Παράκλησις Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Παράκλησις Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ὁ Ἱερεύς:

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.

Ψαλμός ρμβ΄ (142).

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σού· καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου· ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ’ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα· γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού· ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον, δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού· τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῇ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου· καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

 Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον Αὐτοῦ.

Θεός Κύριος  καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.

Τόν γενναιότατον Χριστοῦ στρατιώτην, καί Ἀθλητήν παναληθῆ του Σωτῆρος, καί Ἰατρόν πανάριστον τῶν νόσων ἐν ὠδαῖς, ἅπαντες τιμήσωμεν πρός αὐτόν ἐκβοῶντες· λύτρωσαι πρεσβείαις σου τῆς παρούσης ἀνάγκης, τῆς ἀφορήτου ἵνα σέ ἀεί, ὡς εὐεργέτην ὑμνῶμεν Γεώργιε.

Δόξα. Καί νῦν.  Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι· εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν΄ (50)

Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου· επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν· ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον σού μόσχους.

Εἶτα ψάλλομεν τάς Ὠδάς τοῦ Κανόνος.

Ὠδή δ΄. Ἦχος πλ. α΄. Ὁ Εἱρμός. Ὑγράν  διοδεύσας.

Γεώργιε Μάκαρ ἀγωνισθεὶς, τόν θεῖον ἀγῶνα, ἠξιώθης ἐπιτυχεῖν, τῆς ἐπουρανίου εὐφροσύνης, ὑπέρ σῶν δούλων πρεσβεύων πρός Κύριον.

Ἐνίκησας δόγμα τυραννικόν, ἐνθέοις ἀγῶσιν, ἀλλά δέομαι, Ἀθλητά, ταῖς σαῖς μεσιτείαις οἴκτειρον μέ, ὑπό τῶν νόσων νικώμενον πάντοτε.

Ναός χρηματίσας τοῦ παντουργοῦ, τούς τῇ σή εἰκόνι, προσπελάζοντας εὐλαβῶς, Γεώργιε Μάκαρ ταῖς εὐχαῖς σου, κατοικητήρια δεῖξον τοῦ Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Σύ εἰ, Παρθένε ἄσπιλέ τῆς ἐμῆς, ψυχῆς ταλαιπώρου, ἡ ἰσχύς τε καί ἡ ἐλπίς. Τῆς δ` ἐσκορπισμένης μου καρδίας, σύ εἰ τό φῶς τό ἀνέσπερον, Πάναγνε.

Ὠδή γ΄. Ὁ Εἱρμός. Οὐρανίας ἀψίδος.

Ἐν οἴκῳ καθεύδοντας, καί ὁδῷ βαδίζοντας, σύ μεγαλομάρτυς Κυρίου, νῦν περιφρούρησον, καθοδηγῶν νῦν ἡμᾶς, εἰς νομάς θεοστηρίκτους, τούς ἀεί προσφεύγοντας τῇ θεία σκέπη σου.

Τῶν Μαρτύρων σύσκηνε, Ἀγγέλων συνόμιλε, καί τῶν θλιβομένων ἁπάντων, λιμήν γαλήνιος, χαρᾶς ἀξίωσον νῦν, τούς ἀνυμνοῦντας σέ πόθω, ἀθλοφόρε ἅγιε καί ἀξιάγαστε.

Νοσημάτων παντοίων, καί ψυχικῶν θλίψεων, ἀπάλλαξον μάρτυς Κυρίου, τούς σέ γεραίροντας, καί νῦν προσφεύγοντας ἐν ἀκλινεῖ διανοίᾳ, ταῖς θερμαῖς πρεσβείαις σου Μάρτυς Γεώργιε.

Θεοτοκίον

Ὑπέρ ἡμῶν ἐκδυσώπει τόν εὐμενῆ Κύριον, πάσης λυτροῦσθαι ἀνάγκης, καί περιστάσεως, Παρθένε μήτηρ Χριστοῦ καί Κυρία ἡμῶν πάντων, ἀσινεῖς διάσωζε, τούς σέ γεραίροντας.

Διάσωσον, σαῖς πρεσβείαις, Κυρίου Μεγαλομάρτυς, τούς ἐν πίστει τῇ σή πρεσβεία προστρέχοντας, καί σέ τιμῶντας Γεώργιε ἀθλοφόρε.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Εἶτα μνημονεύει ὁ Ἱερεύς, δί΄ οὖς ἡ παράκλησις γίνεται, καί ἠμεῖς μέθ΄ ἑκάστην αἴτησιν ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον (τρίς)…
 Κάθισμα. Ἦχος β΄. Τά ἄνω ζητῶν.

