Παράκλησις Ὁσιομ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ τοῦ Πέρσου.

Παράκλησις Ὁσιομ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ τοῦ Πέρσου.

Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνην σου. Καὶ μὴ εἰσέλθεις εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σοῦ πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδίαν μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διαπέτασα  πρὸς σὲ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ᾖρᾳ τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὃτι  σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σου εἰμι.

Καὶ εὐθὺς τὸ Θεὸς Κύριος, μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Ἦχος δ΄.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στιχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὸ Τροπάριον.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῦ ζωηφόρου δυνάμει, τὴν μαγικὴν ἀποταξάμενος πλάνην, Περσίδος Ἀναστάσιε βλαστὲ εὐθαλές, καὶ Χριστοῦ τῆς πίστεως ἐποφθεὶς στρατιώτης, εὐσθενὴς ἀνάστησον ἐκ βυθοῦ ἀγνωσίας, καὶ χαμαιζήλων ἅπαντας παθῶν, τοὺς ἀνυμνοῦντας τὴν πάνσεπτον ἄθλησιν.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν´  Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς μὲ ὑσσώπω καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιείς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαὶ μὲ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:

Ἀναστασίου Πέρσου εὐχαῖς προσφεύγω. Χ.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Ἀνάστησον πάντας σοὺς ὑμνητάς, ἐκ τῆς ἀγνωσίας, τοῦ βοθύνου πρὸς παμφαεῖς, ἐπάλξεις τῆς γνώσεως Κυρίου, Ὁσιομάρτυς στεῤῥὲ Ἀναστάσιε.

Νικήσας ἀπάτην τὴν πατρικήν, Σταυροῦ τῇ δυνάμει, Ἀναστάσιε κραταιέ, ἀπείληφας χάριν οὐρανόθεν, ὑπὲρ ἡμῶν μεσιτεύειν ἀείποτε.

Αἱμάτων τιμίων σου ταῖς ῥοαῖς, ἐπέχρωσας Μάρτυς, Ἀναστάσιε τὴν στολήν, ψυχῆς σου καὶ εἴληφας τὴν χάριν, ὑπὲρ ἡμῶν δυσωπεῖν τὸν παντάνακτα.

Θεοτοκίον.

Σεμνὴ Θεομῆτορ τὴν Σὴν νηδύν, ὁ καθαγιάσας, πολυεύσπλαγχνος Ἰησοῦς, Σὲ ἔδειξε ἄοκνον προστάτιν, καὶ ἀρωγὸν Χριστωνύμου πληρώματος.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Τῆς Περσίδος τὸν γόνον τὸν εὐθαλῆ μέλψωμεν, τοῦ Σταυροῦ δυνάμει τῇ θείᾳ, ἀπαρνησάμενον, ἀπάτην τὴν μαγικήν, ὡς εὐσεβείας φωστῆρα, καὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον, πρέσβυν θερμότατον.

Ἀναστάσιε μάκαρ ὁ τῆς ψυχῆς πλοῦτόν σου, καὶ τῶν σῶν αἱμάτων ῥανίδας, δῶρον ὡς πάντιμον, προσενεγκὼν τῷ Χριστῷ, Αὐτὸν δυσώπει ἀπαύστως, πέμψαι τοῖς τιμῶσί σε, ἄμετρον ἔλεος.

Στεφηφόρος εἰσῆλθες εἰς οὐρανῶν δώματα, Μάρτυς Ἀναστάσιε Πέρσα, ὡς ὁσιόαθλος, ὁ εὐθαρσῶς τὸν Χριστόν, ὁμολογήσας τὸν πᾶσι, σὲ τιμῶσι νέμοντα, χάριν καὶ ἔλεος.

Θεοτοκίον.

Ἱλαστήριον κόσμου Μῆτερ Θεοῦ ἄχραντε, τοῦ Ἀναστασίου πρεσβείαις, Ὁσιομάρτυρος, σεπτοῦ ἡμῖν Σὸν Υἱόν, καὶ Λυτρωτὴν τῶν ἁπάντων, τάχος καθιλέωσαι, Σὲ μεγαλύνουσι.

