Παράκλησις εἰς τὸν ὅσιον ΔΑΒΙΔ τὸν ἐν Θεσσαλονίκη

Παράκλησις  εἰς τὸν ὅσιον ΔΑΒΙΔ τὸν ἐν Θεσσαλονίκη

τιμᾶται 26 ΙΟΥΝΙΟΥ

Ποίημα ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Μ. ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ

      Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ὁ Ἱερεύς·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ χορός· Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου, πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψης τό πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μου τό πρωΐ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός Σέ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά Σου, ὅτι Σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό Πνεῦμα Σου τό ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος Σου εἰμί.

Καί εὐθύς ψάλλεται τετράκις ἐξ’ ὑπαμοιβῆς, μετά τῶν οἰκείων στίχων:

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν

ὀνόματι Κυρίου.

Στίχ. α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος Αὐτοῦ.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Στίχ. β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τό ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν…

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν… 

Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἀγγελικῶς ἐπὶ τῆς γῆς βιοτεύσας, Ἀγγελικῆς κατηξιώθης εὐκλείας, και του φωτὸς του θείου πλήρης γέγονας˙ ὅθεν πάσης λύτρωσαι, συμφορὰς και ἀνάγκης, και παντοίων θλίψεων, τοὺς πιστῶς προσιόντας, τῇ σὴ πρεσβεία Ὅσιε Δαβίδ, ως παρρησίαν, πλουτήσας πρὸς Κύριον.

Δόξα. Ὅμοιον.

Θεσσαλονίκη η περίβλεπτος πόλις, τῇ σῇ ἀσκήσει τῇ αγία καυχᾶται, και σε μεσίτην ἔχουσα πρὸς Κύριον, θείας ἀγαθότητος, δαψιλώς ἀξιοῦται, Πάτερ τῇ πρεσβεία σου, και θερμή ἀντιλήψει. Ἀλλὰ Δαβίδ μὴ παύσῃ εὐλογῶν, τοὺς τῷ ἁγίῳ ναῷ σου προστρέχοντας.

Και νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οι ἀνάξιοι˙ εἰ μὴ γὰρ σῦ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους˙ οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σου˙ σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεὶ, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμὸς 50

Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὃτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διὰ παντὸς. Σοὶ μόνω ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεὸς, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. ‘Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὃτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Κανών, οὐ η ἀκροστιχὶς.

«Σην αρωγήν Δαβίδ ἡμῖν δίδου. Γερασίμου».

Ὠδὴ α'. Ἦχος πλ. δ'. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Στενήν διανύσας Πάτερ ὁδὸν, στενώσεως πάσης, τῶν ἐν βίῳ δυσχερειῶν, Δαβὶδ πλατυσμῷ τῶν πρεσβειῶν σου, ῥῦσαι ἡμᾶς τοὺς τιμῶντας σε Ὅσιε.

Ἠλίου ἀκτίσι του νοητοῦ, διάλυσον Πάτερ, τῶν παθὼν μου τὸν σκοτασμόν, καί λάμψον μου φέγγος εὐφροσύνης, τῇ φωτοφόρῳ πρεσβεία σου Ὅσιε.

Ναμάτων ἀΰλων ἐπιρροὰς ἐπόμβρησον πάτερ, τοῖς ἐν ἄνθραξι τῶν παθὼν, δεινῶς θλιβομένοις Θεοφόρε, ὡς πρεσβευτὴς ἡμῶν μέγας πρὸς Κύριον.

Θεοτοκίον.

Ἁγνείας θησαύρισμα παμφαές, ἁγνὸν με συντήρει, καί καρδία τε καί νοΐ καί πάσῃ αἰσθήσει Θεοτόκε, καί τῷ φωτὶ τῆς σὴς δόξης με λάμπρυνον.

