Παράκλησις Ἁγίου ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ τοῦ Ἐγκλείστου.

Παράκλησις Ἁγίου ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ τοῦ Ἐγκλείστου,

Ποίημα

Καθηγουμένης Ἰσιδώρας Μοναχῆς Ἁγιεροθεϊτίσσης

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ὁ Ἀναγνώστης. Ἀμήν.

Ψαλμὸς ρμβ´ (142).

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Ἦχος δ΄.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

῏Ηχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὁ περιούσιος λαὸς τῆς Ῥωσίας, τοῦ Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου τῇ μνήμῃ, περιφανῶς ἀγάλλεται, καὶ χαίρων σκιρτᾷ˙ οὗτος γὰρ ἐποίμανε, τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου, θρόνου προϊστάμενος, Ἱεράρχης ὡς μέγας· καὶ κατὰ μόνας εἶτα ἀσκηθείς, ἔγραψε λόγους, σοφίας καὶ γνώσεως.

Δόξα. Ὅμοιον.

Ἐν τῷ φωτὶ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας, περιπατῶν ὁ ἀσκητὴς Θεοφάνης, τοὺς ἐν σκιᾷ καθεύδοντας, ἐγείρει βοῶν. Ἔλθετε πρὸς Κύριον, καὶ φωτίσθητε πάντες, χαίρων γὰρ προσδέχεται, τοὺς Αὐτῷ προσιόντας· ὡς Φωτοδότης αὖθις καινουργεῖ, τῆς Βασιλείας, ἡμέραν ἀνέσπερον.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὅμοιον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ δι­εφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν´  Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος οὗ ἡ ἀκροστιχίς: «Ὁσίου Θεοφάνους φῶς οἱ λόγοι. Ἰσιδώρας».

῏Ηχος πλ. δ´. ᾿ῼδὴ α´. ῾Υγρὰν διοδεύσας.

Ὁ πόθος σου ὅλος ἀπὸ παιδός, Θεῷ ἐπεδόθη ὦ Θεόφα­νες ἱερέ, διὸ καὶ προθύμως ὑπερεῖδες˙ τῶν ἐπὶ γῆς ἡδονῶν τὴν τερπνότητα.

Σκιρτάτωσαν Ῥώσων αἱ πατριαί, καὶ γὰρ Θεοφάνης ἐν ὁσίοις ὁ θαυμαστός, δοξάζει Χριστοῦ τὴν ἐκκλησίαν˙ καὶ τῶν θαυμάτων ἐκλάμπει ταῖς χάρισιν.

Δόξα.

Ἰδὼν τῆς ψυχῆς σου τὸ εὐγενές, Θεόφανες Πάτερ σὲ ἐκάλεσεν ὁ Θεός, δουλεῦσαι Αὐτοῦ τῷ ἀμπελῶνι˙ καὶ τῶν ψυχῶν σὲ ποιμένα κατέστησεν.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Οἱ ῥήτορες πάντες καὶ οἱ σοφοί, Παρθένε Μαρία σιωπῶσι καὶ γὰρ ποσῶς, οὐ δύνανται Κόρη ἑρμηνεῦσαι˙ τοῦ τοκετοῦ σου τὸν τρόπον τὸν ἄφραστον.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ὑψηλός σου ὁ βίος, ἡ σὴ τιμὴ εὔγνωστος, ὅσιε Θεόφανες πάτερ, θεομακάριστε, αἱ ἀρεταί σου πολλαί, ἡ πολι­τεία σου θεία, οἱ καρποὶ τῶν ἔργων σου, ἀξιοθαύμαστοι.

Θεοφάνους ὁσίου, τὰ ἱερὰ τρόπαια, τάξεις οὐρανίων Ἀγγέλων, ὑπερεθαύμασαν, πῶς ἐπὶ γῆς παροικῶν, εἰς οὐρανοὺς τῆς καρδίας, ἐν σπουδῇ μετέθηκεν, ὅλον τὸν ἔρωτα.

Δόξα.