Ἀνάστησον, τοὺς σὲ τιμῶντας στεῤῥόφρον Ὁσιομάρτυς, Ἀναστάσιε ἐκ φθορᾶς βοθύνου καὶ θλίψεων, παθῶν χαμαιζήλων καὶ ἀγνωσίας.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Περσίδος βλαστὲ στεῤῥόφρον Ἀναστάσιε, Μονῆς εὐαγοῦς τοῦ Σάββα τοῦ παμμάκαρος, ἱερὲ διάκοσμε, ὁ ἀθλήσας λαμπρῶς ὑπὲρ πίστεως, μὴ διαλλίπῃς Κτίστην δυσωπῶν, ὑπὲρ τῶν προσφύγων τῆς σῆς χάριτος.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ὁ στεφάνους δεξάμενος, μαρτυρίου ἔνδοξε Ἀναστάσιε, δός μοι στέφος ἱκεσίαις σου, πρὸς τὸν Στεφοδότην ἀφθαρτότητος.

Ὑπερεύχου καλλίνικε, Μάρτυς Ἀναστάσιε τῶν τιμώντων σε, καὶ σπευδόντων τῇ σῇ χάριτι, ἐν δειναῖς τοῦ βίου περιστάσεσι.

Προσδραμόντα τοῦ Κτίσαντος, πίστει Ἀναστάσιον μεγαλύνομεν, ὡς κλεινὸν Ὁσιομάρτυρα, καὶ πιστῶν φρουρὸν καὶ ἀντιλήπτορα.

Θεοτοκίον.

Εὐσυμπάθητε Δέσποινα, Κεχαριτωμένη Θεογεννήτρια, ῥύου βλάβης τοῦ ἀλάστορος, τοὺς εἰλικρινῶς Σε μακαρίζοντας.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ῥύου πειρασμῶν, σοὺς ἱκέτας Ἀναστάσιε, ὁ ῥυσάμενος ἀπάτης μαγικῆς, ἑαυτὸν Σταυροῦ δυνάμει Ὁσιόαθλε.

Σπεύδοντες ταῖς σαῖς, προσευχαῖς οὐκ αἰσχυνόμεθα, ἀλλὰ χάριτι ῥωννύμεθα τῇ σῇ, οἱ ἐκ νόσων Ἀναστάσιε τρυχόμενοι.

Ὅλῃ σε ψυχῇ, Ἀναστάσιε γεραίρομεν, ἀκλινῶς τὸν ὑπομείναντα δεινά, κολαστήρια καὶ κάρας σου ἀπότμησιν.

Θεοτοκίον.

Ὕψωσον ἡμῶν, νοῦν πρὸς Τόκον Σου τὸν Ἅγιον, Θεοτόκε καὶ τὰ πάθη τῆς σαρκός, ἀπονέκρωσον τῶν πίστει προσιόντων Σοι.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.

Ἐπάκουσον, πάντων δεομένων σου, Ἀναστάσιε καὶ πέμψον σὴν χάριν, τοῖς σοῖς ἱκέταις ἀφθόνως ἣν ἔχεις, ὡς ταπεινὸς ἀσκητὴς καὶ πανάριστος, σταδίου Μάρτυς ἀριστεύς, Ἀναστάσιε πίστεως σέμνωμα.

Ὑπέρτερον, τῶν φθαρτῶν ἀνάδειξον, καὶ ῥεόντων Ἀναστάσιε Μάρτυς, Περσίδος γόνε τοὺς σπεύδοντας πόθῳ, ἀνευφημῆσαι σὴν πάνσεπτον ἄθλησιν, καὶ ἐκζητῆσαι σὰς εὐχάς, πρὸς Θεὸν τὸν εὐΐλατον Κύριον.

Χαρίτωσον, πάντας ὑμνηπόλους σου, Ἀναστάσιε τῆς χάριτος ῥεῖθρον, καὶ ἐπιβράβευσον πᾶσιν εὐχάς σου, πρὸς τὸν οἰκτίρμονα Λόγον τοῦ Κτίσαντος, Ὅνπερ ἱλέωσαι ἡμῖν, τοῖς τιμῶσι σὴν πάντιμον ἄθλησιν.