Ωδή γ’. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ῥώμην ἄνωθεν δίδου καί ἀληθῆ δύναμιν, τοῦ πατεῖν ἀεὶ τοῦ δολίου, τὰ μηχανήματα, Δαβὶδ μακάριε, καί φωτισμὸν καί εἰρήνην, τοῖς θερμῶς προστρέχουσι, τῇ ἀντιλήψει σου.

Ὡς ἐν δένδρῳ διῆλθες, τὴν σὴν ζωὴν Ὅσιε, οὕτω καρποφόρον με δένδρον, Πάτερ ἀνάδειξον, βίου σεμνότητος, τῇ μυστικὴ γεωργία, τῆς ἐπιστασίας σου, Δαβὶδ μακάριε.

Γέρας ἅγιον Πάτερ, ὡς ἀληθῶς κέκτηται, ἡ Θεσσαλονίκη τὸν τόπον, τῆς σὴς ἀσκήσεως, ἔνθα προστρέχοντες, οἱ εὐσεβεῖς καθ' ἑκάστην, ἐξ αὐτοῦ λαμβάνουσι, χάριν καί ἔλεος.

Θεοτοκίον.

Ἡ περίδοξος πόλις, καί λογικὴ Δέσποινα, τοῦ παμβασιλέως τῆς δόξης, καί Παντοκράτορος, σκεῦὸς με εὔχρηστον, τῆς θεϊκῆς ἐπιπνοίας, βίου καθαρότητι, δεῖξον καί σῶσὸν με.

Διάσωσον Δαβὶδ παμμάκαρ παντοίων πειρατηρίων, ἱκεσία τῇ ἐκτενεῖ σου πρὸς Κύριον, τοὺς ἐξαιτοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων του Θεοῦ, πάντῶν τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ (κώμῃ, πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν   ἀναπέμπομεν,   τῷ   Πατρὶ  καὶ  τῷ  Υἱῷ  καὶ  τῷ  Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἦχος β'. Πρεσβεία θερμὴ.

Προστάτης ἡμῶν, ἐν πάσαις περιστάσεσι, Δαβὶδ Θαυμαστέ, καί ἀντιλήπτωρ φάνηθι, ἐπερχομένων θλίψεων, καί απαύστως Χριστόν, διδόναι ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

Ωδή δ’. Εἰσακήκοα Κύριε.

Νοσημάτων ἀπάλλαξον, τῶν κατὰ ψυχὴν καί σῶμα μακάριε, τοὺς προστρέχοντας τῇ σκέπη σου, καί ἐκδεχομένους τὴν πρεσβείαν σου.

Δωρεῶν τῶν του Πνεύματος, σκεῦος πολυτίμητον ὤφθης Ἅγιε, δωρεὰν ὅθεν πρυτάνευσον, Πάτερ τοῖς αἰτοῦσι τὰ αἰτήματα.

Ἁγιάζει ἑκάστοτε, Πάτερ τῇ ἀΰλω ἐπιφοιτήσει σου, ὁ ναὸς σου ὁ πανάγιος, τῶν πιστῶς φοιτώντων τὰ νοήματα.

Θεοτοκίον.

Βασιλέα τῆς κτίσεως, Κόρη ἀπορρήτως σαρκὶ κυήσασα, βασιλεύειν με ἐνίσχυσον, κατὰ τῶν παθὼν τῶν τοῦ ἀλλάστορος.

Ὠδὴ ε'. Φώτισον ἡμᾶς.

Ἲδε συμπαθώς, πατρικῷ σου Πάτερ ὄμματι, τοὺς φοιτῶντας τῷ ἁγίῳ σου ναῷ καί ἑκάστῳ τούτων δίδου ὧν ἂν δέηται.

Δόξης κοινωνός, αἰωνίου πέλων Ὅσιε, λύτρωσαι με ὦ Δαβὶδ θαυματουργέ, ἀδοξίας χαλεπῆς παθὼν τοῦ χείρονος.