Προστάτην θερμόν, καί μέγαν ἀντιλήπτορα, ἱκέτης ὁ σός, γιγνώσκει σέ Γεώργιε, τοῦτον οὖν ἐπίσκεψαι τάχιον, καί ἐκ τῆς κλίνης ἔγειραι αὐτόν, καί τῆς ὀδύνης καί νόσου ἀπάλλαξον.

Ὠδή δ΄. Ὁ Εἱρμός.

Ἀσθενείας ὁ δείλαιος, καί κινδύνοις πλείστοις ἀεί συνέχομαι, ὤ Γεώργιε, βοήθει μοί, τῷ κατεγνωσμένω ἱκετεύω σέ.

Δεσμευθείς διά Κύριον, πᾶσαν του Βελίαρ κακίαν ἔλυσας, ἐξ ἧς ἅπαντας περίσῳζε, τούς πιστῶς ὑμνοῦντας σέ Γεώργιε.

Νοσημάτων καί θλίψεων, καί παντοίας βλάβης ἡμᾶς ἀπάλλαξον, ὤ Γεώργιε Πανεύφημε, ταῖς πρός τόν Σωτήρα ἰκεσίαις σου.

 Θεοτοκίον

Ρῶσιν δός μοί, Πανάχραντε, καί ἐκ χαλεπῶν κινδύνων διάσωσον, καί παθῶν κοπρίας ἔγειρον, σόν ἀχρεῖον δοῦλον, ταῖς πρεσβείαις σου.

Ὠδή ε΄. Ὁ Εἱρμός. Φώτισον ἡμᾶς.

Φῶς τό νοητόν, τῇ καρδία σου δεξάμενος, τήν τῆς ψυχῆς ἡμῶν ζοφερότητα, φωτί τῷ θείω, Γεώργιε, καταλάμπρυνον.

Σύ μαρμαρυγαῖς, ταῖς τῆς χάριτος, Γεώργιε, καταυγαζόμενος φώτισον, ψυχᾶς σῶν δούλων, σκοτισθείσας παραπτώμασι.

Πάθη χαλεπά, τῆς ψυχῆς ἡμῶν, Γεώργιε, ταῖς πρός τόν πλάστην σου δεήσεσι, παρακαλοῦμεν ἰάτρευσον καί ἑξάλειψον.

 Θεοτοκίον

Ἄχραντε ἡμᾶς, ἀπογνώσεως ἐξάγαγε βυθοῦ, καί πρός ὅρμον τῆς ἀληθοῦς, τούς σούς ἰκέτας, μετανοίας καθοδήγησον.

Ὠδή ς΄. Ὁ Εἱρμός. Τὴν  δέησιν.

Κατεύνασον τῶν παθῶν τάς κινήσεις, καί ψυχῆς καί νοός καί καρδίας, ὅτι κακῶν ἡ ζωή μου ἐπλήσθη, μεγαλομάρτυς Κυρίου Γεώργιε, καί δέομαι ὡς χαλεπός, ἐκ παντοίων κινδύνων μέ λύτρωσε.

Γεώργιε, ἄθλους ἀνύσας μεγάλους καί ὡς ἄγγελος ἐπί τῆς γής σοί ἀθλήσας, καί ἐκ κά κῶν τήν ζωήν ἠμῶν ὅλων, καί ἐκ κινδύνων καί νόσων ἁπάλλαξον, δεόμενοι ἐκ πειρασμῶν, τήν ζωήν περιφρούρισον.

Νῦν ὀδύνας, ψυχῶν καί Σωμάτων, ἐπικούφησον Μεγαλομάρτυς Κυρίου, τῶν πρός τήν σήν ἀφορώντων πρεσβείαν, καί τάς καρδίας ἡμῶν χαρᾶς πλήρωσον, καί ἀθυμίας χαλεπῆς, ἐξ ἡμῶν τήν ὁμίχλην διάλυσον.

Θεοτοκίον

Καταύγασον, ἐκ φωτός οὐρανίου, τήν ἀθλίαν μου ψυχήν Θεοτόκε, καί ἁγίασον νοῦν καί καρδίαν, ἵνα χαρᾶς ἐμπλησθεῖ ἡ ζωή ἡμῶν, καί ἴασιν διαπαντός τῇ ζωῇ ἡμῶν παρθένε προσφέρουσα.

Διάσωζε ἐκ πάσης νόσου, παμάκαρ Γεώργιε, ταῖς πρός Θεόν ἐνθέρμοις πρεσβείαις σου, τούς προστρέχοντας τῇ σεπτή σου εἰκόνι.

Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Προστάτην σέ θερμόν, καί τεῖχος ἀπροσμάχητον, πλουτοῦντες ἀεί, οἱ σοί προσπελάζοντες, γοερῶς ἐκβοῶμεν σοί. Πανσέβαστε Γεώργιε, πρόφθασον, καί ἐκ παθῶν ἡμᾶς καί θλίψεων ἀπάλλαξον, ταῖς θείαις πρός τόν Σωτήρα πρεσβείαις σου.