Θεοτοκίον.

Ἀπέλασον, ἐχθρικὴν ἐπηρείαν, ἐξ ἡμῶν μεγαλυνόντων σε πόθῳ, ὡς καταφύγιον ἐμπεριστάτων, καὶ παραμύθιον τῶν ἐν ταῖς θλίψεσι, Θεογεννήτρια σεμνή, τῇ δυνάμει θερμῆς προστασίας Σου. 

Ἀνάστησον, τοὺς σὲ τιμῶντας στεῤῥόφρον Ὁσιομάρτυς, Ἀναστάσιε ἐκ φθορᾶς βοθύνου καὶ θλίψεων, παθῶν χαμαιζήλων καὶ ἀγνωσίας.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ὁ Ἱερεὺς

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης της ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως των ἁμαρτιῶν των δούλων του Θεοῦ, πάντων των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, των ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι  δεόμεθα  καί  ὑπέρ  τῶν  δούλων  τοῦ  Θεοῦ… (καί  μνημονεύονται  τά  ὀνόματα  τῶν  ὑπέρ  ὧν  ἡ  Ἱερά  Παράκλησις  τελεῖται).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τους αἰῶνας των αἰώνων. Ἀμήν.

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων.

Περσίδος γόνε λαμπρὲ Ἀναστάσιε, ὑπακοῇ καὶ ἀνδρείᾳ κοσμούμενος, Ὁσίων καὶ Ἀθλητῶν ὤφθης κλέϊσμα, καὶ πρεσβευτὴς πρὸς Θεὸν ἐνθερμότατος, ἡμῶν τῶν ὕμνοις τιμώντων τὴν μνήμην σου.

Οἱ Ἀναβαθμοί. Τὸ α´ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου.

Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη· ἀλλ’ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ καὶ σῶσον, Σωτήρ μου (δίς).

Οἱ μισοῦντες Σιῶν, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γὰρ πυρὶ ἒσεσθε ἀπεξηραμμένοι (δὶς).

Δόξα Πατρί.

Ἁγίω Πνεύματι πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται ταῇ τριαδικῇ μονάδι ἱεροκρυφίως.

Καὶ νῦν.

Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν ταὴν κτίσιν πρὸς ζωογονίαν.

Προκείμενον: Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Στ.: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐαθυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον, κατὰ Ἰωάννην (Κεφ. ιε΄, 17-27, ιστ΄ 1-2). Ζήτει εἰς τὴν Λειτουργίαν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Δόξα: Ταῖς τῶν Σοῦ Ὁσίου...

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Μάρτυς Ἀναστάσιε, ὁ τοῦ Σταυροῦ τῇ δυνάμει, πλάνην ἀρνησάμενος, μαγικὴν πατρώαν σου, καὶ τὸ ὄνομα, τοῦ Χριστοῦ ἔνδοξε, χεῖρας παναχράντους, ξύλῳ ἐν αὐτοῦ ἐκτείνατος, δι’ ἀγαθότητα, καὶ τὴν σωτηρίαν φυράματος, βροτείου μεγαλύναντος, πόνοις σου ἀρίστοις ἀθλήσεως, πέμψον τὴν σὴν χάριν, τοῖς μέλπουσι σῆς κάρας ἐκτομήν, καὶ μελιῤῥύτοις ἐν ᾄσμασι, στέφουσι τὴν μνήμην σου.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, πανευφήμων καὶ πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων· τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων· (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἄνω[3])· τῶν Ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης· (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, ἐὰν ἑορτάζεται3) καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων, ἱκετεύομέν Σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.                                                                               

Κύριε ἐλέησον (ιβ’ [τετράκις, ἀνὰ τρίς]).

