Παράκλησις Παναγίας Τρικορφιώτισσας Δωρίδος Φωκίδος

Παράκλησις Παναγίας Τρικορφιώτισσας Δωρίδος Φωκίδος

15 Αυγούστου

(Ποίημα Χαραλάμπους Μπούσια)

Ὁ  Ἱερεύς  ἄρχεται  τῆς  Παρακλήσεως  μέ  τήν  δοξολογικήν  ἐκφώνησιν:

Εὐλογητός  ὁ  Θεός  ἡμῶν, πάντοτε, νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων.

Ὁ  χορός: Ἀμήν.

 Ψαλμός  ρμβ’ (142).

Κύριε  εἰσάκουσον  τῆς  προσευχῆς  μου, ἐνώτισαι  τήν  δέησίν  μου  ἐν  τῇ  ἀληθείᾳ  Σου, εἰσάκουσον  μου  ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  Σου  καί  μή  εἰσέλθης  εἰς  κρίσιν  μετά  τοῦ  δούλου  Σου, ὅτι  οὐ  δικαιωθήσεται  ἐνώπιόν  Σου, πᾶς  ζῶν.

       Ὅτι  κατεδίωξεν  ὁ  ἐχθρός  τήν  ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν  εἰς  γῆν  τήν  ζωήν  μου.

       Ἐκάθισέ  με  ἐν  σκοτεινοῖς, ὡς  νεκρούς  αἰῶνος  καί  ἠκηδιάσεν  ἐπ’ ἐμέ  τό  πνεῦμα  μου, ἐν  ἐμοί  ἐταράχθη  ἡ  καρδία  μου.

       Ἐμνήσθην  ἡμερῶν  ἀρχαίων, ἐμελέτησα  ἐν  πᾶσι τοῖς  ἔργοις  Σου, ἐν  ποιήμασι  τῶν  χειρῶν  Σου  ἐμελέτων.

       Διεπέτασα  πρός  Σέ  τάς  χείρας  μου, ἡ  ψυχή  μου  ὡς  γῆ  ἄνυδρός  Σοι.

       Ταχύ  εἰσακουσόν  μου, Κύριε, ἐξέλιπε  τό  πνεῦμα  μου.

       Μή  ἀποστρέψης  τό  πρόσωπόν  Σου  ἀπ’ ἐμοῦ  καί  ὁμοιωθήσομαι  τοῖς  καταβαίνουσιν  εἰς  λάκκον.

       Ἀκουστόν  ποίησόν  μου  τό  πρωΐ  τό  ἔλεός  Σου, ὅτι  ἐπί  Σοί  ἤλπισα.

       Γνώρισόν  μοι, Κύριε, ὁδόν  ἐν ἧ  πορεύσομαι, ὅτι  πρός  Σέ  ἦρα  τήν  ψυχήν  μου.

       Ἐξελοῦ  με  ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  μου, Κύριε, πρός  Σέ  κατέφυγον, δίδαξόν  με  τοῦ  ποιεῖν  τό  θέλημά  Σου, ὅτι  Σύ  εἶ  ὁ  Θεός  μου.

       Τό  Πνεῦμα  Σου  τό  ἀγαθόν ὁδηγήσει  με  ἐν  γῇ  εὐθείᾳ, ἕνεκεν  τοῦ  ὀνόματός  Σου, Κύριε, ζήσεις  με.

       Ἐν  τῇ  δικαιοσύνῃ  Σου  ἐξάξεις  ἐκ  θλίψεως  τήν  ψυχήν  μου  καί  ἐν  τῷ  ἐλέει  Σου  ἐξολοθρεύσεις  τούς  ἐχθρούς  μου.

       Καί  ἀπολεῖς  πάντας  τούς  θλίβοντας  τήν  ψυχήν  μου, ὅτι  ἐγώ  δοῦλος  Σου  εἰμί.

       Καί  εὐθύς  ψάλλεται  τετράκις  ἐξ’ ὑπαμοιβῆς,  μετά  τῶν  οἰκείων  στίχων:

       Θεός  Κύριος  καί  ἐπέφανεν  ἡμῖν, εὐλογημένος  ὁ  ἐρχόμενος  ἐν  ὀνόματι  Κυρίου.