Ἐν κελλίῳ ἐκλείσθης, τὰ τῶν Γραφῶν λόγια, ἔχων συνε­χῆ σου μελέτην, πάτερ Θεόφανες, καὶ ἐκτενέσιν εὐχαῖς, ἀδιαλείπτως σχολάζων, τῷ Θεῷ προσήγγισας, ἐν οἰκειότητι.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐδαμῶς διεφθάρη, ἡ σὴ νηδὺς Πάναγνε, ὅτε τὸν Θεὸν ἀπειράνδρως, ἐκυοφόρησεν, ἀλλ’ ὑπὲρ φύσιν ἁγνή, διετηρήθη καὶ μένεις, καθαρὰ καὶ ἄσπιλος, καὶ ἀειπάρθενος.

Αἰνέσωμεν, ἀξιοχρέως τὸν ἔγκλειστον Θεοφάνην, ὅτι πλείστας ἐπιστολὰς ἡμῖν ὡς πολύτιμον, παρέδωκε πλοῦτον κληρονομίας.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυ­χῆς μου τὸ ἄλγος.

Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κάθισμα. ῏Ηχος β´. Πρεσβεία θερμή.

Τὴν κλῆσιν λαβών, Κυρίῳ ἠκολούθησας, προσκαίρους τρυφάς, προθύμως ἀρνησάμενος, καὶ σαυτὸν Θεόφα­νες˙ εἰς μεγάλην ἄσκησιν δέδωκας, τὰ τῶν Ἀγγέλων τάγμα­τα σπουδῇ, ζηλώσας παμμάκαρ ὡς ἰσάγγελος.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Φωτεινὸς ὥσπερ ἥλιος, ἀσκητὰ Θεόφανες ἐξανέτειλας˙ καὶ τὰ πέρατα ἐλάμπρυνας, τῇ φαιδρᾷ σου πάτερ ἱλαρότητι.

Ἀγρυπνίαις δεήσεσι, καὶ ἀδιαλείπτοις εὐχαῖς Θεόφα­νες˙ προσωμίλεις τῷ Δεσπότῃ σου, ἐν φωνῇ γνωρίμου οἰκειότητος.

Δόξα.

Νουνεχὴς καὶ ἀκέραιος, πρᾶος συμπαθέστατος καὶ μακρόθυμος˙ ἐγκρατὴς καὶ εὐκατάνυκτος, σὺ ὑπῆρξας ὅσιε Θεόφανες.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ὀδυρμοὶ καὶ τὰ δάκρυα, Εὔας τῆς προμήτορος μετετράπησαν˙ εἰς χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, διὰ σοῦ Μαρία Μητροπάρθενε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ὕλην τῶν παθῶν, τῇ μακρᾷ σκληραγωγίᾳ σου, ἀπεξήρανας Θεόφανες σοφέ, καλλιεργήσας, τὴν θεάρεστον ἀπάθειαν.

Σκεῦος ἐκλογῆς, ἐκλεκτὸν καὶ πολυέραστον, ταῖς τοῦ πνεύματος ἀστράπτον δωρεαῖς, σὺ ἀνεδείχθης, παμ­μακάριστε Θεόφανες.

Δόξα.

Φίλος τοῦ Θεοῦ, σὺ ἐγένου ὦ Θεόφανες, καὶ ἐργάτης ἄχρι τέλους σου πιστός, μὴ ἀθετήσας, πρὸς Αὐτὸν τὰς ὑποσχέσεις σου.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ὤ τῶν ὑπὲρ νοῦν, καὶ ἀῤῥήτων μεγαλείων σου, Παναμώμητε Παρθένε Μαριάμ, πῶς ἀπειράνδρως, τὸν Θεὸν ἐκυοφόρησας.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Συνέσεως, ἐραστὴν σὲ ἔγνωμεν, σωφροσύνης γνησιότα­τον φίλον˙ τῆς καθαρᾶς, προσευχῆς τε ἐργάτην, τῆς ἐγκρατείας εὐθύτατον γνώμονα˙ καὶ τύπον τῆς ὑπομονῆς˙ ὁσιώτατε πάτερ Θεόφανες.

Ὁ λύχνος σου, τῆς ψυχῆς Θεόφανες, τῷ ἐλαίῳ τῆς ζωῆς ἐπληρώθη˙ ὅθεν λαμπρῷ, τῷ προσώπῳ παρέστης, τῷ σῷ Νυμφίῳ Χριστῷ ἀγαλλόμενος˙ ἀκούσας δοῦλε μου πιστέ˙ εἰς φωτὸς τὸν νυμφῶνα μου εἴσελθε.