Ἤθροισται λαός, τῷ ναῷ σου Δαβὶδ Ὅσιε, ὧν προσδέχου τὰς δεήσεις τὰς θερμάς, καί παράσχου τούτοις Πάτερ χάριν ἄφθονον.

Θεοτοκίον.

Μήτερ τοῦ Θεοῦ, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, συνοχῆς με ἀπολύτρωσαι δεινῆς καί τὸν νοῦν μου θείω φόβῳ καταλάμπρυνον.

Ὠδὴ στ'. Τὴν δέησιν ἐκχέω.

Ἰάσεις, ὡς πάλαι Πάτερ ἐτέλεις, ἐνεργείᾳ Παρακλήτου τῇ θεία οὕτω καί νῦν ταχινῆς θεραπείας, τοὺς χαλεπῶς τρυχομένους ἀξίωσον, Δαβὶδ Ὁσίων καλλονὴ, ὡς θεράπων Θεοῦ ἐνθεώτατος.

Νεκρώσας, ἀπὸ νεότητος Πάτερ, τῆς σαρκὸς σου τὰ φρονήματα πάντα, τῇ ζωηφόρῳ ἐν σοι ἐνεργείᾳ, τὰ τῆς σαρκὸς ἡμῶν πάθη θανάτωσον, καί πρὸς ζωὴν τὴν ἀληθῆ, τὰς ἐφέσεις ἡμῶν καθοδήγησον.

Δαιμόνων, ἀποδιώκων τὴν λύμην, τοὺς τῇ μάστιγι αὐτῶν θλιβομένους, τῇ πρὸς Χριστὸν θεραπεύεις πρεσβεία, καί τοῖς τυφλοῖς τὸ ὁρᾶν Πάτερ δέδωκας. Ὰλλ ὦ Δαβὶδ θαυματουργέ, καί ἡμῖν ἀεὶ δίδου τὴν χάριν σου.

Θεοτοκίον.

Ἰλύος, τῶν ἐν τῳ κόσμῳ φροντίδων, καί ματαίων μεριμνῶν Θεοτόκε, καί πολλαπλῶν ἐννοιῶν χαμαιζήλων, τούτων ἁπάντων τὸν νοῦν μου ἀνύψωσον, καί πολιτεύεσθαι σεμνῶς, ἐν φρονήσει με Κόρη ἐνίσχυσον.

Διάσωσον Δαβὶδ παμμάκαρ παντοίων πειρατηρίων, ἱκεσία τῇ ἐκτενεῖ σου πρὸς Κύριον, τοὺς ἐξαιτοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἄχραντε, ἡ δία λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα Μητρικὴν παρρησίαν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεινός) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων του Θεοῦ, πάντῶν των εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, των κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τη (κώμῃ, πόλη) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφειρωτῶν του ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε ἐλέησον (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων του Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Κοντάκιον.

Ἦχος β'. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.

Φωτὸς τοῦ Θείου πλησθείς, Πάτερ Ὅσιε, παθὼν τὸν ζόφον φωτὶ τῆς σὴς χάριτος, σκεδάζεις καί νέμεις ἑκάστοτε, χαρὰν καί ῥῶσιν ψυχῆς τε καί σώματος, Δαβὶδ τοῖς πιστῶς προσιοῦσι σοι.

Προκείμενον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος του Ὁσίου αὐτοῦ.

Στίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον…

Εὐαγγέλιον. Ἐκ του κατὰ Ματθαῖον.

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῖς Μαθηταῖς˙ Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου, καί οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱόν, εἰμὶ ὁ Πατὴρ οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει, εἰμὶ ὁ Υἱός, καί ὦ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγὸν μου ἐφ' ὑμᾶς, καί μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πρᾶὸς εἰμὶ καί ταπεινὸς τῇ καρδία καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γὰρ ζυγὸς μου χρηστός, καί τὸ φορτίον μου ἐλαφρὸν ἐστίν.