       Στίχ. α’. Ἐξολολογεῖσθε  τῷ  Κυρίῳ  καί  ἐπικαλεῖσθε  τό  ὄνομα  τό  Ἅγιον  Αὐτοῦ.

        Θεός  Κύριος  καί  ἐπέφανεν  ἡμῖν…

       Στίχ. β’. Πάντα  τά  ἔθνη  ἐκύκλωσάν  με  καί  τῷ ὀνόματι  Κυρίου  ἠμυνάμην  αὐτούς.

        Θεός  Κύριος  καί  ἐπέφανεν  ἡμῖν…

       Στίχ. γ’. Παρά  Κυρίου  ἐγένετο  αὕτη  καί  ἔστι  θαυμα-στή  ἐν  ὀφθαλμοῖς  ἡμῶν.

        Θεός  Κύριος  καί  ἐπέφανεν  ἡμῖν…

Εἶτα τὸ τροπάριον.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τοὺς εὐλαβῶς ἀσπαζομένους μορφήν Σου, Τρικορφιώτισσα Κυρία Παρθένε, Τρικόρφου περισκέπουσαν τὰς θείας Μονάς, καὶ πιστῶν τὸν σύλλογον ἐν αὐτῷ κατοικούντων, ῥύου πάσης θλίψεως καὶ παντοίας ἀνάγκης, καὶ πειρασμῶν κινδύνων ζοφερῶν, ἀσθενημάτων, καὶ βλάβης τοῦ ὄφεως.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμέν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν’ (50).

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοῦ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς μέ ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα, ὁ Κανών, φέρων ἀκροστιχίδα: Τρικορφιώτισσα, μονο-τρόποις βοήθει. Χ.

Ὠδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Τρικόρφου προστάτις καὶ ἀρωγός, δυάδος σεμνείων, καὶ κατοίκων αὐτοῦ πιστῶν, ὑπάρχεις Κυρία Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ Πανάχραντε.

Ῥεόντων ἁπάντων τε καὶ φθαρτῶν, ἡμᾶς ἀνωτέρους, τήρει Μῆτερ τοῦ Λυτρωτοῦ, τοὺς Σοὶ καταφεύγοντας ἐν πίστει, Τρικορφιώτισσα κόσμου διάσωσμα.

Ἰδεῖν καλλὸς ἄῤῥητον τῆς μορφῆς, Υἱοῦ Σου πανσέπτου, καταξίωσον οὐρανοῦ, ἐν δόμοις τοὺς πόθῳ Σὲ ὑμνοῦντας, Τρικορφιώτισσα Θεογεννήτρια.

Θεοτόκιον

Κατάπαυσον πάθη τὰ χαλεπά, ἡμῶν Σὲ τιμώντων, καὶ σπευδόντων ταῖς σαῖς εὐχαῖς, πρὸς Τόκον Σου Κεχαριτωμένη, Τρικορφιώτισσα πάντας τὸν σώζοντα.

Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος

Οὐρανῶν κληρονόμους Μῆτερ Θεοῦ ἄχραντε, καὶ χαρᾶς μετόχους τοῦ πόλου, Τρικορφιώτισσα, δεῖξον τοὺς πίστει μορφήν, Σὴν ἱερὰν προσκυνοῦντας, ἀρωγῆς Σου νάματα, πᾶσιν ἐκβλύζουσιν.

Ῥαντισμῷ Σῆς προνοίας τοὺς Σοὺς θερμοὺς πρόσφυγας, Μῆτερ καθαγίαζε πάντας, Τρικορφιώτισσα, σεπτῆς δυάδος μονῶν, φρουρὲ Τρικόρφου καὶ σκέπη, ἀντιλῆπτορ ἔφορε, καὶ παραμύθιον.

Φυτοκόμους ἀγάπης καὶ ἀρετῆς Δέσποινα, δεῖξον Σοὺς σεπτοὺς ὑμνηπόλους, Τρικορφιώτισσα, καὶ ῥιζοτόμους ταχεῖς, κακίας τῆς ψυχοκτόνου, μητρικαῖς πρεσβείαις Σου, Θεογεννήτρια.

Θεοτόκιον

Ἱλαστήριον κόσμου των μοναχῶν ἥδυσμα, καὶ μοναζουσῶν Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα, ἑτοίμη καταφυγή, ἡμῖν ἱλέωσαι πᾶσι, Σὸν Υἱὸν τοῖς ᾄσμασι, Σὲ μεγαλύνουσι.

Διάσωσον, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, χοροὺς ἀζύγων, τοῦ Τρικόρφου καὶ των πιστῶς, σπευδόντων Σῇ χάριτι, ἐχθροῦ μισοκάλου ἐξ ἐπηρείας.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Τρικόρφου μονῶν φρουρέ, Τρικορφιώτισσα καὶ δήμου πιστῶν, αὐτοῦ τὸ καταφύγιον, τὴν ὁδὸν ἀπάγουσαν, πρὸς τερπνοὺς λειμῶνας τῆς χάριτος, δούλοις τοῖς Σοῖς ὑπόδειξον ταχύ, μορφὴν προσκυνοῦσί Σου τὴν πάνσεπτον.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ὡς μονῶν καταφύγιον, ἀδελφῶν Τρικόρφου Σὲ μακαρίζοντες, ἐκδεχόμεθα Σὴν εὔνοιαν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ Τρικορφιώτισσα

Τὴν ἁγίαν εἰκόνα Σου, ἄρτι χαραχθεῖσαν Τρικορφιώτισσα, ἐπινεύσει τοῦ προΐστορος, τῶν μονῶν Τρικόρφου ἀσπαζόμεθα.

Ἰαμάτων ἀστείρευτον, πέλαγος ἐπώφθη Τρικορφιώτισσα, ἡ εἰκὼν ἡ σεβασμία Σου, ἥνπερ ἀσπαζόμενοι ῥωννύμεθα.

Θεοτοκιον

Σωφρονεῖν ἐγκρατεύεσθαι, καὶ φιλεῖν τὸν Κύριον πάσης κτίσεως, καταξίωσον τοὺς πρόσφυγας, χάριτος τῆς Σῆς Τρικορφιώτισσα.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Σῶσον εὐσεβεῖς, ἐκ φθορᾶς Τρικορφιώτισσα, τοῦ θανάτου καὶ γεέννης ἐκ πυρός, τοὺς πιστῶς ἀσπαζομένους τὴν εἰκόνα Σου.

Ἄνωθεν ἡμῖν, ἐπιβράβευσον τὴν χάριν Σου, τοῖς προστρέχουσι Σῇ θείᾳ ἀρωγῇ, θαυμαστὴ Τρικορφιώτισσα πανύμνητε.

Μέμνησο ἡμῶν, ἀκλινῶς μεγαλυνόντων Σε, ὡς ἑτοίμην προστασίαν καὶ φρουράν, χοϊκῶν Τρικορφιώτισσα ὑμνούντων Σε.

Θεοτοκιον

Οἱ τῶν μοναστῶν, δῆμοι πόθω καταφεύγομεν, ἀντιλήψει Σου θερμή Μῆτερ Θεοῦ, τοῦ Τρικόρφου προστασία ἀκαταίσχυντε.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Νῦν σύλλογοι, εὐσεβῶν Μητρόθεε, μοναστῶν χοροὶ καὶ πάνσεπτοι δῆμοι, μοναζουσῶν τοῦ Τρικόρφου Σῇ σκέπη, καὶ ἀρωγῇ καταφεύγομεν πάντοτε, Τρικορφιώτισσα σεμνή, ἐν δειναῖς τῆς ζωῆς περιστάσεσι.

Οὐράνωσον, φρόνημα τῶν δούλων Σου, καὶ κατάστειλον σαρκὸς τὰς κινήσεις, τῶν προσκυνούντων Σὴν θείαν εἰκόνα, ἱστορηθεῖσαν ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι, τοῦ προεστῶτος προτροπῇ, τῶν ἀζύγων Τρικόρφου Μητρόθεε.

Τῆς χάριτος, τῆς σεπτῆς Σου ἔκτυπον, προσκυνοῦντες εὐλαβῶς Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα Σῆς προστασίας, καὶ ἀρωγῆς ἀπολαύομεν πάντοτε, καὶ κατισχύομεν καλῶς, διαπλεῦσαι τοῦ βίου τὸ πέλαγος.

Θεοτοκιον

Ῥωννύμενοι, νῦν Τρικορφιώτισσα, ἀσθενεῖς τῆς χάριτος Σου οἰκέται, Σὲ μεγαλύνομεν ὥσπερ δοχεῖον, παντοδαπῶν δωρεῶν χρυσοποίκιλτον, καὶ ὑγείας ὡς κρουνόν, ἀναβλύζοντα πᾶσιν ἰάματα.