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Ἴθυνόν μου τὰς τρίβους πρὸς σκηνὰς ἀΐδίου ἀγαλλιάσεως, τὸν μέλποντα σοὺς ἄθλους, στεῤῥὲ Ὁσιομάρτυς, γεραρὲ Ἀναστάσιε, πρὸς ἄθλους μαρτυρικούς, ὁ πόδας σου ἰθύνας.

Σκοτασμὸν ἁμαρτίας ἀστραπαῖς πρεσβειῶν σου θερμῶν πρὸς Κύριον, ἐκδίωξον τῶν πίστει, σὲ ἀνυμνολογούντων, θεαυγὲς Ἀναστάσιε, Ὁσίων καὶ Ἀθλητῶν, ἀγλάϊσμα τὸ μέγα.

Πειρασμῶν καὶ κινδύνων τοὺς ἱκέτας σου ῥύου καὶ πάσης θλίψεως, τοὺς μεγαλύνοντάς σε, ὡς Ὁσιομαρτύρων, εὐκλεῶν Ἀναστάσιε, Περσίδος γόνε σεπτέ, φωτολαμπῆ ἀστέρα.

Θεοτοκίον.

Ῥαντισμῷ προσευχῶν Σου πρὸς τὸν μονογενῆ Σου Θεὸν καὶ Κύριον, ἁγίασον τὰ ἔργα, καὶ βιον Σῶν προσφύγων, Θεοκῦμον πανάχραντε, χαρίτων φρέαρ πολλῶν, καὶ θαυμασίων κρήνη.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Ὁσίου Σάββα, Μονῆς θεόφρον οἰτῆτορ, Ἀναστάσιε δεῖξον πολίτας, οὐρανῶν τοὺς πίστει, σὲ ἀνυμνολογοῦντας.

Σὲ δυσωποῦμεν, τὸν ὑπομείναντα κάρας, Ἀναστάσιε τμῆσιν ἀσμένως, δι’ ἀγάπην Κτίστου, εὐλόγει σοὺς ἱκέτας.

Φωτὸς ἀδύτου, τὸν ἀπολαύοντα πόθῳ, Ἀναστάσιον μέλψωμεν πάντες, ὡς ἡμῶν διώκτου, τῆς ἀγνωσίας σκότους.

Θεοτοκίον.

Εὐλογημένη, τοῦ πανοικτίρμονος Λόγου, τοῦ Θεοῦ Μῆτερ σκέπε Σοὺς δούλους, τοὺς ὑμνολογοῦντας, Ἀναστασίου ἄθλους.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ὑπέρλαμπρον Μαρτύρων, εὖχος καὶ Ὁσίων περιφανὲς Ἀναστάσιε σέμνωμα, ταῖς σαῖς θερμαῖς ἱκεσίαις ἀεὶ προσφεύγομεν.

Γηθόμενοι βῶμεν, ὡς Ὁσιομάρτυς, Χριστὸν δυσώπει στεῤῥὲ Ἀναστάσιε, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων τὴν σὴν ἐνάθλησιν.

Ὡς Ὁσιομαρτύρων, θεῖον μαργαρίτην, σὲ Ἀναστάσιε ὕμνοις γεραίροντες, τὴν πρὸς Θεὸν ἐκδεχόμεθα μεσιτείαν σου.

Θεοτοκίον.

Χαρᾶς ἡμῶν καρδίας, πλῆσον Θεοτόκε, Ἀναστασίου μελπόντων τὰ σκάμματα, τοῦ εὐσταλοῦς καὶ γενναίου Ὁσιομάρτυρος.

Ἄ

ξιόν ἐστιν ὦς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Σκότος δυσσεβούντων ταῖς σαῖς ῥοαῖς, τῶν αἱμάτων Μάρτυς, Ἀναστάσιε κραταιέ, ἔλυσας καὶ πάντας, αὐγαῖς τῆς ἀληθείας, ἐφώτισας Περσίδος, λύχνε ἀείφωτε.

Χαίροις τῆς Περσίδος γόνος λαμπρός, Λαύρας θείου Σάββα, Ἀναστάσιε ἀσκητά, θεαυγὲς καὶ κλέος, στεῤῥῶν Ὁσιοάθλων, Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, πάνσεπτον κλέϊσμα.

Χαίροις ὁ βασάνους παντοδαπάς, καὶ αὐχένος τμῆσιν, ὑπομείνας ὑπὲρ Χριστοῦ, Ὅσιε στεῤῥόφρον, καὶ Μάρτυς τροπαιοῦχε, ἡδὺ Περσίδος ἴον, ὦ Ἀναστάσιε.

Χαίροις ὁ στεφάνους λαβὼν διπλοῦς, ἐν ἀφθίτῳ δόξῃ, Ἀναστάσιε κραταιέ, ὡς Μαρτύρων κλέος, καὶ ἀσκητῶν φαιδρότης, Μονῆς Ὁσίου Σάββα, πάμφωτον πύρσευμα.

Ῥῦσαι ἀλγηδόνων καὶ πειρασμῶν, σὲ τοὺς ἀνυμνοῦντας, Ἀναστάσιε ὡς φανόν, τηλαυγῆ Ὁσίων, καὶ Ἀθλητῶν ὡς ἔχων, πολλὴν τὴν παῤῥησίαν, πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον.

Ὁ λιπὼν ἀπάτην τὴν πατρικήν, τοῦ Σταυροῦ δυνάμει, Ἀναστάσιε καὶ Χριστοῦ, συνταχθεὶς τοῖς φίλοις, ἀνάστησόν με λάκκου, παθῶν χαμαιζηλίας, τὸν ἀνυμνοῦντά σε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καὶ νύν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταὶς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νύν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὦς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὦς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥύσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς. Ὃτι σου ἐστιν…..

Tά  Τροπάρια  ταῦτα.

Ἦχος  πλ. β΄.

Ἐλέησον  ἡμᾶς,* Κύριε,  ἐλέησον  ἡμᾶς,* πάσης  γάρ  ἀπολογίας  ἀποροῦντες,* ταύτην  Σοι  τήν  ἱκεσίαν,* ὡς  Δεσπότῃ, οἱ  ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν,* ἐλέησον  ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε  ἐλέησον  ἡμᾶς,* ἐπί  Σοί  γάρ  πεποίθαμεν.* Μή  ὀργισθῆς  ἡμῖν  σφόδρα,* μηδέ  μνησθῆς  τῶν  ἀνομιῶν  ἡμῶν.* Ἀλλ’ ἐπίβλεψον  καί  νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος*  καί  λύτρωσαι  ἡμᾶς* ἐκ  τῶν  ἐχθρῶν  ἡμῶν.* Σύ  γάρ  εἶ  Θεός  ἡμῶν*  καί  ἡμεῖς  λαός  Σου,* πάντες  ἔργα  χειρῶν  Σου*  καί  τό  ὄνομά  Σου  ἐπικεκλήμεθα.

Καί  νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας  τήν  πύλην  ἄνοιξον  ἡμῖν,* εὐλογημένη  Θεοτόκε,* ἐλπίζοντες  εἰς  Σέ  μή  ἀστοχήσομεν,* ῥυσθείημεν  διά  Σοῦ  τῶν  περιστάσεων·* Σύ  γάρ  ἡ  σωτηρία  τοῦ  γένους  τῶν  Χριστιανῶν.

Ἐκτενής

Ὁ Ἱερεύς.

    Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

   Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεὺς

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Πρὸ δὲ τοῦ δι’ εὐχῶν·

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Μάρτυς, ἀσκητὰ περιφανές, ὁ λιπὼν Περσίδος τὴν χόνα, καὶ πόθῳ καταλαβών, Σάββα τοῦ θεόφρονος, Μονὴν τὴν πάνσεπτον, ἱερὲ Ἀναστάσιε, τοὺς σὲ ἀνυμνοῦντας, ἐκ βυθοῦ ἀνάστησον, δεινῶν καὶ θλίψεων, ἄχθους καὶ παθῶν ψυχοκτόνων, ἵνα σὴν πολλὴν παῤῥησίαν, πρὸς τὸν Ζωοδότην μεγαλύνωμεν.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ Εὐχῶν.