Παράκλησις μάρτ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ τοῦ ἐν Τραπεζοῦντι.

Παράκλησις μάρτ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ τοῦ ἐν Τραπεζοῦντι.

Ψαλλομένη τῇ 24^η Ἰουνίου, ἡμέραν γεννήσεως τοῦ Ἁγίου

Ποίημα Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης  καί Ἀλμωπίας Ἰωήλ

      Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Ἦχος δ΄.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὸ τροπάριον.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς Τραπεζοῦντος τὸ πανεύοσμον ἄνθος, καὶ τῶν Ποντίων βοηθὸν ἐν ἀνάγκαις, καὶ Ἐκκλησίας πάσης ἐγκαλλώπισμα, πρόφθασον Εὐγένιε, καὶ βοήθησον τάχει, τοὺς ἐν περιστάσεσι, πεπτωκότας τοῦ βίου, καὶ ἐξαιτοῦντας Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, τὴν προστασίαν τὴν σὴν καὶ περίθαλψιν.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν´  Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Εὐγένιε δέξαι μου ᾠδὴν ἱκετηρίαν. Ἰωήλ

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Εὐγένιε τήνδε ἱκετικήν, ᾠδήν σοι ἐν πίστει, ἀναπέμποντες οἱ πιστοί, λύτρωσαι οὖν Μάρτυς ἐκ παγίδων, τοῦ πολεμήτορος πάντας τοὺς δούλους σου.

Ὑφέρπων δολίως ὁ δυσμενής, καὶ δόλιος ὄφις, τοῦ τηρῆσαι ἐμὴν ψυχήν, Εὐγένιε σπεῦσον ταῖς λιταῖς σου, διαφυλᾶξαί με Μάρτυς ἀλώβητον.

Γεώργησον ἄρουραν τῆς ψυχῆς, ἡμῶν τῶν ὑμνούντων, τὴν σὴν μνήμην καὶ βιοτήν, τὰ σπέρματα Μάρτυς καταβάλλων, τὰ θρεπτικὰ εὐσεβείας Εὐγένιε.

Θεοτοκίον.

Ἐλέους κυήσασα τὴν πηγήν, Χριστὸν τὸν Σωτῆρα, καὶ τοῦ κόσμου τὸν Ποιητήν, ὑπάνοιξον πύλας εὐσπλαγχνίας, τῶν ἀνυμνούντων Παρθένε τὸν Τόκον Σου.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Νικητὴς ἀθεΐας ἀναδειχθεὶς ἔνδοξε, πάσης ἁμαρτίας καὶ πλάνης, καὶ τῶν αἱρέσεων, ἀνεπηρέαστον, τῶν Ὀρθοδόξων τὴν ποίμνην, ταῖς ἱκετηρίαις σου, τήρησον Ἅγιε.

Ἰξευθεὶς πανουργίᾳ τοῦ πονηροῦ δράκοντος, κεῖμαι ἐν τῷ λάκκῳ ὀδύνης, καὶ ἀπογνώσεως, διὸ Εὐγένιε, ἐπὶ τὴν σὴν καταφεύγων, προστασίαν δέομαι, δός μοι τὴν ἄνεσιν.

Ἐκ χειμῶνος πταισμάτων τῶν χαλεπῶν Ἅγιε, ἐπὶ τὸ τῆς χάριτος ἔαρ, πάντας ὁδήγησον, σὺ γὰρ διδάσκαλος, τῶν σωτηρίων δογμάτων, ἐν τῷ Πόντῳ ἄριστος, ὤφθης Εὐγένιε.

Θεοτοκίον.

Δαδουχοῦσα μὴ παύσῃ τῷ Σῷ φωτὶ ἔρεβος, τοῦ γεγαυρωμένου νοός μου, Μῆτερ ἀπείρανδρε, Σὺ γὰρ παλάτιον, τὸ φωτοφόρον τοῦ Λόγου, καὶ λυχνία χάριτος, γέγονας πάμφωτος.

Διάσωσον, Μεγαλομάρτυς Εὐγένιε ἐξ ἀνάγκης, ἐκ νοσημάτων  παντοδαπῶν  καὶ  κακώσεων, τοὺς ἐκζητοῦντας ἐν

πίστει τὴν σὴν πρεσβείαν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Ποικίλα κακὰ καὶ σώματος τὴν κάκωσιν, στεῤῥῶς ὑποστάς, διὰ Χριστὸν πανεύφημε, ἐκτήσω τὴν λαμπρότητα, ἐν οὐρανοῖς τῶν Μαρτύρων Εὐγένιε, καὶ παῤῥησίαν σχῶν ὑπὲρ ἡμῶν, ἀεὶ ταῖς λιταῖς σου καθικέτευε.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἐκ χειρὸς τοῦ ἀλάστορος, τῆς τυραννικῆς θεόφρον Εὐγένιε, ἐνεργείαις σου ἐξάρπασον, τοὺς ἐν μετανοίᾳ βιοτεύοντας.

Ξηρανθεὶς ὁ ταλαίπωρος, καύσωνι ἀστέκτῳ τῆς ῥαθυμίας μου, ὑετῷ τῆς ἐγρηγόρσεως, τὴν ψυχήν μου ἔγειρον Εὐγένιε.

Ἀκεσώδυνον φάρμακον, Ἅγιε εὐχαῖς σου τάχος μοι δώρησαι, ἐν τοῖς νόσοις γὰρ τοῦ σώματος, καὶ ψυχῆς Εὐγένιε ταράσσομαι.

Θεοτοκίον.

Ἱκετεύουσα πάντοτε, τοῦ Υἱοῦ Σου Μῆτερ Θεοχαρίτωτε, μὴ ἐλλίπῃς ταῖς πρεσβείαις Σου, πάσης ἁμαρτίας λυτρωθῆναί με.
 

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Μέλλοντος ἐλθεῖν, τοῦ καιροῦ τῆς ἐξετάσεως, πρὸ τοῦ βήματος Χριστοῦ ἐν οὐρανῷ, παραστάτης τοῖς πιστοῖς, γενοῦ Εὐγένιε.

Ὅλον τῷ φωτί, καταλάμπρυνον Εὐγένιε, τῶν χαρίτων σου πολλῶν τῶν λυπηρῶν, τῇ νυκτὶ τροπαιοφόρε, καλυφθέντα με.

Ὕπνον ἡδονῶν, ἐξανάστησον πανόλβιε, τοὺς εὐέλπιδας Εὐγένιε χορούς, τῆς νεότητος παμμάκαρ, δυσωπείαις σου.

Θεοτοκίον.

Ὥσπερ ποταμός, δωρεαῖς ὑπερκαλύπτουσα, ἰαμάτων τὰ συστήματα βροτῶν, Θεοτόκε τὴν ψυχήν μου καταδρόσισον.
 

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Διδάσκαλος, Ἀθλητὰ Εὐγένιε, τῶν δογμάτων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Πόντῳ, ἀναδειχθεὶς τῶν πιστῶν τὰς ἀγέλας, πρὸς τὴν ὁδὸν τὴν εὐθεῖαν κατηύθυνας, διὸ προφθάσας ἀγαθέ, καὶ ἡμᾶς ἐξ αἱρέσεων λύτρωσαι.

Ἡσύχιον, καὶ γαλήνιον βίον, ἀπὸ πάσης ταραχῆς τῶν δαιμόνων, καὶ κακοτρόπων ἀνθρώπων ἐρίδων, γονυπετῶς θεοφόρητε δέομαι, ταῖς ἱκεσίαις σου εὑρεῖν, τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου Εὐγένιε.

Νενέκρωμαι, νοητῶς Ἀθλοφόρε, ἐξ ἀπείρων μου κακῶν καὶ πταισμάτων, καὶ τῆς ψυχῆς ἀμαυρώσας τὸ κάλλος, ἐν τῷ βαράθρῳ Εὐγένιε πέπτωκα, τῆς ἀκρασίας ἐξαιτῶν, τῆς σωζούσης πρεσβείαις σου δύναμιν.

Θεοτοκίον.

Ἰδοὺ καιρός, μετανοίας ἤγγικεν, καθὼς εἴρηκεν ὁ Παύλειος λόγος, διὸ προσφεύγω ἐν πίστει κραυγάζων, πρὸς τὸν Υἱόν Σου πανάχραντε Δέσποινα, Φιλάνθρωπε τῆς Σῆς Μητρός, ἱκεσίαις τὸν δοῦλόν Σου στήριξον.

Διάσωσον, Μεγαλομάρτυς Εὐγένιε ἐξ ἀνάγκης, ἐκ νοσημάτων παντοδαπῶν καὶ κακώσεων, τοὺς ἐκζητοῦντας ἐν πίστει τὴν σὴν πρεσβείαν.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων Σου.

Σημειοφόρος ἐδείχθης Εὐγένιε, τῶν νοσημάτων κατ’ ἄμφω τὴν ἴασιν, τῇ σῇ δυνάμει καὶ χάριτι πάσχουσι, Μεγαλομάρτυς χαρίζων ἑκάστοτε, διό σε τιμῶμεν ἐν ᾄσμασι.

Οἱ Ἀναβαθμοί. Τὸ α´ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου.

Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη· ἀλλ’ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ καὶ σῶσον, Σωτήρ μου (δίς).

Οἱ μισοῦντες Σιῶν, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γὰρ πυρὶ ἒσεσθε ἀπεξηραμμένοι (δὶς).

Δόξα Πατρί.

Ἁγίω Πνεύματι πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται ταῇ τριαδικῇ μονάδι ἱεροκρυφίως.

Καὶ νῦν.

Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν πρὸς ζωογονίαν.

Προκείμενον: Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.

Στ.: Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον Μαρτυρικόν (ζῆτει ἐν τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγ. Μεγαλομ. Γεωργίου).

Δόξα: Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου...

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Νόσον τὴν δυσίατον, τοῦ Μιχαὴλ θεραπεύσας, καὶ Νικήτα Ἅγιε, τὴν δεινὴν ἀσθένειαν στήσας λόγοις σου, τοῦ κωφοῦ μέροπος, ὦτα διανοίξας, Πορφυρίου δὲ τὸν κάματον, λύσας Εὐγένιε, καὶ τοῦ Συμεῶν τὸ δαιμόνιον, ἐλάσας τῇ σῇ χάριτι, καὶ πολλῶν ἑτέρων τὴν ἴασιν, Μάρτυς ἐνεργήσας, ἐφάνης εὐεργέτης τῶν πιστῶν, διὸ ἡμῶν τὰ ἀλγήματα, μάκαρ καταπράϋνον.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων· (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἄνω[3])· τῶν Ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης· (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, ἐὰν ἑορτάζεται3) καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων, ἱκετεύομέν Σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.                                                                               

Κύριε ἐλέησον (ιβ’ [τετράκις, ἀνὰ τρίς]).

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Κατὰ χρέος γεραίρω τὰ ἐξαίσια πάντα ἐν Τραπεζοῦντι ποτέ, τῶν σῶν λαμπρῶν ἀγώνων, Εὐγένιε τρισμάκαρ, ἀναμέλπων τὸ μέλισμα· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἐκ νυκτὸς ἁμαρτίας καὶ ἁγνοίας τοῦ θείου Χριστοῦ θελήματος, τοῦ ζόφου ἐγκλημάτων, καὶ πάσης σκοτοδίνης, ἡδονῶν τῶν τοῦ σώματος, ἐπιστασίᾳ τῇ σῇ, θαῤῥῶ ἀπαλλαγῆναι.

Τῆς ψυχῆς μου τὸν τόνον ἁμαρτίαις τοῦ βίου ἐξασθενήσαντα, ταῖς σαῖς θερμαῖς πρεσβείαις, Εὐγένιε τρισμάκαρ, ταχινῶς ἐξανάστησον, ἵνα ὑμνῶ ζωηρῶς, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Ἡ χαρὰ τῶν Ἀγγέλων κραταιὰ προστασία ἀνθρώπων ἄχραντε, τῶν ἀσθενῶν τὸ ἆκος, καὶ τῶν ἐν δυστυχίαις, ἀγαλλίασιν ἄφατος, καὶ οἰκουμένης σεμνή, ὑπάρχεις εὐφροσύνη.
 

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Ῥώμην καὶ θάρσος, τοῖς Ὀρθοδόξοις παράσχου, καὶ ἱκάνωσον Εὐγένιε παμμάκαρ, τούτους εὐαρέστως, δουλεύειν τῷ Κυρίῳ.

Ἴδε εὐσπλάγχνως, Μεγαλομάρτυς Κυρίου, τοὺς συντρέχοντας πιστοὺς ἐν τῷ Ναῷ Σου, καὶ τελείως τούτων, ἀπάλειψον τὴν θλῖψιν.

Ἀποσκοποῦντες, ἐπὶ τὴν σὴν προστασίαν, ἀνατείνομεν Εὐγένιε τὰς χεῖρας, πρὸ τῆς σῆς εἰκόνος, ζητοῦντες τὴν σὴν χάριν.

Θεοτοκίον.

Νοσοῦσαν ὄντως, ἐξ ἐπηρείας δαιμόνων, τὴν καρδίαν μου θεράπευσον καὶ δός μοι, δάκρυα Παρθένε, καὶ φόβον τοῦ Δεσπότου.
 

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἰὸν ἀλαζονείας, καὶ μεγαλαυχίας, τῆς διανοίας μου πρόῤῥιζον ἔκκοψον, ὡς ἂν ἀτύφως διάγω, τὸν βίον Ἅγιε.

Ὡς ἥλιος ὡραῖος, ἐκ τῆς Τραπεζοῦντος, ἐξανατείλας Εὐγένιε ἔνδοξε, τοὺς ἐκ τοῦ Πόντου ἐλθόντας, ἀεὶ καταύγαζε.

Ἡδέως τῶν Ποντίων, σύλλογοι προστάτην, καὶ ἀρωγόν σε Εὐγένιε ἔχοντες, ἐπιζητοῦσι λαμβάνειν, ψυχῆς τὰ πρόσφορα.

Θεοτοκίον.

Λαοὶ τῶν Ὀρθοδόξων, γνόντες Θεοτόκε, τὴν παῤῥησίαν ἣν ἔχεις πρὸς Κύριον, παρακαλοῦσι πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν δούλων Σου.
 

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Χαίροις Τραπεζοῦντος τεῖχος στεῤῥόν, χαίροις τῶν Μαρτύρων ἐγκαλλώπισμα ἱερόν, χαίροις τῶν Ποντίων, ἁπάντων ὁ προστάτης, Εὐγένιε θεόφρον, πιστῶν τὸ στήριγμα.

Ξόανα συντρίψας δαιμονικά, εἰδωλομανέντων, τῇ δεήσει καὶ προσευχῇ, τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς κήρυξ θεοφόρος, Εὐγένιε ἀτόνως, πίστιν ἐτράνωσας.

Στίγματι ἐν σώματι τὰ πικρά, τοῦ Χριστοῦ ἐνέγκας, ἐνεδύθης τὴν ἱερά, ἀμπεχόνην Μάρτυς, τῶν Ἀθλητῶν ἐν δόξῃ, καὶ εἴληφας τῆς νίκης, στέφος ἀμάραντον.

Ὤφθης καὶ κατ’ ὄναρ τοῖς κληρικοῖς, ἐν τῷ σῷ τεμένει, καὶ ἐζήτησας παρ’ αὐτοῖς, τῶν σῶν γενεθλίων, τὴν ἑορτὴν πανδήμως, συστήσασθαι θεόφρον, σοφὲ Εὐγένιε.

Θαύματα σημεῖα παντοδαπά, νόσων θεραπεῖαι, δαιμονώντων ἀπαλλαγαί, ἡ σεπτὴ σορός σου, ἐπιτελεῖ ἐν Πόντῳ, τὰ μῦρα ἰατρείας, ἀναβλυστάνουσα.

Σύλλογον Ποντίων τὸν εὐαγῆ, καὶ τοὺς ἀποδήμους, ἐκ πατρίδων Ἀνατολῆς, τῇ σῇ ἀοράτῳ, ἐπιστασίᾳ Μάρτυς, προστάτευε ἀπαύστως, κλεινὲ Εὐγένιε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καὶ νύν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς. Ὃτι σου ἐστιν…..

Tά  Τροπάρια  ταῦτα.

Ἦχος  πλ. β΄.

Ἐλέησον  ἡμᾶς,* Κύριε,  ἐλέησον  ἡμᾶς,* πάσης  γάρ  ἀπολογίας  ἀποροῦντες,* ταύτην  Σοι  τήν  ἱκεσίαν,* ὡς  Δεσπότῃ, οἱ  ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν,* ἐλέησον  ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε  ἐλέησον  ἡμᾶς,* ἐπί  Σοί  γάρ  πεποίθαμεν.* Μή  ὀργισθῆς  ἡμῖν  σφόδρα,* μηδέ  μνησθῆς  τῶν  ἀνομιῶν  ἡμῶν.* Ἀλλ’ ἐπίβλεψον  καί  νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος*  καί  λύτρωσαι  ἡμᾶς* ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  ἡμῶν.* Σύ  γάρ  εἶ  Θεός  ἡμῶν*  καί  ἡμεῖς  λαός  Σου,* πάντες  ἔργα  χειρῶν  Σου*  καί  τό  ὄνομά  Σου  ἐπικεκλήμεθα.

Καί  νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας  τήν  πύλην  ἄνοιξον  ἡμῖν,* εὐλογημένη  Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες  εἰς  Σέ  μή  ἀστοχήσομεν,* ῥυσθείημεν  διά  Σοῦ  τῶν  περιστάσεων·* Σύ  γάρ  ἡ  σωτηρία  τοῦ  γένους  τῶν  Χριστιανῶν.

Ἐκτενής.

Ὁ Ἱερεύς.

    Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Πρὸ δὲ τοῦ δι’ εὐχῶν·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Μάρτυς, Ἀθλοφόρε τοῦ Χριστοῦ, ἐν τῇ Τραπεζοῦντι τὸ πάλαι, ὡς ἄστρον ἔλαμψας, ἐν σοφοῖς διδάγμασι, καὶ μαρτυρίῳ σου, καταυγάζων συστήματα, πιστῶν Ὀρθοδόξων, ὅθεν ἐκβοῶμέν σοι, ταῖς σαῖς εὐχαῖς πρὸς Θεόν, πάντας, τοὺς ἐκ Πόντου ἐλθόντας, καὶ λοιπῶν ἀνθρώπων χορείας, φύλαττε πανόλβιε Εὐγένιε.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ Εὐχῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν λαμπρὸν ἀριστέα Χριστοῦ Εὐγένιον, τῆς Τραπεζοῦντος τὸ ἄνθος, καὶ τῶν ἐκ Πόντου φρουρόν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, ὅτι στεῤῥότητι ψυχῆς, μυριάριθμον πληθύν, διέλυσε τῶν δαιμόνων, διὸ ἀπαύστως πρεσβεύει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τραπεζοῦντος τὸν γόνον καὶ θερμὸν ἀντιλήπτορα, καὶ τοῦ πάντων Δεσπότου στρατιώτην περίδοξον, Εὐγένιον τὸν μέγαν ἀθλητήν, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις οἱ πιστοί, ἀπὸ πάσης γὰρ λυτροῦται ἐπιφορᾶς, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.