Δόξα. Ταῖς του σου Ὁσίου…

Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου…

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β'. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Στίχ. Ἐλέησον με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεος σου, καί κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημὰ μου.

Ἄγγελος ἐν σώματι, τῇ οὐρανίῳ ζωὴ σου, Πάτερ ἀναδέδειξαι, καί δοχεῖον ἔμψυχον θείας χάριτος, καί ἀεὶ Ὅσιε, νέμεις τοῖς αἰτοῦσι, σωτηρίας τὰ δωρήματα, λύσιν καί ἴασιν, πάσης χαλεπῆς περιστάσεως, καί νόσου παρεχόμενος, τοῖς εἰλικρινῶς προσιοῦσὶ σοι. Ὅθεν σοι βοῶμεν˙ Μὴ παύσῃ περιέπειν πατρικώς, καί κατευθύνειν πρὸς Κύριον, τοὺς σε μακαρίζοντας.

Ὁ Ἱερεύς

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων. Τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου τῆς Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (ἡμέρας), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον (ιβ')

Ἐλέει, καὶ οἰκτιρμοῖς, καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ΄ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὠδὴ ζ'. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Δαιμονῶντα ὡς πάλαι, νεανίαν ἰάσω Πάτερ τῶ λόγῳ σου˙ οὕτω καί νὺν ἁπάσης, δαιμονικῆς ἀπάτης, καί μανίας ἀπάλλαξον, τῶν εὐσεβῶν τὰς ψυχάς, Δαβὶδ θαυματοφόρε.

Ὁ τὸ ἄδυτον φέγγος τῇ ψυχὴ σου πλουτήσας βίου λαμπρότητι, καί δοὺς τὸ βλέπειν αὖθις, Δαβὶδ τῇ τυφλωθείσῃ, οὕτω φώτισον δέομαι, τοὺς νοεροὺς ὀφθαλμούς, ἡμῶν φωτὶ ἀΰλω.

Ὑπηρέτην σε θεῖον, τοῦ Σωτῆρος ὡς οἶδεν ὁ εὐσεβὴς βασιλεὺς ἐξέστη ἐν τῷ πλούτῳ τῶν θείων σου χαρίτων˙ ἐξ ὧν δίδου ἑκάστοτε, ἡμῖν τοῖς τέκνοις τοῖς σοῖς, ῥανίδα θεοφόρε.

Θεοτοκίον.

Γαληνὼς διανύειν, τὴν ζωὴν μου Παρθένε τῇ προστασία σου, ἀξίωσον με Κόρη, καί φέγγει μετανοίας, ἀπροσκόπτως πορεύεσθαι, ἐνίσχυσον με Ἁγνὴ, ὁδὸν τὴν πρὸς τὰ ἄνω.

Ωδή η’. Τον βασιλέα.

Ἐν ταῖς χερσὶ σου, ἄνθρακας φέρων ἀφλέκτως, φλέξον Ὅσιε ὡς ὕλην μοχθηρίας, πᾶσαν τοῦ Βελίαρ, τὴν καθ' ἡμῶν μανίαν.

Ῥάβδῳ ἁγία τῆς προστασίας σου Πάτερ, καθοδήγησον πρὸς τρίβον σωτηρίας, Θεσσαλονικέων, τὰς εὐσεβεῖς χορείας.

Ἀγαλλιάται, Θεσσαλονίκη ἡ πόλις, τῇ σῇ χάριτι Δαβὶδ θαυματοφόρε, ἦν απαύστως σκέπε, δεινῶν ἐπερχομένων.

Θεοτοκίον.

Σύντριψον Κόρη, τῇ κραταιὰ σου πρεσβεία, τὴν τοῦ δράκοντος ὀλεθροτόκον πλάνην, τὴν καθοδηγούσαν, πρὸς βόθρον ἀπωλείας.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἰλέωσαι παμμάκαρ, ἡμῖν τὸν Σωτῆρα, ως ἂν πταισμάτων συγχώρησιν εὕρωμεν, και βασιλείας τῆς ἄνω θείαν ἀπόλαυσιν.

Μεγίστων σου ἐπάθλων, Πάτερ ταῖς ἀκτίσι, λαμπρυνομένη ἡ πόλις σου Ὅσιε Θεσσαλονίκη προστρέχει ἀεὶ τῇ σκέπη σου.

Ὁ μέγας ἐν Ὁσίοις, Δαβὶδ θεοφόρε, Θεσσαλονίκης ὁ στῦλος ὁ πάμφωτος, φῶς σωτηρίας ἀνάτειλον ἐν τῇ πόλει σου.

Θεοτοκίον.

Ὑμνοῦμεν Θεοτόκε, τὰ σὰ μεγαλεία, καί σὺν Ἀγγέλῳ βοῶμεν τὰ χαῖρε σοι˙ γὰρ ἐπήγασας πᾶσι τὴν ἀγαλλίασιν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια.

Χαίροις τῶν Ἀγγέλων ὁ μιμητὴς, Δαβὶδ Θεοφόρε, θείου ἔρωτος θησαυρὸς˙ σὺ γὰρ τὸν Σωτῆρα, ἐκ βρέφους ἀγαπήσας, αὐτῷ ἀπὸ νεότητος ἠκολούθησας.

Ἔρωτι πτερούμενος θεϊκῷ, ἀνῆλθες ἐν δένδρῳ, ὥσπερ ἄσαρκος ἀληθῶς, καί πτηνῶν τὸν βίον, ἀνύσας θεοφόρε, πλουσίας ἠξιώθης, ἄνωθεν χάριτος.

Ἄγγελος ὡράθης μετὰ σαρκός, εὐπρεπὴς τῷ εἴδει, καί τοῖς τρόποις θεοειδὴς˙ ὅθεν βασιλέων, ἐξέπληξας τὰς φρένας, Δαβὶδ τῇ σοι δοθείσῃ, πλουσία χάριτι.

Τῇ σῇ πολιτεία τῇ θαυμαστὴ, ἡ Θεσσαλονίκη, ἡγιάσθη Πάτερ Δαβὶδ˙ ὅθεν καί προστρέχει, ἀεὶ τῇ σὴ πρεσβεία, ὡς ἂν ἀπροσδοκήτων ῥύηται θλίψεων.

Τοὺς ἐν εὐλαβείᾳ Πάτερ Δαβίδ, ἀεὶ προσιόντας, τῷ ναῷ σου τῷ ἱερῶ, ῥύου πάσης βλάβης, καί πάσης ἐπηρείας, καί δίδου τὴν ὑγείαν, ψυχῆς καί σώματος.

Μετὰ Δημητρίου τοῦ εὐκλεοῦς, θείου Γρηγορίου, καί θεόφρονος Θεωνᾶ, Νέστορὸς τε ἄμα, ὁσίας Θεοδώρας ὑπὲρ ἡμῶν δυσώπει, Δαβίδ, τὸν Κύριον.

Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι

καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἦχος πλ. β'

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα...

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν...

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Ἔχων παρρησίαν πρὸς Χριστόν, ὃν τῇ ἰσαγγέλῳ ζωὴ σου, Πάτερ ἐδόξασας, πρέσβευε δεόμεθα, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς, ἵνα πάσης ῥυώμεθα, ὀργῆς καί ἀνάγκης, καί παντοίων θλίψεων, καί περιστάσεων˙ πίστει γὰρ τῇ σὴ προστασία, Ὅσιε Δαβὶδ προσιόντες, τῆς σὴς πατρικῆς εὐνοίας τύχοιμεν.

Ἦχος πλ. δ'.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς απὸ πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β'.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σε ἀνατίθημι, Μήτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξὸν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν...