Παράκλησις Παν. ΕΠΑΚΟΥΟΥΣΑΣ Ἀσπροπύργου.

Παράκλησις Παν. ΕΠΑΚΟΥΟΥΣΑΣ Ἀσπροπύργου.

Ποίημα Ἰσιδώρας Μοναχῆς Ἁγιεροθεϊτίσσης 

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Ἦχος δ΄.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐν ταῖς τοῦ βίου συμφοραῖς καὶ ἀνάγκαις, Σοὶ Ἐπακούουσα Παρθένε προσπίπτω, καὶ ἐκβοῶ ἐπάκουσον φωνῆς μου οἰκτρᾶς, ἔχεις γὰρ τὸ δύνασθαι, τῇ θελήσει Σου ἴσον, φύσει δὲ φιλεύσπλαγχνος, καὶ οἰκτίρμων ὑπάρχεις, καὶ ἐν ἐλέει σώζεις συμπαθῶς, τοὺς πεποιθότας, τῇ Σῇ ἀγαθότητι.

Δόξα.

Τῇ Σῇ Εἰκόνι Ἐπακούουσα Κόρη, ἐν Ἀττικῇ τοῦ Ἀσπροπύργου ἡ πόλις, ἐγκαυχωμένη κράζει Σοι, αἰσίαις φωναῖς· χαῖρε τὸ διάσωσμα, τῶν εἰς Σὲ πεποιθότων, κρήνη θαυματόβρυτε, ποταμὲ τοῦ ἐλέους, τῶν ἐν ταῖς ζάλαις εὔδιος λιμήν, ἀπεγνωσμένων, ἐλπὶς ἀκαταίσχυντος.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν´  Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἐπακούουσα Ἁγνή, ἐπάκουσόν μου. Ἰσιδώρας.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Ἐξ ὅλης καρδίας μου καὶ ψυχῆς, βοῶ Σοι Παρθένε Ἐπακούουσα Μαριάμ, ταχὺ Ἀγαθὴ ἐπάκουσόν μου, καὶ ἐκ δεινῶν περιστάσεων ῥῦσαί με.

Πικρίαις καὶ θλίψεσι συσχεθείς, τῇ Σῇ ἀντιλήψει καταφεύγω καὶ γὰρ πλὴν Σοῦ, οὐκ ἔχω παρήγορον ἐλπίδα, ὦ Παναγία Ἁγνὴ Ἐπακούουσα.

Ἁγνείας κεφάλαιον ἀσφαλές, ἐλέους ὁ πλοῦτος συμπαθείας ὁ θησαυρός, Σὺ εἶ Ἐπακούουσα Παρθένε, καὶ Σοὶ τὸ χαῖρε βοῶμεν ἑκάστοτε.

Κροτείτωσαν χεῖρας οἱ γηγενεῖς, καὶ σάλπιγγες θεῖαι νῦν ἠχείτωσαν ἐν χαρᾷ, καινὴ ἑορτὴ καὶ γὰρ ἐπέστη, Ἐπακουούσης Ἁγνῆς Θεομήτορος.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Οὐρανῶν πλατυτέρα Σὺ εἶ Ἁγνὴ Δέσποινα, Κόρη Ἐπακούουσα ὅτι, ἔσχες ἐν μήτρᾳ Σου, τὸν Ποιητὴν τοῦ παντός, καὶ Βασιλέα τῆς δόξης, Ὃν ἡμῖν τοῖς δούλοις Σου ἵλεων ποίησον.

Ὑπακούσασα Εὔα τῇ συμβουλῇ ὄφεως, θάνατον πικρὸν τοῖς ἀνθρώποις πᾶσιν εἰσήγαγεν, ἀλλὰ  καὶ πάλιν ζωήν, ὦ Ἐπακούουσα Κόρη, ἀληθῆ ἐλάβομεν διὰ τοῦ Τόκου Σου.

Ὀρφανῶν ἀντιλήπτωρ καὶ τῶν χηρῶν στήριγμα, ἄρτος τε ἡδὺς τοῖς πεινῶσιν, ὕδωρ διψῶσί τε, τοῖς λυπημένοις χαρά, χειμαζομένοις λιμήν τε, Σὺ ὑπάρχεις εὔδιος ὦ Ἐπακούουσα.

Ὑπερήφανον ὄφιν συντριπτικῶς ἤσχυνας, Σοῦ τῇ ἀληθεῖ ταπεινώσει ὦ Ἐπακούουσα, εὐλογημένη Ἁγνή, καὶ ταπεινῶν ταῖς καρδίαις, χορηγεῖς τὴν χάριν Σου τὴν εἰρηνόδωρον.

Ἐπάκουσον, ἡμῶν τῶν πίστει ἑκάστοτε προστρεχόντων, τῇ εἰκόνι Σου τῇ σεπτῇ ἁγνὴ Ἐπακούουσα, καὶ πρόστηθι πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱε

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Ἐν πίστει θερμῇ προστρέχω τῷ ἐλέει Σου, καὶ κράζω πρὸς Σὲ Παρθένε Ἐπακούουσα, τῆς φωνῆς μου ἄκουσον, καὶ ἐκ πάσης θλίψεως ῥῦσαί με, τῆς εὐσπλαγχνίας ἔχεις γὰρ πολλήν, τὴν χάριν ὡς Μήτηρ εὐσυμπάθητος.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Τὰς δεήσεις τῶν ἱκετικῶς κραυγαζόντων Σοι, καὶ τὰς χρείας τῶν εἰλικρινῶς προσιόντων Σοι, προμηθείᾳ μητροπρεπεῖ Σου πλήρωσον ἁγνή, ὡς γὰρ εὔσπλαγχνος καὶ συμπαθής, ἐν ἀγαθότητι πολλῇ, τοῖς πιστοῖς συμπαρίστασαι, ἔλεος οὖν προχέεις, καὶ χάριν τῶν ἰαμάτων, τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ Σοί, Παναγία Ἐπακούουσα.

Οἱ Ἀναβαθμοί. Τὸ α´ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου.

Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη· ἀλλ’ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ καὶ σῶσον, Σωτήρ μου (δίς).

Οἱ μισοῦντες Σιῶν, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γὰρ πυρὶ ἒσεσθε ἀπεξηραμμένοι (δὶς).

Δόξα Πατρί.

Ἁγίω Πνεύματι πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ τριαδικῇ μονάδι ἱεροκρυφίως.

Καὶ νῦν.

Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν πρὸς ζωογονίαν.

Προκείμενον: Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

Στίχ.: Ἄκουσον θύγατερ καὶ ἴδε...

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν: Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ...

Δόξα: Τῆς Ἐπακουούσης, πρεσβείαις...

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Πρόσχες τῇ δεήσει μου, ὡς συμπαθὴς καὶ οἰκτίρμων, καὶ ταχὺ παράσχου μοι, τῆς πολλῆς Σου χάριτος τὴν ἀντίληψιν, πρὸς Θεὸν εὔνοιαν, μητρικὴν γὰρ ἔχεις, Παναγία Ἐπακούουσα, διὸ τῇ σκέπῃ Σου, οἱ πανευτελεῖς καταφεύγομεν, καὶ ἄνεσιν λαμβάνομεν, ἐκ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων, ὅθεν κατὰ χρέος, τιμῶμέν Σε Παρθένε ἀγαθή, καὶ ἐν ᾠδαῖς μεγαλύνομεν, τὴν δόξαν Σου Ἄχραντε.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων· (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἄνω[3])· τῶν Ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης· (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, ἐὰν ἑορτάζεται) καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων, ἱκετεύομέν Σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.                                                                               

Κύριε ἐλέησον (ιβ’ [τετράκις, ἀνὰ τρίς]).

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Σελασφόροις ἀκτῖσι τοῦ φωτός Σου τοῦ θείου ὦ Ἐπακούουσα, Παρθένε Παναγία, λαμπρύνεις τὰς καρδίας τῶν πιστῶς εὐφημούντων Σε, καὶ Σοὶ τὸ χαῖρε Ἁγνή, βοώντων ἐν αἰνέσει.

Ὀδυνῶν ἐκλυτροῦσαι καὶ κινδύνων καὶ νόσων καὶ περιστάσεων, τοὺς Σοὶ ἐν πεποιθήσει, καρδίας προσιόντας, Μαριὰμ Ἐπακούουσα, Σὺ γὰρ χαρὰ καὶ ἐλπίς, τῶν λύπαις καμπτομένων.

Νεανίσκοις συνάμα πρεσβυτέροις αἰνοῦσι τὰ μεγαλεῖά Σου, οἱ πλούσιοι ὠσαύτως, σὺν πένησι τῷ πλούτῳ, Ἐπακούουσα σπεύδουσι, τῆς μητρικῆς Σου στοργῆς, Ἣν πάντες ἐκζητοῦμεν.

Μετανοίας ἡ πύλη Ἐπακούουσα Κόρη Σὺ εἶ εἰσάγουσα, ἡμᾶς εἰς αἰωνίους, σκηνὰς τοῦ Παραδείσου, ἔνθα ὕμνοις δοξάζουσιν, οἱ τῶν Ἀγγέλων χοροί, τὸν Κύριον τῆς δόξης.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Ὅλῃ καρδίᾳ, τῇ ἱερᾷ Σου Εἰκόνι, Ἐπακούουσα Μῆτερ προστρέχω, ἄκουσον βοῶ Σοι, δεήσεως οἰκτρᾶς μου.

Ὑψίστου θρόνος, ὦ Ἐπακούουσα Κόρη, ὑψηλὸς καὶ λαμπρὸς Σὺ ὑπάρχεις, φέρουσα χερσί Σου, τὸν πάντων Βασιλέα.

Ἰδοὺ Σὲ πᾶσαι, αἱ γενεαὶ τῶν ἀνθρώπων, Ἐπακούουσα Κόρη ὑμνοῦμεν, εὗρες καὶ γὰρ Χάριν, πολλὴν παρὰ Κυρίῳ.

Σέβω Παρθένου, Ἐπακουούσης Εἰκόνα, τὴν ἐκβλύζουσα ῥεῖθρα θαυμάτων, καὶ ἐπικαλοῦμαι, αὐτῆς τὴν θείαν χάριν.

Ἱλαστηρίοις, καὶ μητρικαῖς Σου πρεσβείαις, πρὸς Θεὸν Ἐπακούουσα Κόρη, δίδου τῷ λαῷ Σου, τὸν πλοῦτον τοῦ ἐλέους.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Διάσωσον ἐκ βλάβης, καὶ ἐξ ἐπηρείας, τοῦ ἀλλοτρίου τοὺς πόθῳ τιμῶντας τὴν Σήν, ἱερωτάτην Εἰκόνα ὦ Ἐπακούουσα.

Ὡς δοῦλος καὶ ἐπαίτης, αἴρω Σοι ἐν πίστει, τοὺς ὀφθαλμούς Παρθένε καὶ κράζω πρὸς Σέ, μὴ ὑπερίδῃς φωνῆς μου ὦ Ἐπακούουσα.

Ῥανάτωσαν νεφέλαι, δρόσον εὐφροσύνης, καὶ σταλαξάτωσαν ὄρη χαρᾶς γλυκασμόν, Ἐπακουούσης ἐπέστη φῶς γὰρ τὸ ἄδυτον.

Ἀνάγνων ἐκ χειλέων, πρόσδεξαι τὸν ὕμνον, ὦ Ἐπακούουσα Κόρη καὶ λόγον καλόν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς δίκης δὸς τοῖς ἱκέταις Σου.

Σοὶ τάξεις τῶν Ἀγγέλων, ᾄδουσι τὸ χαῖρε, καὶ οἱ πιστοὶ ἐγκωμίοις καὶ ὕμνοις τὴν Σήν, μεγαλωσύνην τιμῶσιν ὦ Ἐπακούουσα.

Ἄξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Χαίροις Ἐπακούουσα Μαριάμ, τῶν ἁμαρτανόντων εὐσυμπάθητος ἱλασμός, τῆς ἀγαθωσύνης, πληρέστατον ταμεῖον, χρηστότητος ὁ πλοῦτος ὁ ἀδαπάνητος.

Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, Σοῦ τὰ μεγαλεῖα Ἐπακούουσα Μαριάμ, ἄνθρωποι ὡσαύτως, ἐν γῇ δοξολογοῦσι, τὴν δόξαν Σου Παρθένε τὴν ἀκατάληπτον.

Ἴασιν παρέχεις λυσιτελῶς, τοῖς συνεχομένοις ἀσθενείαις ἐν χαλεπαῖς, ῥῶσιν δὲ βραβεύεις, ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, τοῖς πίστει Σε τιμῶσιν, ὦ Ἐπακούουσα.

Ῥόδον τῆς ἁγνείας τὸ ἐκλεκτόν, ἄνθος παρθενίας χρυσοστόλιστον καὶ λευκόν, Σὺ εἶ ἀριδήλως, ὀσμήν τε ἀναβλύζεις, ζωῆς τῆς αἰωνίου ὦ Ἐπακούουσα.

Εὔδιον λιμένα καὶ γαληνόν, ἐν ταῖς τρικυμίαις καὶ τοῦ βίου ταῖς συμφοραῖς, ἔχομεν τὴν θείαν, Εἰκόνα Σου καὶ ταύτην, ἐν πίστει προσκυνοῦμεν ὦ Ἐπακούουσα.

Ποίοις ἐγκωμίοις ποίαις ᾠδαῖς, ᾄσω Σου τὴν χάριν, Ἐπακούουσα Μαριάμ, πῶς δὲ ἀριθμήσω, τὰς Σὰς εὐεργεσίας, τὴν ψάμμον γὰρ θαλάσσης καθυπερβαίνουσιν.

Ἄγε δὴ θαυμάσωμεν οἱ πιστοί, τῆς Ἐπακουούσης, Παναγίας τὰ θαυμαστά, καὶ ὑπερμεγέθη, καὶ ξένα μεγαλεῖα, δι’ ὧν Θεὸς ἀξίως ταύτην ἐδόξασεν.

Νέοι καὶ πρεσβῦται ἐπὶ ταυτῷ, ἔνδοξοι ὡσαύτως καὶ οἱ πλούσιοι σὺν πτωχοῖς, ἄρχοντες καὶ πλῆθος, λαοῦ τὴν Θεοτόκον, τιμάτωσαν συμφώνως τὴν Ἐπακούουσαν.

Ἄῤῥηκτόν Σε ἔχομεν ὀχυρόν, σκέπην προστασίαν καὶ βεβαίαν καταφυγήν, ῥύστην ἐν κινδύνοις, ἐν ζάλαις τε λιμένα, ἐν πᾶσί τε τὰ πάντα ὦ Ἐπακούουσα.

Γνώτωσαν τὰ ἔθνη τὴν Σὴν ἰσχύν, καὶ τὴν συμμαχίαν τὴν μεγάλην καὶ κραταιάν, ἣν ἐν τοῖς πολέμοις, δεικνύεις τῷ λαῷ Σου, ἀεὶ αὐτὸν φρουροῦσα ὦ Ἐπακούουσα.

Ἴδε Ἐπακούουσα εὐμενῶς, ἐπὶ τὸν λαόν Σου, τὸν στενάζοντα ἐν δεινοῖς, τῆς κηδεμονίας, τῆς Σῆς δὲ φιλοστόργως, τὴν εὔνοιαν παράσχου τὴν εὐσυμπάθητον.

Ἄκουσον φωνῆς μου Σὲ δυσωπῶ, πρόσχες τῇ δεήσει τοῦ ἱκέτου Σου τοῦ οἰκτροῦ, δέξαι μου τὸν ὕμνον, ὡς δίλεπτον τῆς χήρας, καὶ δός μοι τὸν Σὸν πλοῦτον ὦ Ἐπακούουσα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καὶ νύν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς. Ὃτι σου ἐστιν…..

Tά  Τροπάρια  ταῦτα.

Ἦχος  πλ. β΄.

Ἐλέησον  ἡμᾶς,* Κύριε,  ἐλέησον  ἡμᾶς,* πάσης  γάρ  ἀπολογίας  ἀποροῦντες,* ταύτην  Σοι  τήν  ἱκεσίαν,* ὡς  Δεσπότῃ, οἱ  ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν,* ἐλέησον  ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε  ἐλέησον  ἡμᾶς,* ἐπί  Σοί  γάρ  πεποίθαμεν.* Μή  ὀργισθῆς  ἡμῖν  σφόδρα,* μηδέ  μνησθῆς  τῶν  ἀνομιῶν  ἡμῶν.* Ἀλλ’ ἐπίβλεψον  καί  νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος*  καί  λύτρωσαι  ἡμᾶς* ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  ἡμῶν.* Σύ  γάρ  εἶ  Θεός  ἡμῶν*  καί  ἡμεῖς  λαός  Σου,* πάντες  ἔργα  χειρῶν  Σου*  καί  τό  ὄνομά  Σου  ἐπικεκλήμεθα.

Καί  νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας  τήν  πύλην  ἄνοιξον  ἡμῖν,* εὐλογημένη  Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες  εἰς  Σέ  μή  ἀστοχήσομεν,* ῥυσθείημεν  διά  Σοῦ  τῶν  περιστάσεων·* Σύ  γάρ  ἡ  σωτηρία  τοῦ  γένους  τῶν  Χριστιανῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς  ἐρήμου πολίτης.

Τῆς φωνῆς μου Παρθένε Ἐπακούουσα ἄκουσον, σπεύδοντος τῇ Σῇ ἀντιλήψει, καὶ τὸ σῶσόν με κράζοντος· ἰᾶσαι ἀσθενείας γὰρ δεινάς, καὶ σκέπεις ἐν κινδύνοις χαλεποῖς, τοὺς τιμῶντας τὴν Εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν, καὶ πόθῳ μελωδοῦντάς Σοι· Χαίροις χειμαζομένων ὁ λιμήν, χαίροις ἐλπὶς παρήγορος, χαίροις τοῦ Ἀσπροπύργου Ἀττικῆς, ἡ Μήτηρ ἡ φιλάγαθος.

Ἕτερον. Ὅμοιον.

Τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα Ἐπακούουσα Δέσποινα, πίστει προσκυνοῦμεν βοῶντες, τοῦ λαοῦ Σου ἐπάκουσον, καὶ ῥῦσαι ἐκ κινδύνων χαλεπῶν, καὶ θλίψεων πολλῶν καὶ δυσχερῶν, θεραπεύουσα τὰς νόσους τῶν ἀσθενῶν, ὡς Μήτηρ εὐσυμπάθητος· χαίροις τῆς εὐσπλαγχνίας ἡ πηγή, χαίροις ἐλέους ἄβυσσε, χαίροις τῶν ἐν ἀνάγκαις βοηθός, πενήτων ἡ ἀντίληψις.

Ἐκτενής.

Ὁ Ἱερεύς.

    Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Πρὸ δὲ τοῦ δι’ εὐχῶν·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Χαίροις, Ἐπακούουσα σεμνή, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, τῆς εὐσπλαγχνίας πηγή, πλοῦτε ἀδαπάνητε, τῆς ἀγαθότητος, θλιβομένων παράκλησις, λιμὴν τῶν ἐν ζάλαις, τεῖχος ἀδιάῤῥηκτον, τῶν πεποιθότων Σοι· χαίροις, ἡ οὐράνιος κλῖμαξ, εἰς τοῦ Παραδείσου τὰ κάλλη, ἄγουσα τοὺς πίστει σεβομένους Σε.

Πρόσχες, τῇ δεήσει μου σεμνή, ἄκουσον φωνῆς στεναγμοῦ μου, καὶ συμπαθῶς ἐπ’ ἐμέ, βλέψον Ἐπακούουσα, Παρθένε Ἄχραντε, τὰς ὀδύνας μου ἴασαι, ἐλαίῳ Σου θείῳ, δός μοι τὴν συγχώρησιν, τῶν ἐπταισμένων μοι, σκέπη, ἀσφαλής τε γενοῦ μοι, ῥύστης κηδεμὼν ἀντιλήπτωρ, ἔφορος τροφὸς καὶ προστασία μου.

Σέβω, εὐλαβοῦμαι καὶ τιμῶν, τὴν ἐν Ἀσπροπύργῳ Εἰκόνα, τῆς Παναγίας σεμνῆς, ταύτης μεγαλύνω τε, τὰ ὑπερθαύμαστα, καὶ ἐξαίρετα θαύματα, ἰᾶται γὰρ νόσους, παύει τὰς ὀδύνας τε, ψυχῆς καὶ σώματος, λύει πειρασμοὺς πολυπλόκους, θλίψεως τὰ βάρη κουφίζει, καὶ χαρὰν παρέχει εἰρηνόδωρον.

Δι’ εὐχῶν.