εἶναι ἁγιότητα προσεφικτήν ἀνθρώποις· καί γάρ σύ Σεραφείμ, ἐμπράκτως καταισχύνεις, τούς τά τοιαῦτα φάσκοντας· ὧν μερίδος λύτρωσαι μέ.

Θεοτοκίον

Ἡ παρθένος μονάστρια ἐξέστη, ὅτε εἶδε σε, Παρθένε, πλήρη δόξης, σύν Ἁγίων χορῷ, τῷ Σεραφείμ ὀφθεῖαν, μεθ’ ὧν σοί κλίνω, Δέσποινα, ἀσθενοῦς ψυχῆς μου γόνυ.

Ὠδή θ’. Ἐξέστη ἐπί τούτω.

Τό τέλος ἐπιγείου σου βιοτής ὑπερθαύμαστον πέφυκεν, Ὅσιε, καί ποθητόν, τοῖς ἐν ὕμνοις πόθου πανευλαβοῦς τιμῶσι πολιτείαν σου· ὅθεν καταξίωσον ἐν εὐχῇ, ψυχᾶς Κυρίω δοῦναι, πυρί θείας ἀγάπης ἐξηγνισμένας, ταῖς πρεσβείαις σου.

Ὁ λόγος ἐπληρώθη, Πάτερ, ὁ σός, ὅτι Πάσχα ἐν θέρει ὀφθήσεται ἐπί τή σῇ δόξῃ τῆς σεπτῆς ἀνακομιδῆς· ὅθεν τήν χάριν δώρησαι τῆς σῆς πασχαλίου διαγωγῆς, ἡμῖν ἀνίκμοις οὕσι, τῷ θέρει ἁμαρτίας, ὅπως δοξάζωμεν τήν μνήμην σου.

Ὑφάνας ἰστουργία τῇ μυστικῇ, νῦν ποδήρη φορεῖς ἁγιότητος, κόσμου παντός, θεῖε Χριστευχέτα, ἐν οὐρανοῖς, μετά τῶν συνωνύμων σοί καί τῶν ἐπιλοίπων ἀγγελικῶν ταγμάτων, φλογοφόρε· ἔνθεν τό δυσειδές μου ἐξ ἁμαρτίας φλέξον ἔνδυμα.

Θεοτοκίον

Ἀξίωσον με, Δέσποινα ἀγαθή, τελειῶσαι τοῦ βίου τό στάδιον πρό τῆς σεπτῆς καί προσκυνητής μοι θείας μορφῆς τοῦ παγκαλλούς προσώπου σου, ὡς τόν πολυόπτην σου Σεραφείμ· γνωρίζω ἀναιδές μου τό αἴτημα ὑπάρχειν, ἀλλά καί οἶδα τήν ἀγάπην σου.

Μεγαλυνάρια

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Χαίροις τῆς Ρωσίας γόνος λαμπρός, τέκνον τῆς ἐρήμου, μοναζόντων ὑπογραμμός, Πνεύματος τήν κτῆσιν σκοπόν ζωῆς κηρύττων, ὦ Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, ἄνθος μυρίπνοον.

Ὅλος ἀνακείμενος τῷ Χριστῷ, χαρίτων τῶν θείων, ἀναδέδειξαι θησαυρός, θαύμασι καί λόγοις καί θείαις ὑποθήκαις, ὦ Σεραφείμ παμμάκαρ, φωτίζων ἅπαντας.

Πνεύματι Ἁγίω ἀνακραθεῖς, Σεραφείμ θεόφρον, καταυγάζεις σῇ βιοτῇ, κόσμον τόν παρόντα καί ἐκδιδάσκεις πάντας, τούτου διαρραγῆναι, ἀΰλοις πτέρυξι.

Θλίψεσι βαρούμενοι τάς ψυχάς, τήν χαράν αἰτοῦμεν Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, Σεραφείμ θεόφρον, δοθῆναι σαῖς πρεσβείαις, τοῖς τήν σεπτήν σου μνήμην τά νῦν γεραίρουσι.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων  ἡ  δωδεκάς,  οἱ   Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου,

ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι

καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων.

Ἦχος πλ. β'

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα...

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν...

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ἐκτενής

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀπόλυσις

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πνεύματος Ἁγίου τῷ πυρί ὁλοκαυτωθεῖς, Πάτερ θεῖε, ὥσπερ ἀσώματος Ἄγγελος ἐβίωσας, Σεραφείμ ὅσιε, τήν ὁδόν τῆς θεώσεως, σαφῶς ἐκδιδάσκων, τοῖς ἐκμελετῶσί σου ζωήν χριστόληπτον· ὅθεν μεταποίησον τάχει, νοῦν ἡμῶν καί φρόνημα ὅπως ἐξομοιωθῶμεν σοί τρισόλβιε.

Καί τά Θεοτοκία.

Ἦχος πλ. δ’.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β’.

Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ἦχος δ’.

Ἐκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλαττε, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σέ δοξάζωμεν, τήν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἦχος α’.

Τῇ πρεσβείᾳ, Κύριε, πάντων τῶν Ἁγίων καί τῆς Θεοτόκου, τήν Σήν εἰρήνην δός ἡμῖν καί ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος Οἰκτίρμων.

Καί  Ἀπόλυσις.