Εἶτα τό Α΄ ἀντίφωνον   τοῦ δ΄ ἤχου. Καί εὐθύς τό Προκείμενον· Ἦχος δ΄.

Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. (δίς).

Στίχος: Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῆ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
            Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
       Δόξα.  Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἀπάλλαξον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ὅλην ἀποθέμενος, βιωτικήν τυραννίδα, ὀπίσω σου ἔδραμεν, ὁ σεπτός Γεώργιος, Θεέ Ἄναρχε, καί τερπνά ἅπαντα, καί δεσμόν ἄλυτον, ὡς ἱστόν ἀράχνης ἔλυσε, διό καί ἔτυχε, τῆς σῆς Βασιλείας, Ἀόρατε. Αὐτοῦ οὖν ταῖς δεήσεσιν, ἱλασμόν, Οἰκτῖρμον παράσχου μοί, τῶν πλημμελημάτων, καί δεῖξον μέ ἀνωτέρων παθῶν, τῶν ἐνοχλούντων μου, Δέσποτα, τήν ψυχήν ἑκάστοτε.

Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοῖ, κατησχυμένος ἀπό σου ἐκπορεύεται σοφέ, Γεώργιε τρισμάκαρ, ἀλλ’αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει διά σου τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως.

Μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων, ὑπάρχεις σύ, ἀθλοφόρε Κυρίου· σῶζε πάντας τοὺς πρός σέ, καταφεύγοντας, Μεγαλομάρτυς, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, ὁ ἄμεσος προστάτης τῶν πιστῶν.

Ὠδή ζ΄. Ὁ Εἱρμός. Οἱ  ἐκ  τῆς  Ἰουδαίας.

Κοσμικῶν μέ σκανδάλων, καί παθῶν ἀτιμίας, καί πάσης θλίψεως, Γεώργιε εὐχαῖς σου, διάσωζε καί δίδου, ἀναμέλπειν ἑκάστοτε, ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἰ. 

Ραθυμίας ἀτόπου, καί δεινῆς ἁμαρτίας, ταῖς ἰκεσίαις σου, Γεώργιε μέ σῶσον, προστρέχοντα ἐν πίστει, τή θερμή ἀντιλήψει σου. Ὅπως τιμῶ σέ πιστῶς εἰς πάντας τούς αἰώνας.

Ὤ Γεώργιε Μάκαρ, δυσχερείας τοῦ βίου, κλυδωνιζόμενον, μηδόλως μέ παρίδῃς, ἀλλ'` οἴκτιρον εὐχαῖς σου, καί διάσωσον ψάλλοντα, ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἰ.

Θεοτοκίον.

Ἐν τῷ βίῳ τόν χρόνον, ἀμελείᾳ Παρθένε, ἐκδαπανήσας πολλή, προσπίπτω  καί  βοῶ  σοί,  διέγειρον  μέ  σῶσον,  τῷ  Υἱῶ σου

κραυγάζοντα, ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἰ.

Ὠδή η΄. Ὁ Εἱρμός. Τόν  Βασιλέα  τῶν οὐρανῶν.

Τούς σούς οἰκέτας, ὦ Γεώργιε Μάκαρ, ἐκ κινδύνων θλίψεων καί νόσων, σαῖς πρός τόν Σωτήρα ἀπάλλαξον πρεσβείαις.

Στήριξον πάντας, ὦ Γεώργιε Μάρτυς, ἐν τῇ πίστει καί θεία ἀγάπη, καί ῥῦσαι εὐχαῖς σου κακίας τοῦ Βελίαρ.

Τῇ ὑπερμάχω, ἀντιλήψει σου, Μάρτυς, καταφεύγοντες αἰτούμεθα νόσων, καί δεινῶν εὐχαῖς σου, ταχέως λυτρωθῆναι.

Θεοτοκίον

Ἴασαι, Κόρη, ταῖς πρός τόν κτίστην λιταῖς σου, τηκομένους νόσοις τούς σούς δούλους, καί δεινῶν παντοίων ἀπάλλαξον ταχέως.

Ὠδή θ΄. Ὁ Εἱρμός.

Νοσούντων καί πλεόντων, καί τῶν ἐν κινδύνοις, πρός σωτηρίαν κατέστης ὑπέρμαχος, τῶν Ἀθλητῶν ἡ ἀκρότης, Μάρτυς Γεώργιε. Συνήφθης ταῖς χορείαις, πάντων τῶν Μαρτύρων, σύν οἶς δυσώπει Θεόν, ὦ Γεώργιε, ἀπαλλαγῆναι κινδύνων, δεινῶν τούς δούλους σου.

Ὡς φύλαξ Ὀρθοδόξων, καί τῆς εὐσεβείας, καί τῶν Μαρτύρων τό κλέος, Γεώργιε, ὑπέρ ἡμῶν τόν Σωτήρα, θερμῶς ἱκέτευε.

Θεοτοκίον

Μαρία, ἐκτακεῖσαν, τήν οἰκτρὰν ψυχήν μου, τῆς ἁμαρτίας φλογμῷ καταδρόσισον, τοῦ σου ἐλέους ρανίσι, καί σῶσον Πάναγνε.

Καί εὐθύς τό·

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.

Κατεύνασον τόν τάραχον, Ἀθλητά, παθῶν καί κινδύνων, καί δαιμόνων τάς προσβολὰς, ἀπέλασον πάσας, ἀπό τῶν σέ ὑμνούντων, ὡς Μάρτυρα Κυρίου, θεῖε Γεώργιε.

Πόθω ἑορτάσωμεν ἀδελφοί, τήν φωσφόρον μνήμην, Γεωργίου τοῦ Ἀθλητοῦ, καί στέψωμεν τοῦτον, τοῦ ἔαρος τοῖς ἴοις, ἵνα ἀξιωθῶμεν τῆς θείας χάριτος.

Ἀνάκτων ὑπέρμαχον καί πτωχῶν, πλεόντων σωτήρα, ἀσθενοῦντα τέ ἰατρόν, αἰχμαλώτων ρύστην, καί ὀρφανῶν προστάτην, κεκτήμεθα σέ πάντες, Μάρτυς Γεώργιε.

Λῦσον, ὦ Γεώργιε ἀθλητά, νέφος ἁμαρτίας, καί τάς νόσους τάς φοβερᾶς, δίωξον ἐν τάχει, ἀπό τῶν προσκυνούντων, τήν θείαν σου εἰκόναν, καί ἀνυμνούντων σέ.

Τό Μεγαλυνάριο τοῦ Ἁγίου του Ναοῦ.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι

καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα του Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας των αἰώνων.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄.

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῶ, σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὁ Ἱερεύς.

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεὸς Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτη, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου, ὑπὲρ τὸν ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον, γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί, διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας Αὐτοῦ μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καὶ πάντων τὸν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός.

Μετά ψάλλονται τά παρόντα Θεοτοκία.

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πάντας τούς τελοῦντάς σου πιστῶς, τήν ἀξιοθαύμαστον μνήμην, Μάρτυς Γεώργιε, πάσης περιστάσεως ῥῦσαι πρεσβείαις σου, νοσημάτων καί θλίψεων, παθῶν καί κινδύνων, σέ καθικετεύομεν, καί τῶν βελῶν τοῦ ἐχθροῦ. Ὅπως σέ φαιδρῶς ἀνυμνῶμεν, ὡς κοινόν ἡμῶν εὐεργέτην, καί τῶν ἀθλοφόρων ἐγκαλλώπισμα.

Πάντων προστατεύεις ἀθλητά, καί ὑπέρ ἠμῶν νῦν πρεσβεύεις, Χριστῷ Γεώργιε, τῶν προσκαλουμένων σέ, ἐν τῶδε οἴκω τῷ σῶ, καί ἐκ θλίψεως ἅπαντας, κινδύνων καί νόσων, σώζεις ἠμᾶς ἅγιε, ὡς παρρησίας τυχῶν· ὅθεν τόν σόν δοῦλον ἐκ πάσης, νόσου συνεχόμενον σῶσον, καί τήν κλίνης ἔγειρον καί ἴασαι.

Δέξαι τάς δεήσεις ἀφ’ ἡμῶν, τάς προσφερομένας ἐν πίστει, σοὶ τῷ θεράποντι, τοῦ Χριστοῦ Γεώργιε, καί πάντας νῦν ἡμᾶς, πάσης νόσου ἀπάλλαξον, ἡμῶν ὁ προστάτης, ὡς φρουρός, ὡς ἔφορος, ὡς ἰατρός καί τροφεύς, πόθω ἐπικαλούμεθα σέ, καί διαπαντός, σέ τιμῶμεν, τήν εἰκόνα νῦν κατασπαζόμενοι.

Δέξαι τήν ἱκέσιον ὠδήν, δέξαι καί τόν θρῆνον στρατάρχα, δέξαι τήν δέησιν, δέξαι καί τά δάκρυα, τόν στεναγμόν τῆς ψυχῆς, καί τόν θρῆνον ἀφάνισον τά δάκρυα παῦσον, πάντα μεταρρύθμισον τά λυπηρά καί χαράν, δίδου τῷ τήν σήν ἐκζητοῦντι, θείαν προστασίαν καί σκέπην, ὁλοψύχῳ νεύσει ὦ Γεώργιε.

Ἦχος πλ. δ΄.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν...