Παράκλησις Ὁσίου ΒΑΡΝΑΒΑ Βάσσης Κύπρου.

Παράκλησις Ὁσίου ΒΑΡΝΑΒΑ Βάσσης Κύπρου.

Ποίημα Μητροπολίτου Ῥόδου Κυρίλλου

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’ ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό Ἅγιον Αὐτοῦ.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Στίχ. β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Εἶτα τὸ Τροπάριον.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐν τῷ σπηλαίῳ ἰσαγγέλως βιώσας, τῆς ὑπὲρ λόγον κατηξίωσαι δόξης, ἐν ταῖς αὐλαῖς Βαρνάβα τοῦ Κυρίου σου, ᾧ νῦν παριστάμενος, σὺν Ἀγγέλων τοῖς δήμοις, καὶ Ὁσίων τάξεις, καὶ Δικαίων χορείαις, μὴ ἐπιλάθῃ Πάτερ τῶν πιστῶς, ἀνευφημούντων τὸν ἔνθεον βίον σου.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν´  Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Θεοφόρε Βαρνάβα, τὰς δεήσεις μου δέχου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ’. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Θεῷ ἐν Ὑψίστοις παρεστηκώς, Ὅσιε Βαρνάβα σὺν Ἀγγέλων ταῖς στρατιαῖς, πρόσδεξαι φωνὰς τὰς ἱκεσίους, τῶν ἱκετῶν σου καὶ δίδου τὴν χάριν σου.

Ἐδὲμ ὁ πολίτης ὁ εὐκλεής, ὕμνοις εὐφημείσθω νῦν Βαρνάβα χαρμονικῶς, θαυμάτων τὰ ῥεῖθρα γὰρ ἐκβλύζει, ὡς τὶς κρουνὸς πολυχεύμων τῆς χάριτος.

Οὐράνιον βίον ὡς νουνεχής, ἐν κόσμῳ Βαρνάβᾳ παναοίδιμε μετελθών, οὐράνωσον δεῦρο τὰς καρδίας, τῶν τῇ πρεσβείᾳ σου πόθῳ προστρέχοντας.

Θεοτοκίον.

Φύλαττε πρεσβείαις Σου Μαριάμ, Μῆτερ τοῦ Κυρίου τοὺς γεραίροντας εὐλαβῶς, τὸν θεῖόν Σου τόκον δι’ οὗ πάντες, προγονικῆς καταδίκης ἐῤῥύσθημεν.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Οὐρανίων θαλάμων ἐπιτυχὼν Ὅσιε, καὶ τοῖς ἀσωμάτοις Ἀγγέλοις συναγαλλόμενος, ἡμῶν μνημόνευε, τῶν εὐλαβῶς σε τιμώντων, ὡς Ὁσίων καύχημα, καὶ ἐγκαλλώπισμα.

Ῥάβδῳ θείᾳ Βαρνάβα ἀπὸ ψυχῆς δέομαι, τῆς στεῤῥᾶς σου ὄντως πρεσβείας πόῤῥω ἐκδίωξον, τοὺς ἀπειλοῦντάς με, κατασπαρᾶξαι δολίως, ἀοράτους λέοντας, ἀειμακάριστε.

Ἐκτενῶς ὦ Βαρνάβα τῷ Βασιλεῖ πρέσβευε, τῷ δοξάσαντί σε ἐν κόσμῳ θαυμάτων χάρισι, ἵνα τηρήσῃς με, τῶν ἐπικήρων πραγμάτων, ἀληθῶς ἀνώτερον, τῇ μεσιτείᾳ σου.

Θεοτοκίον.

Βλέψον Μῆτερ ἱλέῳ καὶ ἱλαρῷ ὄμματι, ἐφ’ ἡμᾶς τοὺς πίστει καὶ πόθῳ ἀεὶ γεραίροντας, τὴν ὑπερθαύμαστον, καὶ ἱεράν Σου λοχείαν, δι’ οὗ κόσμος σέσωσται, τῆς παραβάσεως.

Διάσωσον, ὡς παῤῥησίαν πλουτήσας Πάτερ Βαρνάβα, τῶν πονηρῶν βουλευμάτων τοῦ ὄφεως, τοὺς εὐφημοῦντας προφρόνως τὴν βιοτήν σου.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἲτησις. Ἐκφώνησις· Ὃτι ελεήμων…

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Βαρνάβα Θεοῦ θεράπων γνησιώτατε, Ὁσίων λαμπάς, καὶ μοναζόντων καύχημα, τῶν πιστῶς ὑμνούντων σε, τῇ ἁγίᾳ πρεσβείᾳ σου πρόστηθι, τὴν παῤῥησίαν ἔχεις γὰρ πολλήν, Θεὸν μεγαλύνας τῇ ἀσκήσει σου.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἀγαπήσας τὸν Κύριον, τὰ ἐν κόσμῳ πάντα σαφῶς ἐμίσησας, καὶ ἐδέξω δι’ ἀσκήσεως, Παρακλήτου Βαρνάβα τὴν δύναμιν.

Ῥυπτικαῖς σου δεήσεσι, πλῦνον τὴν ψυχήν μου Βαρνάβα Ὅσιε, ἣν ῥερύπωκα ὁ ἄθλιος, μὴ τηρήσας Χριστοῦ τὰ προστάγματα.

Νοσημάτων καὶ θλίψεων, θεοφόρε Πάτερ ἡμᾶς διάσωσον, ἵνα μέλπομεν γηθόμενοι, ἣν ἐπλούτησας χάριν οὐράνιον.

Θεοτοκίον.

Ἀσινεῖς διατήρησον, τῆς τοῦ πολεμίου κακίας ἄχραντε, τοὺς προστρέχοντας τῇ σκέπῃ Σου, καὶ ἀνευφημοῦντάς Σου τὰ θαύματα.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Βάρει με σφοδρῷ, ἁμαρτίας πιεζόμενον, ἀνακούφισον Βαρνάβα συμπαθῶς, ὡς πλουτήσας παῤῥησίαν πρὸς τὸν Κύριον.

Ἄρον ἀφ’ ἡμῶν, τὸ φορτίον τὸ δυσβάστακτον, ὃ ἐπέθηκε ὁ βύθιος ἐχθρός, ὦ Βαρνάβα ὡς πλουτήσας χάριν ἄνωθεν.

Τεῖνον ἐφ’ ἡμᾶς, οὕς σου Πάτερ τὸ εὐήκοον, καὶ τὰ πρόσφορα χορήγησον ἡμῖν, ταῖς ἡμῶν ἐπικαμπτόμενος δεήσεσι.

Θεοτοκίον.

Ἄξιόν ἐστι, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν τοὺς εὐσεβεῖς διασώζουσα, τῶν ἐν βίῳ ἐπωδύνων συμφορῶν.

ᾨδὴ στ΄. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ.

Συντήρει πάντας ἡμᾶς, τοῖς ἐφόδοις τοῦ δράκοντος, ἀτρώτους ὡς συμπαθής, Βαρνάβα μακάριε, σὲ γὰρ ἱκετεύομεν, φίλον σε Κυρίου, γνησιώτατον γινώσκοντες.

Δωρούμενος τοῖς πιστοῖς, μὴ παύσῃ Πάτερ τὰ κρείττονα, καὶ σκέπειν πάντας ἡμᾶς, ἐν βίου ταῖς θλίψεσι, θερμῶς γὰρ προσπίπτομεν, σοὶ τῷ τῷ Κυρίῳ, διὰ ἀσκήσεως δοξάσαντι.

Ἐλέους σου τοὺς κρουνούς, Χριστὲ τῷ δούλῳ Σου ἄνοιξον, Βαρνάβα ταῖς δραστικαῖς, πρεσβείαις φιλάνθρωπε, τοῖς πόνοις ἀσκήσεως, καὶ ὁσίοις τρόποις, ἐν τῷ κόσμῳ σε δοξάσαντος.

Θεοτοκίον.

Ἡλίου τοῦ νοητοῦ, ἀκτὶς Μαρία ὑπάρχουσα, καταύγασον μυστικῶς, πιστῶς ἱκετεύομεν, ψυχὰς τὰς τῶν δούλων Σου, τῶν ἀνευφημούντων, εὐλαβῶς τὰ μεγαλεῖά Σου.

Διάσωσον, ὡς παῤῥησίαν πλουτήσας Πάτερ Βαρνάβα, τῶν πονηρῶν βουλευμάτων τοῦ ὄφεως, τοὺς εὐφημοῦντας προφρόνως τὴν βιοτήν σου.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον,

ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἲτησις. Ἐκφώνησις· Ὃτι ελεήμων…

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων Σου.

Ἐν τῷ σπηλαίῳ Βαρνάβα μακάριε, ἀσκητικῶς μετελθὼν βίον κρείττονα, ἐνδόξως Χριστοῦ κατηξίωσαι, τῆς παραστάδος ᾧ πάντοτε πρέσβευε, σωθῆναι τοὺς πίστει τιμῶντάς σε.

Προκείμενον: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Στ.: Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.

Εὐαγγέλιον Ὁσιακόν.

Δόξα: Ταῖς τῶν Σῶν Ὁσίων...

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Ὅλην βδελυξάμενος, τὴν κοσμικὴν πραγματείαν, πόνοις τῆς ἀσκήσεως, τῷ Χριστῷ μακάριε συνεσταύρωσαι, ὅθεν πρὸς ἄπονον, μετετέθης λῆξιν, ἐκτελέσας τὸν ἀγῶνά σου, καὶ συνηρίθμησαι, τοῖς τῶν Ἀσωμάτων στρατεύμασι, μεθ’ ὧν ἀεὶ προστάτευε, τῇ πανσθενεστάτῳ πρεσβείᾳ σου, τοὺς ἀνευφημοῦντας, ἐν ὕμνοις ἐγκωμίων καὶ ᾠδαῖς, Πάτερ Βαρνάβα μακάριε, τοὺς ὁσίους τρόπους σου.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων· (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἄνω[3])· τῶν Ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης· (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, ἐὰν ἑορτάζεται3) καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων, ἱκετεύομέν Σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.                                                                               

Κύριε ἐλέησον (ιβ’ [τετράκις, ἀνὰ τρίς]).

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Συμμαχίᾳ τῇ θείᾳ χάριτός σου Βαρνάβα ἐνισχυόμενοι, τὴν ξένην ἐν ἀσκήσει, ὑμνοῦμεν βιοτήν σου, καὶ τῷ Κτίστῃ κραυγάζομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἔχοντές σε προστάτην καὶ ὑπέρμαχον θεῖον Βαρνάβα Ὅσιε, γεραίρομεν ἐν ὕμνοις, τὸ ἄῤῥητόν σου κλέος, καὶ τῷ Κτίστῃ κραυγάζομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἱλαρῷ ὄμματί σου ἐφ’ ἡμᾶς ὦ Βαρνάβα Πάτερ ἐπίβλεψον, τοὺς πίστει τῇ σεπτῇ σου, προστρέχοντας πρεσβείᾳ, καὶ τῷ Κτίστῃ κραυγάζοντας· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.

Σωτηρίας τὰς πύλας ἄνοιξόν μοι εὐσπλάγχνως εὐλογημένη ἁγνή, τῷ πίστει προσκυνοῦντι, τὸν ἄφραστόν Σου τόκον, καὶ ἀπαύστως βοῶντί Σοι· χαῖρε Παρθένε σεμνή, Θεὸν ἡ τετοκυῖα.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Μύρῳ Βαρνάβα, τῆς ἱερᾶς χάριτός σου, δεῦρο μύρισον τὴν τάλαιναν ψυχήν μου, ἵνα σε γεραίρω, πιστῶς ἐν ἐγκωμίοις.

Ὄμβρισον πᾶσι, Πάτερ θεόφρον Βαρνάβα, τοῖς ὑμνοῦσι τὸν οὐράνιόν σου βίον, τοῖς τῆς χάριτός σου, ἐπουρανίοις ὄμβροις

Ὕμνοις τιμῶμεν, τοὺς εὐαγεῖς σου ἀγῶνας, ὦ Βαρνάβα ἐγκαλλώπισμα Ὁσίων, ὅθεν μὴ ἀπώσῃ, ἡμῶν τὰς ἱκεσίας.

Θεοτοκίον.

Διάσωσόν με, ἀπὸ κινδύνων παντοίων, καὶ κακώσεων Θεόνυμφε Μαρία, ἵνα Σε δοξάζω, τὴν Κεχαριτωμένη.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἐλέησόν με Σῶτερ, τὸν ἡμαρτηκότα, ταῖς τοῦ Ὁσίου Βαρνάβα ἀσκήσεσι, τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ὁσίως, σὲ μεγαλύναντος.

Χειμῶνα τῶν παθῶν μου, στῆσον ὦ Βαρνάβα, καὶ ἀπαθείας μοι ἔαρ ἀνάτειλον, ὡς παῤῥησίαν πλουτήσας, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον.

Ὁ θεῖος ἐν Ὁσίοις, ἔνδοξε Βαρνάβα, τῆς τοῦ βελίαρ με ῥῦσαι χειρώσεως, ἀκαταισχύντῳ δυνάμει, τῆς μεσιτείας σου.

Θεοτοκίον.

Ὑπερδεδοξασμένη, Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου, τῆς τῶν παθῶν ἀδοξίας με λύτρωσαι, ἀκαταπαύστως ὑμνοῦντα, τὰ μεγαλεῖά Σου.

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Κόσμου τὰ ἐπίκηρα παριδών, ὡς σκιὰν καὶ ὄναρ, εὐηρέστησας τὸν Θεόν, διὰ πολιτείας, ἀσκητικῆς Βαρνάβα, καὶ ὤφθης τῶν Ἀγγέλων, θεῖος συνόμιλος.

Ἔνδον τοῦ σπηλαίου ἀγωνισθείς, τὸν καλὸν ἀγῶνα, ὦ Βαρνάβα τῆς ἀρετῆς, τὰς τοῦ Παρακλήτου, ἐδέξω ἐνεργείας, καὶ ὤφθης μοναζόντων, ἔνθεον καύχημα.

Χαίρει νῦν ἡ Βάσα πνευματικῶς, πρέσβυν σε Βαρνάβα, κεκτημένη πρὸς τὸν Θεόν, καὶ τῶν σῶν λειψάνων, κατέχουσα τὴν κόνιν, λαμβάνει ἀεννάως, θεῖα δωρήματα.

Χαίροις ὁ τῆς Βάσης θεῖος φωστήρ, καὶ τῆς Κύπρου πάσης, ὁ ἀστὴρ ὁ ἀειφανής, χαίροις μοναζόντων, παράδειγμα καὶ τύπος, Βαρνάβα θεοφόρε, Ἀγγέλων σύσκηνε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καὶ νύν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς. Ὃτι σου ἐστιν….

    Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Θεῖον, σὲ πλουτοῦντες ἀρωγόν, μέγαν βοηθὸν ἐν ἀνάγκαις, καὶ πρεσβευτὴν πρὸς Θεόν, Πάτερ θεοδόξαστε, Βαρνάβα Ὅσιε, ἐγκωμίων τοῖς στέμμασιν, πιστῶς στέφομέν σε, καὶ Χριστὸν δοξάζομεν, τὸν σὲ δοξάσαντα, ὃν ταῖς δραστικαῖς σου πρεσβείαις, ἵλεων ἡμῖν θεοφόρε, τοῖς ἀνευφημοῦσί σε ἀπέργασαι.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν.