Παράκλησις ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

Παράκλησις ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς.

Εὐλογητὸς ὁ Θεός ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί καὶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός: Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος Αὐτοῦ.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Στίχ. β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Εἶτα τὸ τροπάριον. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῷ ἰεράρχῃ καὶ σεπτῷ ἀρχιθύτῃ, οἱ ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς κυλινδούμενοι, προσπέσωμεν προθύμως κραυγάζοντες νῦν· σπεῦσον ὡς φιλόστοργος, Ἰωάννη παμμάκαρ, λῦσον τῶν παθῶν ἡμῶν, τὴν σκοτόμαιναν Πάτερ, καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, τοὺς πόθῳ ἀεί σε γεραίροντας.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν’ (50).

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. Δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Τοῦ βίου ἀνάγκαις καὶ πειρασμοῖς, καὶ νόσοις παντοίαις, ἑταζόμενοι οἱ πιστοί, πρὸς σὲ ἀφορῶμεν ἱεράρχα, ὡς τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων ἀκέστορα.

Πρὸς τίνα προσφύγωμεν οἱ πιστοί, εἰ μὴ ἐν σοὶ Πάτερ, Ἰωάννη θαυματουργέ· ἵλεως γενοῦ ἡμῖν σοῖς δούλοις, ὡς κυβερνήτης ἡμῶν περιδέξιος.

Τὸ σκότος ἐκδίωξον τῶν παθῶν, καὶ τῆς δυσθυμίας, ἐξαφάνισον τὸν ἐσμόν· καὶ τῶν σῶν προσφύγων ἱεράρχα, γενοῦ προστάτης καὶ φύλαξ θερμότατος.

Θεοτοκίον.

Ὢ Μήτηρ ὑπάρχουσα τοῦ φωτός, τὸν ἐσκοτισμένον, μὴ παρίδῃς με Μαριάμ, ἀλλ’ ὄρεξον χεῖρα βοηθείας, τῷ ταπεινῷ Σου ἱκέτῃ πανάμωμε.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Τῶν Ἀγγέλων Ὁσίων καὶ ἀσκητῶν σύσκηνος, ὤφθης Ἰωάννη τρισμάκαρ, ὡς ἐκμιμούμενος, διαπαντὸς βιοτήν, ἀγγελόμορφε Πάτερ· διὸ νῦν με οἴκτειρον μάκαρ ὀλλύμενον.

Ὀρφανῶν ὡς προστάτης, καὶ ὡς τροφεὺς ἄριστος, καὶ χειμαζομένων ἀνάγκαις, ὡς προθυμότατος, Πατὴρ φιλόστοργος, ὦ Ἰωάννη παμμάκαρ, νῦν με καθοδήγησον πρὸς τρίβον εὔδιον.

Ἐν τῷ σκότει διάγων, τῶν λυπηρῶν πέπλησμαι, καὶ τῆς δυσθυμίας μὴ φέρων, τὸ ἐπαχθέστατον, πρὸς σὲ κατέφυγον, τὸν ἱλαρώτατον ῥύστην, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα ὦ συμπαθέστατε.

Θεοτοκίον.

Σὲ προστάτιν καὶ ῥύστιν, πρὸς τὸν Θεὸν κέκτημαι, ὦ Θεογεννῆτορ Παρθένε, μὴ καταλίπῃς με, ἐκδυσωποῦσα θερμῶς, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ, σωτηρίας τεύξασθαι Θεομακάριστε.

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων καὶ θλίψεων ἱεράρχα, τοὺς πιστῶς ὑμνοῦντας Ἰωάννη, καὶ ἐπιζητοῦντας, ἀντίληψιν θερμήν σου.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπι-δημούντων ἐν τῇ (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά Παρά-κλησις)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Πατὴρ ὀρφανῶν τροφεὺς δ’ ἐπαρκέστατος, πηγὴ οἰκτιρμῶν, πιστῶν καταφύγιον· ἐκτενῶς προσπίπτομεν, Ἰωάννη πρεσβείαις σου πρόφθασον, καὶ πειρασμῶν διάλυσον ὁρμάς, ἀκέστωρ φανεὶς ἀγαθότατος.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Πειρασμοῖς περιπέπτωκα, καὶ παθῶν τὸ κλυδώνιον ἐκταράσσει με, σπεῦσον Πάτερ ἐκλυτρώσασθαι, ταῖς πρὸς τὸν Δεσπότην ἱκεσίαις σου.

Ἱλαρότητος ἔμπλεως, εὐθυμίας τε πλήρης ὑπάρχων Ὅσιε, συμπαθείας με ἀξίωσον, καὶ κινδύνων πάντων ἐλευθέρωσον.

Σὺ ὑπέσχου τρισμάκαρ, μεθ’ ἡμῶν μέχρι τέλους ἔσεσθαι Ἅγιε, μὴ οὖν δέομαι ἐλλίπῃς με, μόνον ἐν τῷ βίῳ χειμαζόμενον.

Θεοτοκίον.

Σαῖς  πρεσβείαις  ἐρείδομαι,  ταῖς  πρὸς  τὸν  Υἱόν Σου Μαρία

πάναγνε,  μὴ  παρίδῃς  τὸν οἰκέτην Σου, τὸν ἐκλιπαροῦντά Σε

πανάμωμε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Πρόφθασον σοφέ, πειρασμοῖς ἀπολλύμενον, καὶ προστάτην κεκληκότα σε θερμόν, καὶ δυσθυμίας, ἀποδίωξον τὴν σκότωσιν.

Εὕροιμεν πιστοί, σὲ προστάτην τε καὶ ἔφορον, οἱ τῇ σορῷ τῶν λειψάνων σου ἀεί, προσπεφευγότες, πειρασμῶν ἐκλυτρούμενον.

Φώτισον λαμπρέ, ἱεράρχα τοὺς ἱκέτας σου, βαδίζειν τρίβον ἐντολῶν τῶν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀποῤῥίπτειν, τῶν δαιμόνων τὰ τοξεύματα.

Θεοτοκίον.

Δέσποινα ἁγνή, χεῖρας νόα διεπέτασα, πρὸς Σὲ τὴν Παρθένον καὶ σεμνήν, καὶ δέομαί Σου, ἐκ βυθοῦ πταισμάτων ἕλκυσον.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Ἐν ψευδαδέλφων, ἀδικαίαις τρισμάκαρ, διατρίψας τῆς ζωῆς σου τὸ πλεῖστον, καὶ ὑπ’ αὐτῶν, ἐγκαλούμενος Πάτερ, σὺ οὐδαμῶς ἀπεδίδου ἐκδίκησιν· συγγνώμην δὲ ἀναδειχθείς, σὺν Ἀγγέλων χορεύεις στρατεύμασι.

Ἐν κλίνῃ σύ, οὐδαμῶς ἀναπέπαυσαι, ἀσιτίᾳ δὲ ἐκτρίψας σαρκίον, ἀνέδειξάς σου ψυχῆς τὸ ὡραῖον, καὶ ἀφθαρσίᾳ σὸν σῶμα ἐδόξασας· διὸ καὶ νῦν πάντων ἡμῶν, μὴ παρίδῃς δεήσεις πανόλβιε.

Ἐν θλίψεσιν, καὶ πειρασμοῖς λιμένα σε, κεκτημένοι Ἰωάννη βοῶμεν, μὴ διαλίπῃς ἡμᾶς προστατεύειν, πρὸς σὲ θερμὸν ἀντιλήπτορα ἔχοντας, δεόμεθά σου ἐκτενῶς, ἱεράρχα σοφὲ παμμακάριστε.

Θεοτοκίον.

Θεόνυμφε, ἡ γαστρὶ χωρήσασα, τὸν τῶν ὅλων Ποιητὴν καὶ Δεσπότην, ἡμᾶς αὐτῷ ἐξοικείωσον Κόρη, ἴνα ὑμνῶμεν ἀεὶ καὶ δοξάζομεν, Τριάδα ἄκτιστον ἁπλῆν, εἰς αἰῶνας αἰώνων πανάχραντε.

Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνων καὶ θλίψεων ἱεράρχα, τοὺς πιστῶς ὑμνοῦντας Ἰωάννη, καὶ ἐπιζητοῦντας, ἀντίληψιν θερμήν σου.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπι-δημούντων ἐν τῇ (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά Παράκλησις)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.

Ταῖς πρὸς Θεόν σου πρεσβείαις θεσπέσιε, προφθάνεις λύων παθῶν ἑσμὸν ἅπαντα, καὶ ἀπελαύνεις κινδύνων τὴν ἔφοδον, ὥσπερ καὶ πρὶν τοῦ τυφῶνος πανένδοξε, τοῖς πᾶσι παρέχων χάριν ἄφθονον.

Προκείμενον: Οἱ ἱερεῖς Σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.

Στ.: Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην. (Κεφ. Ι΄, Ι-9).

Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐληλυθότας πρὸς Αὐτὸν Ἰουδαίους· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ ληστής, ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας, ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. Τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ᾿ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. Καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἵδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν. Ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἧν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς. Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν. Ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καί λησταί, ἀλλ᾿ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.

Δόξα: Ταῖς τῶν Ἱεράρχου...

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Νῦν ἐξαπορούμενος, ἀνθρωπίνης προστασίας, πρὸς Σὲ τὸν Οἰκτίρμονα, κατέφυγον Δέσποτα, μὴ παρίδῃς με· πρόφθασον λύτρωσον, ἔγγισον εὔσπλαγχνε, ὅτι νόσοις περιπέπτωκα, παθῶν καὶ θλίψεων, βάρος μὴ ἰσχύων τὸ ἄστεκτον· χεῖρας Σὴν ὄρεξον, καταπονουμένων λιμὴν Φιλάνθρωπε· ταῖς τοῦ Ἰωάννου, λιταῖς τε καὶ δεήσεσι Χριστέ, ὃν εἰς πρεσβείαν προσάγω Σοι, σὺν τῇ Θεομήτορι.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων. Τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου τῆς Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ΄ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὁ  χορός:

Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ΄. Παῖδες Ἑβραίων.

Νόσους καὶ πάσας ἀγηδόνας, θεραπεύεις τῶν πόθῳ προσιόντων, Ἰωάννη σοφέ, σορῷ τῶν σῶν λειψάνων, καὶ ἐκβοώντων πάντοτε· ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Τῆς Ῥωσσίας τὸ καύχημα καὶ θρέμμα, Ἐκκλησίας δὲ ἁπάσης θυμηδία, ἱεραρχῶν καλλονήν, ὡράϊσμα καὶ κλέος, σὲ Ἰωάννη ἔγνωμεν, οἱ θερμῶς σε ἀνυμνοῦντες.

Ἀσθενούντων καὶ καταπονουμένων, σὺ πανθαύμαστε ὑπάρχεις ἰατρεῖον, ὀρφανῶν καὶ πτωχῶν, ἀσύλητον ταμεῖον, χριστιανῶν ὁ ἔφορος, καὶ θερμότατος προστάτης.

Θεοτοκίον.

Χαῖρε Παρθένε Θεοτόκε, ἡ αἰτία τῆς πάντων σωτηρίας, δυσωποῦσα ἀεί, μὴ παύσῃ τὸν Υἱόν Σου, πειρατηρίων ῥύσασθαι, τοὺς πιστῶς Σε ἀνυμνοῦντας.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Τῶν ἀρετῶν σου, τίς τῶν βροτῶν ἐξισχύσει, καταλέξαι τὰ πλήθη Ἰωάννη, ἢ τίς σῶν καμάτων, ἐξείπει τοὺς ἀγῶνας;

Πάρεσο Πάτερ, ὡς βοηθὸς καὶ προστάτης, τῶν θερμῶς ἀνυμνούντων σε μάκαρ, καὶ πιστῶς τιμώντων, τὰ θεῖα λείψανά σου.

Τῆς σωτηρίας, χειραγωγεῖς με πρὸς τρίβους, καὶ σαρκὸς θεραπεύεις τὰς νόσους· ὅθεν ἱεράρχα, γεραίρω χαρμοσύνως.

Θεοτοκίον.

Καταφαιδρύνεις, τὰς ψυχὰς τῶν Σῶν δούλων, τῶν πιστῶς ὑμνούντων Σε Παρθένε, καὶ ὑπερυψούντων, Σὲ Κόρη εἰς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Προστάτην μου καὶ ῥύστην, τῆς ζωῆς ἁπάσης, σὲ ἐπιγράφομαι Πάτερ ὦ Ἰωάννη σοφέ, μὴ διαλίπῃς πρεσβεύειν, ἀεὶ πρὸς Κύριον.