Διάσωσον, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, χοροὺς ἀζύγων, τοῦ Τρικόρφου καὶ των πιστῶς, σπευδόντων Σῇ χάριτι, ἐχθροῦ μισοκάλου ἐξ ἐπηρείας.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ὁ  Ἱερεύς  τήν  κάτωθι  δέησιν, ἡμῶν  ψαλλόντων  τό Κύριε  ἐλέησον  δωδεκάκις:

       Ἐλέησον  ἡμᾶς, ὁ  Θεός, κατά  τό  μέγα  ἔλεός Σου, δεόμεθά  Σου, ἐπάκουσον  καί  ἐλέησον.

       Ἔτι  δεόμεθα, ὑπέρ  τοῦ  Ἀρχιεπισκόπου  ἡμῶν  (δεῖνος) καί  πάσης  τῆς  ἐν  Χριστῶ  ἡμῶν  ἀδελφότητος.

        Ἔτι  δεόμεθα, ὑπέρ  ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως  καί  ἀφέσεως  τῶν  ἁμαρτιῶν, πάντων  τῶν εὐσεβῶν  καί  Ὀρθοδόξων  Χριστιανῶν.

       Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παρά-κλησις  τελεῖται).

       Ὅτι  ἐλεήμων  καί  φιλάνθρωπος  Θεός  ὑπάρχεις  καί  Σοί  τήν  δόξαν  ἀναπέμπομεν, τῷ  Πατρί  καί  τῷ  Υἱῷ  καί  τῷ Ἁγίῳ  Πνεύματι, νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων.

Ὁ  χορός. Ἀμήν.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων Σου.

Τρικορφιώτισσα Μῆτερ πανύμνητε, τὴν χαριτόβρυτον θείαν εἰκόνα Σου, κατασπαζόμενοι πόθῳ βοῶμέν Σοι· εὐλόγει πάντας καὶ ἔργα ἁγίαζε, τῶν Σοὶ σπευδόντων σεμνὴ μετὰ πίστεως.

Τὸ α' Ἀντίφωνον τοῦ δ' Ἤχου.

Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη, ἀλλ' αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον Σωτήρ μου.

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου·ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι.

Δόξα...

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται λαμπρύνεται, τῇ τριαδικῇ Μονάδι ἱεροκρυφίως.

Καὶ νῦν...

Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα, ἅπασαν τὴν κτίσιν πρὸς ζωογονίαν.

Προκείμενον Ἦχος δ': Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

Στίχ. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

Εὐαγγέλιον, Εκ του κατά Λουκᾶν. Κεφ. Α’ 39-49 και 56.

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστάσα Μαριὰμ ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα καί εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καί ἡσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καί ἐγένετο, ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία αὐτῆς καί ἐπλήσθη Πνεύματος ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ  καί ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλη καί εἶπεν. Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καί εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καί πόθεν μοι τοῦτο, ἳνα ἔλθη ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτὰ μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλία μου. Καί μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὃτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου. Καί εἶπε Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχὴ μου τὸν Κύριον καί ἠγαλλίασε τὸ πvεύμα μου ἐπὶ τῷ Θεῶ τῷ Σωτῆρί μου, ὃτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τήv ταπείvωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦv μακαριούσὶ μὲ πᾶσαι αἱ γεvεαί. Ὅτι ἐποίησὲ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυvατός καί ἅγιοv τὸ ὄvομα αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σύv αὐτῇ ὡσεὶ μῆvας τρεῖς καί ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκοv αὐτῆς.

Δόξα.

Ταῖς θερμαῖς πρεσβείαις, τῆς Τρικορφιωτίσσης, ἐξάλειψόν μου Σῶτερ, τὴν πληθὺν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Ῥύου πάντας θλίψεων, καὶ ἀναγκῶν Σοὺς οἰκέτας, προσκυνοῦντας ἔκτυπον, Σοῦ τὸ χαριτόβρυτον, μετὰ πίστεως, ἀγλαὴ Δέσποινα, Κεχαριτωμένη, θαυμαστὴ Τρικορφιώτισσα, ἀζύγων σέμνωμα, καὶ πιστοῦ λαοῦ παραμύθιον, βοῶντες ἐκδεχόμεθα, Σοῦ τὴν προστασίαν τὴν ἄζυγον, καὶ θερμὰς πρεσβείας, πρὸς Κύριον τὸν Σὸν μονογενῆ, Υἱὸν ἡμῖν τὸν δωρούμενον, οἰκτιρμοὺς καὶ ἔλεος.

Εὐθύς  ἐκφωνεῖται  ὑπό  τοῦ  Ἱερέως  ἡ  λιτανευτική  ἱκεσία:

       Σῶσον  ὁ  Θεός  τόν  λαόν  Σου  καί  εὐλόγησον  τήν  κληρονομίαν  Σου. Ἐπίσκεψαι  τόν  κόσμον  Σου  ἐν  ἐλέει  καί  οἰκτιρμοῖς, ὕψωσον  κέρας  Χριστιανῶν  Ὀρθοδόξων  καί  κατάπεμψον  ἡμῖν  τά  ἐλέη  Σου  τά  πλούσια. Πρεσβείαις  τῆς  Παναχράντου  Δεσποίνης  ἡμῶν  Θεοτόκου  καί  Ἀειπαρθένου  Μαρίας. Δυνάμει  τοῦ  Τιμίου  καί  Ζωοποιοῦ  Σταυροῦ. Προστασίαις  τῶν  Τιμίων, Ἐπουρανίων  Δυνάμεων  Ἀσωμάτων.

Ἱκεσίαις  τοῦ  Τιμίου, Ἐνδόξου  Προφήτου  Προδρόμου  καί  Βαπτιστοῦ  Ἰωάννου. Τῶν  Ἁγίων  Ἐνδόξων  καί  Πανευφήμων  Ἀποστόλων. Τῶν  ἐν  Ἁγίοις  Πατέρων  ἡμῶν, Μεγάλων  Ἱεραρχῶν  καί  Οἰκουμενικῶν  Διδασκάλων: Βασιλείου  τοῦ  Μεγάλου, Γρηγορίου  τοῦ  Θεολόγου  καί  Ἰωάννου  τοῦ  Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου  καί  Κυρίλλου, Ἰωάννου  τοῦ  Ἐλεήμονος, Πατριαρχῶν  Ἀλεξανδρείας· Νικολάου  Ἐπισκόπου  Μύρων  τῆς  Λυκίας  καί  Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου  Τριμυθοῦντος, τῶν  Θαυ ματουργῶν. Τῶν ἁγίων, ἐνδόξων  καί  καλλινίκων  Μαρτύρων. Τῶν  Ἁγίων  ἐνδόξων  Μεγαλο-μαρτύρων  Γεωργίου  τοῦ  Τροπαιοφόρου, Δημητρίου  τοῦ  Μυροβλύτου, Θεοδώρου  τοῦ Τήρωνος  καί  Θεοδώρου  τοῦ  Στρατηλάτου. Τῶν  ἁγίων  Ἱερομαρτύρων  Χαραλάμπους  καί  Ἐλευθερίου. Τῶν  Ὁσίων  καί  Θεοφόρων  Πατέρων  ἡμῶν. Τῶν  Ἁγίων Βλασίου  Ἐπισκόπου  Σεβαστείας, Γερασίμου  τοῦ  ἐν  Κεφαλληνίᾳ  καί  Μακαρίου  Ἀρχιεπισκόπου  Κορίνθου.

(Τοῦ  Ἁγίου  τοῦ  Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον  δέν  ἐμνημονεύθη  ἐν  τοῖς  ἄνω). Τῶν  Ἁγίων  καί  Δικαίων  Θεοπατόρων  Ἰωακείμ  καί  Ἄννης. (Τῶν  Ἁγίων  τῆς  ἡμέρας). Καί  Πάντων  Σου  τῶν  Ἁγίων.

Ἱκετεύομέν  Σε, Μόνε Πολυέλεε  Κύριε, ἐπάκουσον  ἡμῶν  τῶν  ἁμαρτωλῶν  δεομένων  Σου  καί  ἐλέησον  ἡμᾶς.

Ὁ  χορός: Κύριε  ἐλέησον (12).

       Καί  ἐπισφραγίζει  ὁ  Ἱερεύς  μετά  τῆς  δοξολογικῆς ἐκφωνήσεως:

       Ἐλέει  καί  οἰκτιρμοῖς  καί  φιλανθρωπίᾳ  τοῦ  Μονογενοῦς Σου  Υἱοῦ, μεθ’ Οὗ  εὐλογητός  εἶ, σύν  τῷ  Παναγίῳ  καί Ἀγαθῷ  καί  Ζωοποιῷ  Σου  Πνεύματι, νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων.

Ὁ  χορός. Ἀμήν.

Καί  ἀποπληροῦμεν  τάς  λοιπάς ὠδάς  τοῦ  Κανόνος:

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Οὐρανόθεν εὐλόγει τοῦ Τρικόρφου κατοίκους Τρικορφιώτισσα, μοναζουσῶν  χορείας,  καί  δήμους  μοναζόντων,  τῶν  αὐτοῦ

Μητροπάρθενε, εὐλογημένη Θεοῦ, Ὑψίστου Λόγου Μῆτερ.

Προσκυνοῦντες ἐν πίστει, Σὴν ἁγίαν εἰκόνα Τρικορφιώτισσα, τὴν βλύζουσαν ἰάσεις, παντὶ πιστῷ νοσοῦντι, μεγαλύνομεν χάριν Σου, ἥνπερ δεινύει ἀεί, τοῖς καταφεύγουσί Σοι.

Οὐ παυόμεθα ὕμνοις καταστέφειν Σὴν χάριν Τρικορφιώτισσα, ἡ πᾶσι χορηγοῦσα, πιστοῖς Σὴν εὐσπλαγχνίαν, καὶ ἑτοίμην ἀντίληψιν, Μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ὑπερευλογημένη.

Θεοτοκιον

Ἴθυνόν με πρὸς τρίβους σωτηρίας Παρθένε Τρικορφιώτισσα, τὸν Σὲ ὑμνολογοῦντα, καὶ ὕμνοις μελωδοῦντα, Σὴν ἀνύστακτον εὔνοιαν, πρὸς πάντας Χριστιανούς, ὦ Κεχαριτωμένη.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Σανὶς γενοῦ μοι, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, ψυχικῆς σωτηρίας καὶ ἴσθι, βοηθὸς ἐν βίῳ, τοῦ Σοῦ ἀχρείου δούλου.

Βυθοῦ ἁγνοίας, Τρικορφιώτισσα πάντας, Σοὺς οἰκέτας ἐξάρπασον τάχος, καὶ δυσωδεστάτου, βοθύνου ἁμαρτίας.

Ὁδήγει πάντας, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ, πρὸς νομὰς σωτηρίας τοὺς πίστει, Σὲ ὑμνολογοῦντας, φαιδρῶς εἰς τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκιον

Ἡγιασμένον, Τρικορφιώτισσα σκεῦος, παρθενίας ἁγνοὺς πάντας τήρει, μεγαλύνοντάς Σε, ἀξίως καθ’ ἑκάστην.

Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Θεράπευσον τὰς νόσους, Σῶν θερμῶν προσφύγων, Τρικορ-φιώτισσα Θεογεννήτρια, ἀσπαζομένων μορφῆς Σου τὸ θεῖον ἔκτυπον.

Ἐπάκουσον Σῶν δούλων, καὶ παράσχου πᾶσι, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ τὰ πρόσφορα, ὁμολογοῦσι Σὴν χάριν καὶ θείαν εὔνοιαν.

Ἱλέωσαι Σὸν Τόκον, καὶ Θεὸν τῶν ὅλων, Τρικορφιώτισσα Μῆτερ τοῖς σπεύδουσι, Σὸν κατασπάσασθαι πόθῳ μορφῆς Σου ἔκτυπον.

Θεοτοκιον

Χαρᾶς αἰτία δήμου, μονοτρόπων Μῆτερ, Τρικορφιώτισσα καταφευγόντων Σοι, ἐν περιστάσεσι πέλεις καὶ βίου θλίψεσι.

Ἀξιὸν ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Χαίροις τοῦ Τρικόρφου ἡ ἀρωγός, χαίροις τῆς Δωρίδος ἀντιλήπτωρ καὶ βοηθός, χαίροις μονοτρόπων, τῶν ἐν Αὐτῇ προστάτις, Κυρία Θεοτόκε, Τρικορφιώτισσα.

Ἔχει Αὐγουστίνου σεπτὴ μονή, θείου Ἱεράρχου, καὶ τοῦ ἔμφρονος Σεραφείμ, σὲ Σαρὼφ προστάτιν, Κυρία Θεοτόκε, εὐλογημένη Μῆτερ, Τρικορφιώτισσα.

Ῥῦσαι τὴν χορείαν μοναζουσῶν, θείου Νεκταρίου και τοῦ πάνυ νεοφανοῦς, Μῆτερ Φανουρίου, στενώσεων παντοίων, καὶ βλάβης τοῦ Βελίαρ, Τρικορφιώτισσα.

Σπεύδουσι μονάζοντες ταπεινοί, σκέπῃ Σου τῇ θείᾳ καὶ χορείαι μοναζουσῶν, τοῦ Τρικόρφου Μῆτερ, ἑτοίμῃ ἀρωγῇ Σου, καὶ θείᾳ ἀντιλήψει, Τρικορφιώτισσα.

Ἔκτυπον μορφῆς Σου τῆς ἱερᾶς, θείᾳ ἐπινεύσει ποδηγέτου σεπτῶν Μονῶν, του Τρικόρφου ἄρτι, ἱστορηθέντος πίστει, καὶ πόθῳ προσκυνοῦμεν, Τρικορφιώτισσα.

Τὰ σεπτὰ σεμνεῖα καὶ ἀδελφά, τοῦ Τρικόρφου Μῆτερ δομηθέντα ἐπ’ ἐδαφῶν, ἀνηκούντων πάλαι, Μονῇ τῆς Βαρνακόβης, προστάτευε ἀπαύστως, Τρικορφιώτισσα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό  Τρισάγιον  καί  τά  Τροπάρια  ταῦτα.

Ἦχος  πλ. β΄.

       Ἐλέησον  ἡμᾶς, Κύριε,  ἐλέησον  ἡμᾶς, πάσης  γάρ  ἀπολογίας  ἀποροῦντες, ταύτην  Σοι  τήν  ἱκεσίαν, ὡς  Δεσπότῃ, οἱ  ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν, ἐλέησον  ἡμᾶς.

Δόξα.

       Κύριε  ἐλέησον  ἡμᾶς, ἐπί  Σοί  γάρ  πεποίθαμεν. Μή  ὀργισθῆς  ἡμῖν  σφόδρα, μηδέ  μνησθῆς  τῶν  ἀνομιῶν  ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον  καί  νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος  καί  λύτρωσαι  ἡμᾶς ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  ἡμῶν. Σύ  γάρ  εἶ  Θεός  ἡμῶν  καί  ἡμεῖς  λαός  Σου, πάντες  ἔργα  χειρῶν  Σου  καί  τό  ὄνομά  Σου  ἐπικεκλήμεθα.

Καί  νῦν.

       Τῆς  εὐσπλαχνίας  τήν  πύλην  ἄνοιξον  ἡμῖν, εὐλογημένη  Θεοτόκε, ἐλπίζοντες  εἰς  Σέ  μή  ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν  διά  Σοῦ  τῶν  περιστάσεων, Σύ  γάρ  ἡ  σωτηρία  τοῦ  γένους  τῶν  Χριστιανῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀντιλῆπτορ καὶ σκέπη Τρικορφιώτισσα, σεπτοῦ χοροῦ μοναζόντων, μοναζουσῶν εὐσεβῶν, καὶ κατοίκων τοῦ Τρικόρφου ἐπιβράβευσον, πᾶσιν ἀέναον χαράν, καὶ τὴν χάριν Σοῦ Υἱοῦ, οἰκτίρμονος Θεανθρώπου, τοῖς προσκυνοῦσι μορφήν Σου, τὴν χαριτόβρυτον Μητρόθεε.

Εἶτα ὁ  Ἱερεύς τήν  Ἐκτενῆ  Δέησιν, ἡμῶν ψαλλόντων  τό  λιτανευτικόν Κύριε  ἐλέησον, τρίς  (3) μεθ’ ἑκάστην  δέησιν, ἐξαιρέσει  τῆς  πέμπτης  δεήσεως, μεθ’ ἧν  ψάλλεται  τοῦτο τεσσαράκοντα (40).

       Ἐλέησον  ἡμᾶς  ὁ  Θεός, κατά  τό  μέγα  ἔλεός  Σου, δεόμεθά  Σου, ἐπάκουσον  καί  ἐλέησον.

       Ἔτι  δεόμεθα,  ὑπέρ  τοῦ  Ἀρχιεπισκόπου  ἡμῶν  (δεῖνος)  καί  πάσης  τῆς  ἐν  Χριστῶ  ἡμῶν  ἀδελφότητος.

        Ἔτι  δεόμεθα, ὑπέρ  ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως  καί  ἀφέσεως  τῶν  ἁμαρτιῶν, πάντων  τῶν εὐσεβῶν  καί  Ὀρθοδόξων  Χριστιανῶν.

       Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

       Ἔτι  δεόμεθα, ὑπέρ  τοῦ  διαφυλαχθῆναι  τήν  ἁγίαν  Ἐκκλησίαν  (ἤ  Μονήν)  καί  πόλιν  (ἤ  νῆσον)  ταύτην  καί  πᾶσαν  πόλιν  καί  χώραν, ἀπό  ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς  ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου  πολέμου  καί  αἰφνιδίου  θανάτου. Ὑπέρ  τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ  καί  εὐδιάλλακτον  γενέσθαι  τόν  Ἀγαθόν  καί  Φιλάνθρωπον  Θεόν  ἡμῶν, τοῦ  ἀποστρέψαι  καί  διασκεδάσαι  πᾶσαν  ὀργήν  καί  νόσον, τήν  καθ’ ἡμῶν  κινουμένην  καί  ῥύσασθαι  ἡμᾶς  ἐκ  τῆς  ἐπικειμένης  δικαίας  Αὐτοῦ  ἀπειλῆς  καί  ἐλεῆσαι  ἡμᾶς.

       Ἔτι  δεόμεθα, ὑπέρ  τοῦ  εἰσακοῦσαι  Κύριον  τόν  Θεόν, φωνῆς  τῆς  δεήσεως  ἡμῶν  τῶν  ἁμαρτωλῶν  καί  ἐλεῆσαι  ἡμᾶς.

       Ἐπάκουσον  ἡμῶν, ὁ  Σωτήρ  ἡμῶν, ἡ  ἐλπίς  πάντων  τῶν  περάτων  τῆς  γῆς  καί  τῶν  ἐν  θαλάσσῃ  μακράν  καί  ἵλεως, ἵλεως  γενοῦ  ἡμῖν, Δέσποτα, ἐπί  ταῖς  ἁμαρτίαις  ἡμῶν  καί  ἐλέησον  ἡμᾶς. Ἐλεήμων  γάρ  καί  Φιλάνθρωπος  Θεός  ὑπάρχεις  καί  Σοί  τήν  δόξαν  ἀναπέμπομεν, τῷ  Πατρί  καί  τῷ  Υἱῷ  καί  τῷ  Ἁγίῳ  Πνεύματι, νῦν  καί  ἀεί  καί  εἰς  τούς  ἀιῶνας  τῶν  αἰώνων.

Ὁ  χορός: Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Καί  τῶν  Χριστιανῶν  ἀσπαζομένων  τήν  Εἰκόνα   τῶν  Ἁγίων  καί  χριομένων  δι’ ἁγίου  ἐλαίου, ψάλλονται  τά  παρόντα  Τροπάρια:

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Δήμου, μοναζόντων εὐλαβῶν, καὶ μοναζουσῶν τοῦ Τρικόρφου, ὡς καὶ ἁπάντων πιστῶν, τῆς Δωρίδος ἔφορος, Τρικορφιώτισσα, ἀντιλήπτωρ καὶ ἄμεσος, ἐν βίου ἀνάγκαις, ἀρωγὸς Μητρόθεε, ὑπάρχεις Ἄχραντε, τῶν ἐν κατανύξει καρδίας, κατασπαζομένων εἰκόνα, Σοῦ τὴν χαριτόβρυτον καὶ πάνσεπτον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Ὁ  Ἱερεύς.

       Δι’ εὐχῶν  τῶν  Ἁγίων  Πατέρων  ἡμῶν, Κύριε  Ἰησοῦ  Χριστέ  ὁ  Θεός, ἐλέησον  καί  σῶσον  ἡμᾶς, Ἀμήν.