Δόξα.

Ἰδίαις σου, ταῖς χερσὶ συνέγραψας, ψυχοτρόφους ὦ Θεόφανες βίβλους˙ ἐπιστολάς, ὠφελίμους συνάμα, καὶ διδαχὰς τῆς σοφίας καὶ γνώσεως˙ αὐτὰς οὖν ἔχομεν ἡμεῖς˙ ὡς πολύτιμον πλοῦτον καὶ ἄσυλον.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Λυτρούμεθα, διὰ σοῦ Πανύμνητε, τῆς ἀρχαίας τοῦ Ἀδὰμ καταδίκης˙ καὶ τῆς πικρᾶς, τυραννίδος τοῦ ᾍδου, ὅτι Χριστὸν Ζωοδότην ἐκύησας˙ ἀνοίξαντα Θεαρχικῶς˙ οὐρανῶν Βασιλείας τὴν εἴσοδον.

Αἰνέσωμεν, ἀξιοχρέως τὸν ἔγκλειστον Θεοφάνην, ὅτι πλείστας ἐπιστολὰς ἡμῖν ὡς πολύτιμον, παρέδωκε πλοῦτον κληρονομίας.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κοντάκιον. ῏Ηχος β´. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Τῆς σοφίας τῆς ἀληθινῆς τὸν ἐκφάντορα, ἡσυχίας τῆς θεοφιλοῦς τὸν διδάσκαλον, Θεοφάνην τὸν ἀσκητὴν αἰνέσωμεν ᾠδαῖς˙ καὶ γὰρ πνεύματος τὰς διδαχάς, κληρονομίαν ὡς γραπτήν, τοῖς πιστοῖς καταλέλοιπεν. Ἔγκλειστος εἰς κελλίον, πτωχότατον διαμείνας, καὶ οἰκειούμενος Θεῷ, ἀγρυπνίαις καὶ δεήσεσιν.

Προκείμενον. Ἦχος δ΄. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.

Στίχος: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον (ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην, κεφ. ι΄, Στιχ. 9-16).

Ε

ἶπεν ὁ Κύριος· Ἐγὼ εἰμὶ ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται· καὶ εἰσελεύσεται, καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται, εἰμὴ ἵνα κλέψῃ, καὶ θύσῃ, καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον, ἵνα ζωὴν ἔχωσι, καὶ περισσὸν ἔχωσιν. Ἐγὼ εἰμὶ ὁ ποιμὴν ὁ καλός· ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς  τὴν ψυχὴν αὑτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων. Ὁ μισθωτὸς δέ, καὶ οὐκ ὤν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον, καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα, καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτά, καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτὸς ἐστι, καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Ἐγὼ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμά, καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν. Καθὼς γινώσκει με ὁ Πατήρ, κᾀγὼ γινώσκω τὸν Πατέρα· καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κᾀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν· καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι· καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Δόξα Σοι, Κύριε δόξα Σοι.

Δόξα. Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου, πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: ᾿Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Προσόμοιον. ῏Ηχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Χαίρει καὶ εὐφραίνεται, μητροπρεπῶς ἡ Ῥωσία, ἀσκητὰ Θεόφανες, ἀγλαῶς τιμῶσα σου τὴν πανήγυριν˙ ἐν αὐτῇ ἔλαμψας, ἐν τιμῇ καὶ δόξῃ, Ἱεράρχης ὡς ἐπάξιος˙ λαὸν ἐποίμανας, ἀγαθοπρεπῶς τῇ συνέσει σου˙ καὶ γέγονας ὑπόδειγμα, τῆς θεοσεβείας καὶ πίστεως. Εἶτα ἐν ἐγκλείστρᾳ, ἰσάγγελον ἐξήσκησας ζωήν, καὶ σὺν Ἀγγέλοις παρίστασαι, Κυρίῳ δεόμενος.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων· (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἄνω[3])· τῶν Ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης· (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, ἐὰν ἑορτάζεται3) καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων, ἱκετεύομέν Σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.                                                                               

Κύριε ἐλέησον (ιβ’ [τετράκις, ἀνὰ τρίς]).

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Οὐδενὸς τῶν προσκαίρων, καὶ ματαίων ὁ πόθος σὲ ἐδελέασε, Θεόφανες παμμάκαρ, ἀλλ’ ὅλῃ σου καρδίᾳ, καὶ ψυχῇ ἐπεπόθησας˙ τὰ ἀγαθὰ τῆς ζωῆς, τὰ ἄφθαρτα καὶ θεῖα.

Γραφικῶς ἡ ψυχή σου, ἐκολλήθη Κυρίῳ σοφὲ Θεόφανες, ὡς ἔλαφος διψῶσα, προσῆλθες οὖν ὑδάτων, εἰς πηγὰς ἔνθα ἔπιες˙ τῆς αἰωνίου ζωῆς, τὰ νάματα ἀφθόνως.

Δόξα.

Ὁ σοφὸς Θεοφάνης, ἐκ Ῥωσίας ὡς σάλπιγξ βοᾷ τοῖς πέρασιν, ἐγείρεσθε ἐξ ὕπνου, ῥαθύμου ἀμελείας, καὶ προθύμως ἐργάζεσθε˙ τὰς τοῦ Θεοῦ ἐντολάς, ἐν αἷς ἡ σωτηρία.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Ἰησοῦν τὸν Σωτῆρα, ἀπειράνδρως Παρθένε ἐκυοφόρησας, πληρώσασα δικαίων, τὰς θείας προσδοκίας, καὶ τὰς πύλας ἀνοίξασα˙ τοῦ Παραδείσου τὰς πρίν, τῇ πτώσει κεκλεισμένας.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Ἰσχὺν μεγάλην, τὴν τοῦ Σταυροῦ ἐζωσμένος, τὰς δυνάμεις τοῦ σκότους καθεῖλε, τρόπαια ὑψώσας, ὁ θεῖος Θεοφάνης.

Σκεῦος ἐδείχθης, τῆς ἐκλογῆς τῆς τιμίας, ὦ Θεόφανες ὅσιε πάτερ, εὔχρηστον εἰς ἔργα, χρηστῆς διακονίας.

Δόξα.

Ἰχνηλατίσας, τῶν ἀσκητῶν τὴν πορείαν, πενιχρῷ ἐν κελλίῳ ἐκλείσθης, μόνος ἐντυγχάνων, Θεόφανες Κυρίῳ.

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Δεῦτε συμφώνως, τὴν Θεοτόκον Μαρίαν, ἀνυμνήσωμεν ταύτῃ τὸ χαῖρε, ψάλλοντες τῆς λύπης, τὸν θρῆνον γὰρ καθεῖλεν.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ὡς θείαν διαθήκην, τῆς κληροδοσίας, τῆς οὐρανίου παρέχεις, τὰς βίβλους τὰς σάς, τὰς ἐν σοφίᾳ γραφεί­σας, μάκαρ Θεόφανες.

Ῥιζόθεν τὰς τοῦ σκότους, ἔτεμες ἀκάνθας, ἀσκητικῇ σου ἀξίνῃ, αὐξήσας καλῶς, τὰ τοῦ φωτὸς τοῦ ἀδύτου, ἄνθη Θεόφανες.

Δόξα.

Ἀγάλλου ἡ Ῥωσία, τῇ τοῦ Θεοφάνους, τοῦ θεομόρφου υἱοῦ σου, φαιδρᾷ ἑορτῇ, καὶ ἱεροῖς ἐγκωμίοις, τοῦτον ὑπάντησον. 

Καί νῦν. Θεοτοκίον.

Συνάπτονται τὰ κάτω, τοῖς ἐπουρανίοις, τῇ ὑπὲρ νοῦν σου κυήσει, Παρθένε Ἁγνή, καὶ οἱ βροτοὶ τοῖς Ἀγ­γέλοις, συνεπαγάλλονται.

Καὶ εὐθύς, τό·

Ἄ

ξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν· τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια. ῟Ων ἡ ἀκροστιχίς: «Χαῖρε ἔγκλειστε».

Χαίροις ἡ σεμνότης Ἱεραρχῶν, χαίροις τῆς Ῥωσίας ὁ ὑπέρτατος θαυμασμός, χαίροις συγγραφέων σοφῶν ἡ κοσμιότης˙ Θεόφανες παμμάκαρ ἔγκλειστε ὅσιε.

ᾌσμασιν αἰνέσωμεν ἱεροῖς, θείου Θεοφάνους τοῦ ἐγκλείστου τὰς ἀρετάς, οὗτος γὰρ Ἀγγέλων ἐν γῇ τὴν πολιτείαν˙ ἐξήσκησε ποθήσας κάλλη οὐράνια.

Ἴδιον ἐκτήσω οὐδὲν ἐν γῆ, οὐ ματαίαν δόξαν οὐδὲ πλοῦτον οὐδὲ τιμήν, οὐ τινὸς προσκαίρου προσπάθειαν οὐδόλως˙ τὰ ἄνω ἀγαπήσας πάτερ Θεόφανες.

Ῥώσων ἐγκαυχῶνται αἱ πατριαί, σοῦ τῇ ἀναδείξει ὦ Θεόφανες ἀσκητά, σὺ γὰρ ἐν ὑστέροις τοῖς χρόνοις τῶν πατέρων˙ τῶν πάλαι εἰς τὰ ἴχνη θείως ἐβάδισας.

Ἔγκλειστος διέμεινας ἐν πτωχῷ, ὅσιε κελλίῳ καὶ ἐδόξαζες τὸν Θεόν, οὗτος δὲ πλουσίαν σοὶ δέδωκε τὴν χάριν˙ οἰκείως ὁμιλῶν σοι πάτερ Θεόφανες.

Ἔπαρσιν καθεῖλες τοῦ δυσμενοῦς, σοῦ τῇ ταπεινώσει καὶ τῇ ἄκρᾳ ὑπομονῇ, ὅθεν ἀνυψώθης εἰς ὕψος θεωρίας˙ Θεόφανες καὶ ἔγνως κάλλη τὰ ἄῤῥητα.

Γράμμασι Θεόφανες ἱεροῖς, γνῶσιν ὑφηγήσω τὴν οὐράνιον τοῖς πιστοῖς, τούτοις καταλείψας χρηστὴν κληρονομίαν˙ πολλῶν ἐπιστολῶν σου τὰ ἀποφθέγματα.

Λέλυκας τὸ σκότος τὸ ζοφερόν, φῶς ἐξανατείλας ὦ Θεόφανες ἱλαρόν, καὶ τῆς ἀληθείας τὴν εἴσοδον δεικνύεις˙ πιστῶν διασφαλίζων τὰ διαβήματα.

Εὖγε τῆς σοφίας σου τῆς χρηστῆς, εὖγε τῆς τιμῆς σου τῆς μεγάλης καὶ θαυμαστῆς, εὖγε τῆς πολλῆς σου Θεόφανες ἀξίας˙ ἥν τάξεις τῶν ἀγγέλων ὑπερθαυμάζουσιν.

Ἴθυνας λαόν σου τὸν εὐσεβῆ, εἰς Εὐαγγελίου ὦ Θεόφανες τὰς πηγάς, ὕδωρ ὑποδείξας ζωῆς τῆς αἰωνίου˙ ὡς θεῖος Ἱεράρχης καὶ χριστομίμητος.

Σκεῦος χρηματίσας τῆς ἐκλογῆς, Πνεύματος Ἁγίου ὑπεδέξω τὰς δωρεάς, εἰς διακονίαν τεθεὶς τῇ Ἐκκλησίᾳ˙ ἣν ἔφερες εἰς πέρας μάκαρ Θεόφανες.

Τάλαντον ὅ ἔλαβες ἐκ Θεοῦ, δοῦλος ὡς εὐγνώμων ὦ Θεόφανες καὶ πιστός, ηὔξησας πλειόνως ἀκούσας τοῦ Κυρίου˙ εἰπόντος σοὶ εἰς δόξαν κρείττονα εἴσελθε.

Ἔπαρον τὰς χείρας σου ἐκτενῶς, ἔλεος τὸ μέγα ὦ Θεόφανες ἐκ Θεοῦ, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ σου αἰτούμενος ὡς ἔχων˙ μεγάλην παῤῥησίαν πρὸς τὸν φιλάνθρωπον.

Εἶτα·

Πᾶσαι τῶν ᾿Αγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ᾿Αποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς. 

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καὶ νύν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς. Ὃτι σου ἐστιν…..

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς Ἐρήμου πολίτης.

Θεοφάνους ὁσίου, τοῦ ἐγκλείστου θαυμάσωμεν, τὴν θεοφιλῆ πολιτείαν, καὶ τὴν κρείττονα ἔφεσιν˙ σοφίας γὰρ ὑπῆρξεν ἐραστής, καὶ βίβλων θεοσόφων συγγραφεύς, κατὰ μόνας προσευχόμενος ἐκτενῶς, ἀγάπης τῇ ἐγγύτητι. Χαίροις ὁ Ἱεράρχης ὁ κλεινός, χαίροις σοφὲ διδάσκαλε˙ χαίροις ὁ τῆς Ῥωσίας τὸν λαόν, ποιμάνας ἐν εὐθύτητι.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Πρὸ δὲ τοῦ δι’ εὐχῶν τὰ ἀκόλουθα·

῏Ηχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Χαίροις τῆς Ῥωσίας ἀπαρχή, στῦλε τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, Ἀρχιερέων κρηπίς, σκεῦος ἁγιότητος, τὸ ἐκλεκτότατον˙ τῆς σοφίας θησαύρισμα, τῆς γνώσεως ῥεῖθρον, εὔγνωστε διδάσκαλε, τῆς θείας χάριτος. Χαίροις τῶν ὁσίων ἡ δόξα, χαίροις ἀσκητῶν κοσμιότης˙ ἔγκλειστε Θεόφανες μακάριε.

Χαίροις ἡσυχίας ἐραστά, τῆς θεολογίας ἡ σάλπιγξ, τῶν ἀρετῶν ὁ κανών, ὅσιε Θεόφανες, θεοπτικώτατε˙ ὁ γνωρίσας τοῦ Πνεύματος, τὰ ἄῤῥητα κάλλη, φθάσας εἰς τὰ ὕψη τε, τὰ ἐπουράνια. Ἔνθα σὺν ἁγίοις Ἀγγέλοις, ὕμνον τῷ Κυρίῳ προσάδεις˙ τὴν Αὐτοῦ δοξάζων ἀγαθότητα.

Ἔνδον τοῦ κελλίου σου κλεισθείς, ὅσιε Θεόφανες πάτερ, ἐν προσευχῇ ἐκτενεῖ, ἄκρᾳ ἐγκρατείᾳ τε, πολιτευόμενος˙ τῷ Θεῷ ἐν ἐγγύτητι, εὑρέθης οἰκεῖος, τούτου ἐπισπώμενος, τὸ θεῖον ἔλεος. Βίβλους νουθεσίας συγγράψας, καὶ ἐπιστολὰς ὠφελίμους˙ καὶ σωτηριώδη ἀποφθέγματα.

Δι’ Εὐχῶν…

Δίστιχα. Ἀκροτελεύτια.

Ἀπόκλεισόν μοι δέομαι, τὰς τῶν παθῶν εἰσόδους,

ὦ ἔγκλειστε Θεόφανες, ὅσιε Ἱεράρχα,

καὶ ἁμαρτίας τῶν δεσμῶν, ἐλεύθερόν με δεῖξον,

φωτὸς τοῦ θείου εὐχερῶς ἀνοίγων μοι τὰς πύλας,

βοᾷ σοὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς ἡ πένης Ἰσιδώρα,

ἵνα εὐχαῖς σου ἱεραῖς Θεῷ εὐαρεστήσω,

καὶ Τούτου τὴν ἀνείκαστον δοξάζω εὐσπλαγχνίαν,

Πατρός, Υἱοῦ καὶ Πνεύματος, τοῦ ἐν Τριάδι Μόνου,

ᾯ πρέπει ἡ προσκύνησις καὶ δόξα εἰς αἰῶνας.

ΑΜΗΝ.