Ὦ θεῖε Ἰωάννη, ὕψωσόν σου χεῖρας, πρὸς τὸν Δεσπότην καὶ Κύριον τὸν Οἰκτίρμονα, καὶ δυσχερείας ἁπάσης, ἡμᾶς ἀπάλλαξον.

Ἀφθάρτῳ σου λειψάνῳ, τοῖς προσερχομένοις, ἐκ γῆς περάτων δυσώπει πανόλβιε, τὸν πολυεύσπλαγχνον δοῦναι, πταισμάτων ἄφεσιν.

Θεοτοκίον.

Φωτὸς οὖσα δοχεῖον, φώτιζε ἀπαύστως, τοὺς Σὲ προστάτιν ζωῆς κεκτημένους ἁγνή, σὺν τῷ κλεινῷ ἱεράρχῃ, Παρθένε ἄχραντε.

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Φερωνύμως δῶρον παρὰ Θεοῦ, ὤφθης Ἰωάννη, καὶ ἀκέστωρ καὶ βοηθός, τοῖς χειμαζομένοις, πελάγει τῷ τοῦ βίου, αὐγάζων σαῖς πρεσβείαις, παθῶν τὴν ζόφωσιν.

Τὸν ἐν ἱεράρχαις θαυματουργόν, καὶ τὸν ἐν ἀνάγκαις, προθυμότατον βοηθόν, πενήτων προστάτην, καὶ θλιβομένων ῥύστην, τὸν μέγαν Ἰωάννην, πόθῳ ὑμνήσωμεν.

Ὡς θερμὸν προστάτην τῶν ὀρφανῶν, καὶ ἐν τοῖς κινδύνοις, ἀντιλήπτορα θαυμαστόν, γινώσκομεν πάντες, ἀεὶ οἱ ἀφορῶντες, καὶ πίστει προσκυνοῦντες, σορῷ λειψάνῳ σου.

Ἀκραιφνοῦς ἀσκήσεως ἐραστής, καὶ τῆς Ἀσωμάτων πολίτειας ἐκμιμητής, σαλότητος τρόπους, ἐξιχνιάσας Πάτερ, Ἁγίοις συναυλίζῃ, νῦν ἱερώτατε.

Σὺν Ἰννοκεντίῳ καὶ Γερμαῷ, Ἰωάννη θεῖε, νῦν ἐπάρατε πρὸς Θεόν, ὑμῶν θείας χεῖρας, καὶ λύσατε κινδύνων, πάντας τοὺς προσκυνοῦντας, Τριάδα ἄκτιστον.

Ὡς τῆς Θεοτόκου σὲ ὑμνητήν, καὶ Ἁγίων Πάντων, διὰ βίου ἐκμιμητήν, τιμῶμεν οἱ πόθῳ, παντοδαπῶς τυχόντες, τῆς ἀντιλήψεώς σου, ὦ παμμακάριστε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι

καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων.

Ἐκτενής.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

     Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

    Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

    Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Πρὸ δὲ τοῦ δι’ εὐχῶν·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Ὤφθης, Ἰωάννη θαυμαστέ, τῶν πιστῶν ἁπάντων προστάτης, καὶ ὀρφανῶν ὡς τροφεύς, σκέπη καὶ βοήθεια τῶν προστρεχόντων εἰς σέ· ἀσθενούντων διόρθωσιν, καὶ τῶν θλιβομένων, χαρὰ καὶ ἀντίληψις, καὶ ἀγαλλίαμα· ὅθεν, ἱκετεύομεν ῥῦσαι, πάσης προσβολῆς ἐναντίων, τοὺς πιστῶς τιμῶντάς σε θεσπέσιε.

Πάτερ, Ἰωάννη ἀσκητῶν, καὶ ἱεραρχῶν ταῖς χορείαις συναυλι-

ζόμενος, καὶ Ἀγγέλων Τάξεσι νῦν εὐφραινόμενος, τῶν πιστῶς ἀνυμνούντων σε, βοήθησον χρείαις, πᾶσι δὲ κατάπεμψον τὸ θεῖον ἔλεος· ὅπως, σεσωσμένοι ὑμνῶμεν, καὶ δοξολογῶμεν ἀπαύστως, τῆς Τριάδος κράτος τὸ ἀνείκαστον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν.

***********************